تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه 279

«٢٧٩»فَإِنْ‌ لَمْ‌ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌ وَ رَسُولِهِ‌ وَ إِنْ‌ تُبْتُمْ‌ فَلَکُمْ‌ رُؤُسُ‌ أَمْوالِکُمْ‌ لا تَظْلِمُونَ‌ وَ لا تُظْلَمُونَ‌ 
پس اگر چنین نکردید،(بدانید که)اعلان جنگ با خدا و رسولش داده‌اید و اگر توبه کنید،(اصل)سرمایه‌هاى شما از آنِ‌ خودتان است.(و در این صورت)نه ستم مى‌کنید و نه بر شما ستم مى‌شود. 
نکته‌ها: 
در اسلام،نه اجازه ربا و بهره‌کشى و استثمار داده شده و نه اموال مردم یک‌جانبه مصادره مى‌گردد.در بعضى نظام‌ها،مالکیّت ملغى و تمام اموال را از صاحبانشان مى‌گیرند و در برخى دیگر،استثمار و بهره‌کشى و ربا،به هر شکلى آزاد است. 
پیام‌ها: 
١-رباخوار،محارب با خداست.او باید بداند که در این جنگ،در یک طرف او قرار دارد و در طرف دیگر،خداوند جبّار. «فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌» 
٢-رباخوارى،گناه کبیره است.چون اعلام جنگ با خداوند است. «بِحَرْبٍ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌» 
٣-رباخوار،گمان نکند با مردم محروم طرف است،بلکه خداوند به حمایت از محرومان برخاسته و از حقّ‌ آنان دفاع مى‌کند. «بِحَرْبٍ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌» 
٤-براى محاربین با خدا نیز راه توبه باز است. «بِحَرْبٍ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌... وَ إِنْ‌ تُبْتُمْ‌» 
٥-رباخوار،تنها مالک اصل مال است،نه بهره آن. «فَلَکُمْ‌ رُؤُسُ‌ أَمْوالِکُمْ‌» 
٦-براى نجات محرومان،اصل مالکیّت مردم را نادیده نگیرید و مالکیّت خصوصى در اقتصاد اسلامى پذیرفته شده است. «فَلَکُمْ‌ رُؤُسُ‌ أَمْوالِکُمْ‌» 
٧- سلطه‌پذیرى و سلطه‌گرى هر دو محکوم است،نه ظلم ببینید و نه ظلم روا دارید. «لا تَظْلِمُونَ‌ وَ لا تُظْلَمُونَ‌» 
٨-انتقام ممنوع است.به رباخوار توبه‌کننده نیز نباید ظلم شود. «فَلَکُمْ‌ رُؤُسُ‌ أَمْوالِکُمْ‌ لا تَظْلِمُونَ‌ وَ لا تُظْلَمُونَ‌» 
٩-به توبه‌کنندگان،نباید بخاطر خلاف‌کارى‌هاى پیشین ظلمى شود.سرزنش کسانى که قبلاً خلاف‌کار بوده‌اند ممنوع است. «فَإِنْ‌ تُبْتُمْ‌... لا تَظْلِمُونَ‌ وَ لا تُظْلَمُونَ‌» 
١٠-استقرار عدالت اقتصادى،از وظایف حکومت اسلامى است. «لا تَظْلِمُونَ‌ وَ لا تُظْلَمُونَ‌» 

نهج البلاغه:خطبه 240؛نکوهش از موضع گیری ها ناروای عثمان

240-  و من کلام له (علیه السلام)
> قاله لعبد الله بن العباس و قد جاءه برسالة من عثمان و هو محصور یسأله فیها الخروج إلی ماله بینبع ، لیقل هتف الناس باسمه للخلافة، بعد أن کان سأله مثل ذلک من قبل ، فقال علیه السلام <
یَا ابْنَ عَبَّاسٍ ، مَا یُرِیدُ عُثْمَانُ إِلَّا أَنْ یَجْعَلَنِی جَمَلًا نَاضِحاً بِالْغَرْبِ أَقْبِلْ وَ أَدْبِرْ بَعَثَ إِلَیَّ أَنْ أَخْرُجَ ثُمَّ بَعَثَ إِلَیَّ أَنْ أَقْدُمَ ثُمَّ هُوَ الْآنَ یَبْعَثُ إِلَیَّ أَنْ أَخْرُجَ وَ اللَّهِ لَقَدْ دَفَعْتُ عَنْهُ حَتَّی خَشِیتُ أَنْ أَکُونَ آثِماً.

