«٧»هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ مِنْهُ آیاتٌ مُحْکَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِیلِهِ وَ ما یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَ الرّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما یَذَّکَّرُ إِلاّ أُولُوا الْأَلْبابِ
او کسى است که این کتاب را بر تو نازل کرد.بخشى از آن،آیات محکم(روشن و صریح)است که اصل و اساس این کتاب را تشکیل مىدهد.(و هرگونه ابهامى در آیات دیگر،با مراجعه به این محکمات روشن مىشود)و بخشى از آن،آیات متشابه است(که احتمالات مختلفى در معناى آیه مىرود،ولى با توجه به آیات محکم،تفسیر آنها روشن مىشود.)امّا کسانى که در دلهایشان انحراف است،به جهت ایجاد فتنه(و گمراه کردن مردم)و نیز به جهت تفسیر آیه به دلخواه خود،به سراغ آیات متشابه مىروند،در حالى که تفسیر این آیات را جز خداوند و راسخان در علم نمىدانند.آنان که مىگویند:ما به آن ایمان آوردهایم همهى آیات از طرف پروردگار ماست(خواه محکم باشد یا متشابه)و جز خردمندان پند نگیرند.
نکتهها:
در این آیه،چند سؤال مطرح است:
سؤال:قرآن در یک جا همهى آیات خود را محکم دانسته و فرموده: «کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ» ١و در جاى دیگر همه را متشابه