 

 

خطبه 240-سخنی با عبدالله بن عباس 
نکوهش از موضع گیری ها ناروای عثمان 
ای پسر عباس! عثمان جز این نمی خواهد که مرا سرگردان نگهدارد، گاهی بروم، و زمانی برگردم، یک بار پیغام فرستاد از مدینه خارج شوم، دوباره خبر داد که باز گردم، هم اکنون تو را فرستاده که از شهر خارج شوم بخدا سوگند! آنقدر از او دفاع کردم که ترسیدم گناهکار باشم.
 

 

 

مهدویت :حدیث ازپیامبراکرم(ص)21

#حدیث_مهدوی
 

پیامبر اکرم(ص)

الا انه ولی الله فی ارضه و حکمه فی خلقه و امینه فی سره و علانیته .

- آگاه باشید که مهدی (عج) ولی خدا در روی زمین، و داور او در میان مردم، و امین او در آشکار و نهان است .

بحارالانوار/ ج37/ ص213

تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه278

«٢٧٨»یا أَیُّهَا الَّذِینَ‌ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ‌ وَ ذَرُوا ما بَقِیَ‌ مِنَ‌ الرِّبا إِنْ‌ کُنْتُمْ‌ مُؤْمِنِینَ‌ 
اى کسانى که ایمان آورده‌اید! تقواى الهى پیشه کنید و آنچه را از (مطالبات)ربا باقى مانده است،رها کنید،اگر ایمان دارید. 
نکته‌ها: 
در آیات قبل به مفاسد ربا اشاره شد که ربا فرد و جامعه را از تعادل خارج و آشفته مى‌کند؛ «یَتَخَبَّطُهُ‌ الشَّیْطانُ‌» و روشن شد که ربا در حقیقت کم شدن است،نه زیاد شدن؛ «یَمْحَقُ‌ اللّهُ‌ الرِّبا» اکنون نهى از ربا را صریحاً بیان مى‌کند. «ذَرُوا ما بَقِیَ‌ مِنَ‌ الرِّبا» 
در تفاسیرِ مجمع البیان،المیزان و مراغى نقل شده است که وقتى آیه تحریم ربا نازل شد، برخى از صحابه همانند خالد بن ولید،عباس و عثمان،از مردم مقدارى طلب از بابت ربا داشتند،آنها در مورد طلبکارى خود،از پیامبر صلى الله علیه و آله کسب تکلیف کردند و آیه فوق نازل شد. 
پیامبر صلى الله علیه و آله بعد از نزول این آیه فرمود:عباس،عموى من نیز حقّ‌ مطالبه ربا ندارد و قبل از همه،باید خویشان من دست از ربا بردارند.همچنان که در طى خطبه‌اى فرمود:«و کل ربا فى الجاهلیة موضوع تحت قدمى هاتین و اول ربا اضع ربا العباس»تمام رباهاى مقرّر در دوره جاهلیّت را زیر پاى مى‌اندازم و از همه پیشتر رباهایى که براى عباس است. ١
پیام‌ها: 
١-رباخوارى،از عادات زمان جاهلیّت بود که مسلمانان صدر اسلام نیز به آن آلوده بودند. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ‌ آمَنُوا... ذَرُوا» ٢-تقوا،مرحله بالاترى از ایمان است. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ‌ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ‌» 
٣-رباخوار،مالک بهره نمى‌شود و اسلام سود رَبَوى را به رسمیّت نمى‌شناسد. 
«ذَرُوا ما بَقِیَ‌ مِنَ‌ الرِّبا» 
٤-لازمه‌ى ایمان و تقوا،صرف نظر کردن از مال حرام است. «إِنْ‌ کُنْتُمْ‌ مُؤْمِنِینَ‌» 

نهج البلاغه:خطبه 239؛فضائل اهل بیت پیامبر(ص)

239-  و من خطبة له (علیه السلام)
> یذکر فیها آل محمد (صلی الله علیه وآله) <
هُمْ عَیْشُ الْعِلْمِ وَ مَوْتُ الْجَهْلِ یُخْبِرُکُمْ حِلْمُهُمْ عَنْ عِلْمِهِمْ وَ ظَاهِرُهُمْ عَنْ بَاطِنِهِمْ وَ صَمْتُهُمْ عَنْ حِکَمِ مَنْطِقِهِمْ لَا یُخَالِفُونَ الْحَقَّ وَ لَا یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَ هُمْ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ وَ وَلَائِجُ الِاعْتِصَامِ بِهِمْ عَادَ الْحَقُّ إِلَی نِصَابِهِ وَ انْزَاحَ الْبَاطِلُ عَنْ مُقَامِهِ وَ انْقَطَعَ لِسَانُهُ عَنْ مَنْبِتِهِ عَقَلُوا الدِّینَ عَقْلَ وِعَایَةٍ وَ رِعَایَةٍ لَا عَقْلَ سَمَاعٍ وَ رِوَایَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِیرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِیلٌ.

 

 

 

خطبه 239-در ذکر آل محمد 
فضائل اهل بیت پیامبر (ص) 
خاندان پیامبر (ص) مایه حیات و زنده بودن دانش، و نابودی جهل می باشند، بردباریشان شما را از دانش آنها خبر می دهد، و ظاهرشان از صفای باطن، و سکوتشان از حکمتهای گفتارشان باخبر می سازد، هرگز با حق مخالفت نمی کنند، و در آن اختلاف ندارند. آنها ستونهای استوار اسلام، و پناهگاه مردم می باشند، حق به وسیله آنها به جایگاه خویش باز گردید، و باطل از جای خویش رانده و نابود، و زبان باطل از ریشه کنده شد، اهل بیت پیامبر (ص) دین را چنانکه سزاوار بود، دانستند و آموختند و بدان عمل کردند، نه تنها شنیدند و نقل نمودند، زیرا راویان دانش بسیار، اما حفظ کنندگان و عمل کنندگان به آن اندکند.
 

 

مهدویت :حدیث ازامام کاظم(ع)14

#حدیث_مهدوی
 

امام کاظم(ع)

«یغیب عن ابصار الناس شخصه و لا یغیب عن قلوب المومنین ذکره، و هو الثانی عشر منا، یسهل الله له کل عسیر و یذلل له کل صعب و یظهر له کنوز الأرض و یقرب له کل بعید، و یبیر به کل جبار عنید، و یهلک علی یده کل شیطان مرید. ذاک ابن سیدة الاماء الذی یخفی علی الناس ولادته، و لا یحل لهم تسمیته، حتی یظهره الله عزوجل، فیملأ به الأرض قسطا و عدلا، کما ملئت جورا و ظلما».

«شخص او از دیدگان ناپدید می شود ولی یاد او هرگز از خاطره ی مومنان فراموش نمی شود. او دوازدهمین ماست که خداوند هر مشکلی را برای او آسان سازد، و هر سختی را برای او هموار نماید، گنج‌های زمین را برای او ظاهر کند، و راه‌های دور را برای او نزدیک نماید، ستمگران را به دست او نابود سازد، و اغواگران را به وسیله ی او از هستی براندازد. او پسر بهترین کنیزان است، که ولادتش بر مردمان پوشیده باشد، و بردن نام او روا نباشد (اشاره به تقیه شیعیان در غیبت صغری)، تا خداوند تبارک و تعالی اذن ظهور دهد و به دست او زمین را پر از عدل و داد نماید، چنانکه پر از ظلم و بی‌داد شده باشد».

بحار الانوار/ج 51/ ص150

تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه277

«٢٧٧»إِنَّ‌ الَّذِینَ‌ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ‌ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ‌ وَ آتَوُا الزَّکاةَ‌ لَهُمْ‌ أَجْرُهُمْ‌ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌ وَ لا خَوْفٌ‌ عَلَیْهِمْ‌ وَ لا هُمْ‌ یَحْزَنُونَ‌ 
همانا کسانى که ایمان آورده و کارهاى نیکو انجام داده‌اند و نماز برپاداشته و زکات پرداخته‌اند،پاداششان نزد پروردگارشان(محفوظ‍‌)است و نه ترسى بر آنهاست و نه غمگین مى‌شوند. 
نکته‌ها: 
این آیه،برابر رباخواران که«کفّار اثیم»هستند،سیماى مؤمنان را ترسیم مى‌کند که عمل صالح انجام داده و نماز را بر پاى مى‌دارند و زکات پرداخت مى‌کنند.تا اشاره به این باشد که زمینه‌ى برچیده شدن ربا در جامعه،توجّه به ایمان و عمل صالح و احیاى نماز و زکات است. 
مردم چهار گروهند: 
١.گروهى ایمان آورده و عمل صالح انجام مى‌دهند که اینان«مؤمنانند». 
٢.گروهى،نه ایمان آورده و نه کار شایسته انجام مى‌دهند که اینان«کافرانند». 
٣.گروهى ایمان دارند،ولى عمل صالح ندارند که اینان«فاسقانند». 
٤.گروهى ایمان ندارند،ولى اظهار ایمان مى‌کنند و در ظاهر کار نیک انجام مى‌دهند که اینان «منافقانند». 
اگر رباخواران از خدا و مردم بریده‌اند،امّا در مقابل،کسانى هستند که اهل ایمان و عمل صالح بوده و از طریق نماز،با خداوند مرتبط‍‌ مى‌باشند و با پرداخت زکات با مردم پیوند دارند. 
پیام‌ها: 
١-اسلام در کنار مسائل عبادى و فردى،به مسائل اقتصادى و مردمى نیز توجّه دارد.نماز و زکات در کنار هم مطرحند. «أَقامُوا الصَّلاةَ‌ وَ آتَوُا الزَّکاةَ‌» 
٢-ذکر نماز و زکات بعد از عمل صالح،نشانه آن است که در میان کارهاى شایسته حساب این دو جداست. «عَمِلُوا الصّالِحاتِ‌ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ‌ وَ آتَوُا الزَّکاةَ‌» 
٣-تشویق نیکوکاران بدنبال تهدید بدکاران،یک اصل تربیتى است. «لَهُمْ‌ أَجْرُهُمْ‌ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌» 
٤-هوشمند کسى است که در محاسبات،تنها به موجودى امروز که در دست دارد ننگرد،بلکه به آینده و ذخیره‌هایى که نزد خداوند است توجّه داشته باشد. «عِنْدَ رَبِّهِمْ‌» 
٥-پروردگار،به مؤمنانى که اهل عمل صالح و نماز و زکاتند،نظر ویژه‌اى دارد. 
کلمه «رَبِّهِمْ‌» اشاره به لطف خاصّ‌ اوست. 
٦-وعده‌هاى الهى،انگیزه‌ى عمل صالح است. «لَهُمْ‌ أَجْرُهُمْ‌ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌» 
٧-امنیّت و آرامش واقعى،در سایه‌ى ایمان و عمل صالح و پیوند با خدا و مردم است. «لا خَوْفٌ‌ عَلَیْهِمْ‌ وَ لا هُمْ‌ یَحْزَنُونَ‌» 
٨-عوامل آرامش،ایمان،عمل صالح،نماز و زکات است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ‌ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ‌ وَ آتَوُا الزَّکاةَ‌... لا خَوْفٌ‌ عَلَیْهِمْ‌ وَ لا هُمْ‌ یَحْزَنُونَ‌» 

نهج البلاغه:خطبه238؛ وصف شامیان

238-  و من کلام له (علیه السلام)
> فی شأن الحکمین و ذم أهل الشام <
جُفَاةٌ طَغَامٌ وَ عَبِیدٌ أَقْزَامٌ جُمِعُوا مِنْ کُلِّ أَوْبٍ وَ تُلُقِّطُوا مِنْ کُلِّ شَوْبٍ مِمَّنْ یَنْبَغِی أَنْ یُفَقَّهَ وَ یُؤَدَّبَ وَ یُعَلَّمَ وَ یُدَرَّبَ وَ یُوَلَّی عَلَیْهِ وَ یُؤْخَذَ عَلَی یَدَیْهِ لَیْسُوا مِنَ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ وَ لَا مِنَ الَّذِینَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِیمانَ أَلَا وَ إِنَّ الْقَوْمَ اخْتَارُوا لِأَنْفُسِهِمْ أَقْرَبَ الْقَوْمِ مِمَّا تُحِبُّونَ وَ إِنَّکُمُ اخْتَرْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ أَقْرَبَ الْقَوْمِ مِمَّا تَکْرَهُونَ وَ إِنَّمَا عَهْدُکُمْ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ قَیْسٍ بِالْأَمْسِ یَقُولُ إِنَّهَا فِتْنَةٌ فَقَطِّعُوا أَوْتَارَکُمْ وَ شِیمُوا سُیُوفَکُمْ فَإِنْ کَانَ صَادِقاً فَقَدْ أَخْطَأَ بِمَسِیرِهِ غَیْرَ مُسْتَکْرَهٍ وَ إِنْ کَانَ کَاذِباً فَقَدْ لَزِمَتْهُ التُّهَمَةُ فَادْفَعُوا فِی صَدْرِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ وَ خُذُوا مَهَلَ الْأَیَّامِ وَ حُوطُوا قَوَاصِیَ الْإِسْلَامِ أَ لَا تَرَوْنَ إِلَی بِلَادِکُمْ تُغْزَی وَ إِلَی صَفَاتِکُمْ تُرْمَی.

 

 

 

خطبه 238-درباره حکمین 
وصف شامیان 
شامیان درشت خویانی پست، بردگانی فرومایه اند که از هر گوشه ای گرد آمده، و از گروههای مختلفی ترکیب یافته اند، مردمی که سزاوار بودند احکام دین را بیاموزند، و تربیت شوند، و دانش فرا گیرند، و کارآزموده شوند، و سرپرست داشته باشند، و دستشان گیرند، و آنها را به کار مفید وادارند. آنان نه از مهاجرانند و نه از انصار، و نه آنان که خانه و زندگی خود را برای مهاجران آماده کرده، و از جان و دل ایمان آوردند. نکوهش از انتخاب حکم آگاه باشید که شامیان در انتخاب حکم، نزدیک ترین فردی را که دوست داشتند برگزیدند، و شما فردی را که از همه به ناخشنودی نزدیک تر بود انتخاب کردید، همانا سر و کار شما با عبدالله پسر قیس است که می گفت: (جنگ فتنه است بند کمانها را ببرید و شمشیرها را در نیام کشید.) اگر راست می گفت پس چرا بدون اجبار در جنگ شرکت کرد؟ و اگر دروغ می گفت پس متهم است. برای داوری، عبدالله ابن عباس را رو در روی عمروعاص قرار دهید، و از فرصت مناسب استفاده کنید، و مرزهای دوردست کشور اسلامی را در دست خود نگهدارید، آیا نمی بینید که شهرهای شما میدان نبردشده؟ و خانه های شما هدف تیرهای دشمنان قرار گرفته است؟
 

 

مهدویت :حدیث ازامام حسن مجتبی(ع)10

#حدیث_مهدوی
 

امام حسن مجتبی(ع)

«لموضع الرجل فی الکوفة احب الی من دار فی المدینة».

«جای یک پا نهادن در کوفه برای من از یک خانه در مدینه محبوب تر است».

در روایات فراوانی از ارزش والای زمین در کوفه در عهد حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) گفتگو شده است، و آن بسیار طبیعی است، زیرا کوفه پایتخت حکومتی خواهد بود که بر زمین و زمان فرمانروایی خواهد نمود.بحارالانوار/ ج2/ ص386

تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه276

«٢٧٦»یَمْحَقُ‌ اللّهُ‌ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ‌ وَ اللّهُ‌ لا یُحِبُّ‌ کُلَّ‌ کَفّارٍ أَثِیمٍ‌ 
خداوند ربا را نابود مى‌کند،ولى صدقات را افزایش مى‌دهد و خداوند هیچ انسان ناسپاس و کافرِ گنهکارى را دوست نمى‌دارد. 
نکته‌ها: 
کلمه‌ى«محق»به معناى نقصان تدریجى است و مُحاق به ماه گفته مى‌شود که نورش در شبهاى آخر آن‌چنان کاهش یافته که دیده نمى‌شود.و در مقابل،«ربا»به معنى رشد تدریجى است. 
این آیه یادآور مى‌شود که هرچند رباخوار به قصد انباشت ثروت،از دیگران ربا مى‌گیرد،ولى خداوند برکت و آثار خوبى که باید ازدیاد مال داشته باشد از ربا مى‌گیرد.لازم نیست خود مال رَبَوى از بین برود،بلکه اهدافى که از افزایش ثروت در نظر است از بین مى‌رود.در نظام رَبَوى،سعادت،محبّت و امنیّت نیست و چه بسیار ثروتمندانى که از سرمایه خود،هیچ نوع راحتى و آرامش و یا محبوبیّتى بدست نمى‌آورند،ولى در نظامى که در آن انفاق،صدقه و قرض‌الحسنه رایج باشد،آن جامعه از برکات زیادى برخوردار است.در آن نظام،فقرا مأیوس نبوده و اغنیا در فکر تکاثر نیستند.محرومان به فکر انتقام و سرقت،و اغنیا نگران حراست و حفاظت اموال خود نمى‌باشند و جامعه از یک تعادل نسبى همراه با الفت و رحمت و تفاهم و امنیّت برخوردار خواهد بود.در تفسیر کبیر فخر رازى آمده است:وقتى رباخوار، عواطف و عدالت انسانى را در خود محو کند،خود و اموالش مورد نفرین فقرا قرار مى‌گیرد و کینه و انتقام و توطئه سرقت هر لحظه او را تهدید مى‌کند و این نمونه‌اى از آن نابودى است که در آیه مطرح شده است. 
پیام‌ها: 
١-به رشد ظاهرى ثروت خیره نشوید،نظام اقتصادى براساس ربا رو به نابودى است. «یَمْحَقُ‌ اللّهُ‌ الرِّبا» 
٢-نابود کردن مال ربوى،از سنّت‌هاى الهى است. «یَمْحَقُ‌ اللّهُ‌ الرِّبا» فعل مضارع نشانه‌ى استمرار است. 
٣-رواج صدقه و زکات،سبب رشد و استوارى اقتصاد است. «یُرْبِی الصَّدَقاتِ‌» 
٤-رباخوار،از رحمت و محبّت الهى محروم است. «وَ اللّهُ‌ لا یُحِبُّ‌ کُلَّ‌ کَفّارٍ أَثِیمٍ‌» 
٥-رباخوار،بسیار ناسپاس و گنهکار است.او با گرفتن ربا خود را ضامن مردم، زندگى خود را حرام،عباداتش را باطل،و حرص و طمع قساوت را بر خود حاکم مى‌گرداند. «کَفّارٍ أَثِیمٍ‌» 

نهج البلاغه:خطبه237؛ در کار خیر شتاب کنید

237-  و من خطبة له (علیه السلام)
> فی المسارعة إلی العمل <
فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِی نَفَسِ الْبَقَاءِ وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ التَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ وَ الْمُدْبِرُ یُدْعَی وَ الْمُسِی‏ءُ یُرْجَی قَبْلَ أَنْ یَخْمُدَ الْعَمَلُ وَ یَنْقَطِعَ الْمَهَلُ وَ یَنْقَضِیَ الْأَجَلُ وَ یُسَدَّ بَابُ التَّوْبَةِ وَ تَصْعَدَ الْمَلَائِکَةُ فَأَخَذَ امْرُؤٌ مِنْ نَفْسِهِ لِنَفْسِهِ وَ أَخَذَ مِنْ حَیٍّ لِمَیِّتٍ وَ مِنْ فَانٍ لِبَاقٍ وَ مِنْ ذَاهِبٍ لِدَائِمٍ امْرُؤٌ خَافَ اللَّهَ وَ هُوَ مُعَمَّرٌ إِلَی أَجَلِهِ وَ مَنْظُورٌ إِلَی عَمَلِهِ امْرُؤٌ أَلْجَمَ نَفْسَهُ بِلِجَامِهَا وَ زَمَّهَا بِزِمَامِهَا فَأَمْسَکَهَا بِلِجَامِهَا عَنْ مَعَاصِی اللَّهِ وَ قَادَهَا بِزِمَامِهَا إِلَی طَاعَةِ اللَّهِ.

 

 

خطبه 237-در کار خیر شتاب کنید 
سفارش به نیکوکاری 
پس عمل نیکو انجام دهید، حال که زنده و برقرارید، پرونده ها گشوده، راه توبه آماده، و خدا گریزان را فرا می خواند، و بدکاران امید بازگشت دارند، عمل کنید پیش از آنکه چراغ عمل خاموش، و فرصت پایان یافته، و اجل فرا رسیده، و در توبه بسته، و فرشتگان به آسمان پرواز کنند. پس هر کسی با تلاش خود برای خود، از روزگار زندگانی برای ایام پس از مرگ، از دنیای فناپذیر برای جهان پایدار، و از گذرگاه دنیا برای زندگی جاودانه آخرت، توشه برگیرد، انسان باید از خدا بترسد، زیرا تا لحظه مرگ فرصت داده شده، و مهلت عمل نیکو دارد، انسان باید نفس را مهار زند، و آن را در اختیار گرفته از طغیان و گناهان باز دارد، و زمام آن را به سوی اطاعت پروردگار بکشاند.
 

 

 

مهدویت :حدیث ازامام زمان(عج)46

#حدیث_مهدوی
 

کلام امام زمان(عج)

ملعون ملعون من أخّر الغداة إلی أن تنقضی النجوم

ای شیعه ما 
ملعون و نفرین شده است کسى که نماز صبح را عمداً تأخیر بیندازد، تا موقعى که ستارگان ناپدید شوند.

منابع:الغیبة (للطوسی)/ کتاب الغیبة للحجة / النص / 271 / 3 - فصل أخبار بعض من رأى صاحب الزمان ع و هو لا یعرفه أو عرفه فیما بعدوسائل الشیعة / ج 4 / 201 / 21 - باب تأکد استحباب تأخیر العشاء حتى تذهب الحمرة المغربیة و أن آخر وقت فضیلتها ثلث اللیل ..... ص : 199بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج 52 / 16 / باب 18 ذکر من رآه صلوات الله علیه ..... ص : 1بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج 80 / 60 / باب 8 وقت العشاءین ..... ص : 49

تولد یک سالگی وبلاگ عصرظهور مبارک باد

     بسم الله الرحمن الرحیم

     الحمدلله رب العالمین

     امروز  1398/09/19  اولین سالگرد وبلاگ عصرظهور

 

     پروردگار را شاکر هستم که به بنده عنایت فرموده و بنده را در راه سخت و پر پیچ و خم طلبگی و سربازی آقا امام زمان عج الله تعالی قرار داده و همچنین اداره این وبلاگ مذهبی را که به نام مبارک آقا امام زمان عجل الله می باشد را* ۱ *سال اداره نموده ام و با حمایت‌های بازدیدکنندگان گرامی و همچنین با نظرات انتقادات و پیشنهادات این سروران تاکنون نزد قبله دو عالم منجی بشریت امیدوارم که سربلند بیرون آمده باشم.

      دوستان عزیز نزدیک به یک سال خیلی از شما بنده را و این وبلاگ را همراهی کرده‌اید ،وبلاگی که متعلق به ولی عصر می باشد، باشد انشاالله که سال دوم این وبلاگ نسبت به سال اول آن با شکوه تر و سربلند تر و بسیار پر نظرتر باشد.

     دوستان عزیز ممنون میشوم که محبت کنید و هر از چندگاهی این وبلاگ را با نظرات خود مزین فرمایید حتی با یک کلمه هم که شده باشد، دادن نظر در وبلاگ بنده اختیاری است و هر نظری که بدهید محفوظ نگه داشته می شود پس با نظرات خود از این پس این وبلاگ را حمایت و یاری نمایید.

     علاوه بر نظر دوستانی که پیشنهاد و انتقادی دارند میتوانند مطرح کنند و ما هم خیلی خوشحال می شویم که هر کاری از دستمان برآید به نحو احسن انجام دهیم .

     اکنون هم خوشحال می شویم که اولین نظرات خود را در تولد یک سالگی وبلاگ عصر ظهور در زیر این مطلب این به نمایش بگذارید.

     درضمن میبخشید که رسمی نوشته ام. 

     با تشکر از شما

                 (:  (:  (: محمدرضازارع :)  :)  :)

     یاحق

تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه275

«٢٧٥»اَلَّذِینَ‌ یَأْکُلُونَ‌ الرِّبا لا یَقُومُونَ‌ إِلاّ کَما یَقُومُ‌ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ‌ الشَّیْطانُ‌ مِنَ‌ الْمَسِّ‌ ذلِکَ‌ بِأَنَّهُمْ‌ قالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ‌ مِثْلُ‌ الرِّبا وَ أَحَلَّ‌ اللّهُ‌ الْبَیْعَ‌ وَ حَرَّمَ‌ الرِّبا فَمَنْ‌ جاءَهُ‌ مَوْعِظَةٌ‌ مِنْ‌ رَبِّهِ‌ فَانْتَهى‌ فَلَهُ‌ ما سَلَفَ‌ وَ أَمْرُهُ‌ إِلَى اللّهِ‌ وَ مَنْ‌ عادَ فَأُولئِکَ‌ أَصْحابُ‌ النّارِ هُمْ‌ فِیها خالِدُونَ‌ 
کسانى که ربا مى‌خورند،(در قیامت از قبرها)بر نمى‌خیزند مگر همانند برخاستن کسى که براثر تماس شیطان،آشفته و دیوانه شده است.(نمى‌تواند تعادل خود را حفظ‍‌ کند،گاهى زمین مى‌خورد و گاهى بر مى‌خیزد.)این(آسیب) بدان سبب است که گفتند: دادوستد نیز مانند ربا است.در حالى که خداوند خریدوفروش را حلال و ربا را حرام کرده است.پس هرکس موعظه‌اى از پروردگارش به او رسید و(از رباخوارى)خوددارى کرد،آنچه در گذشته(از طریق ربا بدست آورده)مال اوست،و کار او به خدا واگذار مى‌شود.امّا کسانى که(دوباره به رباخوارى)بازگردند،آنان اهل آتش خواهند بود و در آن جاودانه مى‌مانند.

نکته‌ها: 
«ربا»،در لغت به معناى زیادى و افزایش است.و در شریعت اسلام به معناى زیاده گرفتن در وام یا بیع است.مورد ربا،یا پول است یا جنس.گاهى پول را قرض مى‌دهد و بیش از آنچه داده بازپس مى‌گیرد،که این رباى در وام است و گاهى جنسى را مى‌دهد و مقدار بیشترى از همان جنس را تحویل مى‌گیرد،که این نیز در مواردى ربا مى‌شود.مانند فروش با وزن یا پیمانه. 
رباخوار،به کسى تشبیه شده که شیطان او را خبط‍‌ کرده است.«خَبط‍‌»به معناى افتادن و برخاستن و عدم تعادل به هنگام حرکت است. 
رباخوار در قیامت همچون دیوانگان محشور مى‌شود،چرا که در دنیا روش او باعث بهم خوردن تعادل جامعه گردیده است. ثروت‌پرستى،چشم عقلش را کور کرده و با عمل خود چنان اختلافات طبقاتى و کینه را بر مى‌انگیزد که فقر و کینه سبب انفجار شده و اصل مالکیّت را نیز متزلزل مى‌کند.براى این افراد،گویا ربا اصل و خریدوفروش فرع است،فلذا مى‌گویند:بیع و معامله هم مثل رباست و تفاوتى ندارند. 
انتقاد از رباخوارى،ربا گرفتن و ربا دادن،از ابتداى اسلام مطرح بوده است.در سوره روم که در مکّه نازل شده است،مى‌فرماید: «وَ ما آتَیْتُمْ‌ مِنْ‌ رِباً لِیَرْبُوَا فِی أَمْوالِ‌ النّاسِ‌ فَلا یَرْبُوا عِنْدَ اللّهِ‌» ١یعنى آنچه به قصد ربا مى‌دهید تا براى شما در اموال مردم بیفزاید،بدانید که نزد خداوند افزون نمى‌شود.سپس در سوره‌ى آل عمران با فرمان «لا تَأْکُلُوا الرِّبَوا» ٢از آن نهى گردیده و بیشترین انتقاد از رباخوارى در همین آیات آمده است.ضمناً آیه «وَ أَخْذِهِمُ‌ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ‌» ٣،یادآور مى‌شود که در مذهب یهود نیز«ربا»حرام بوده،همچنان که این حرمت در تورات ٤ذکر شده است. 
آیات مربوط‍‌ به ربا،بدنبال آیات انفاق آمد،تا دو جهت خیر و شر را که توسط‍‌ مال و ثروت پدید مى‌آید مطرح کند.انفاق یعنى دادن بلاعوض و ربا یعنى گرفتن بلاعوض.هر آثار خوبى که انفاق دارد،مقابلش آثار سوئى است که ربا در جامعه پدید مى‌آورد. به‌همین‌جهت قرآن مى‌فرماید: «یَمْحَقُ‌ اللّهُ‌ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ‌» خداوند ثروت بدست آمده از ربا را نابود،ولى صدقات را افزایش مى‌دهد. 
تهدیدهایى که در قرآن براى اخذ ربا و پذیرش حاکمیّت طاغوت آمده،براى قتل،ظلم، شرب خمر،قمار و زنا نیامده است. ١حرمت ربا نزد تمام فرق اسلامى،قطعى و از گناهان کبیره است.وقتى به امام صادق علیه السلام خبر دادند که فلانى رباخوار است،فرمود:اگر قدرت مى‌داشتم گردنش را مى‌زدم. ٢همچنان که حضرت على علیه السلام وقتى با رباخوارى مواجه شد، از او خواست توبه کند،وقتى توبه کرد او را رها نمود و به دنبال آن فرمود:رباخوار را باید از عمل خود توبه دهند،همچنان که از شرک توبه مى‌دهند.از امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمود:خبیث‌ترین درآمدها،رباخوارى است. ٣و رسول خدا صلى الله علیه و آله فرموده‌اند:هرگاه خداوند اراده‌ى هلاک قریه‌اى را داشته باشد،رباخوارى در آن قریه ظاهر مى‌شود. ٤و خداوند،فرد رباخوار،وکیل،شاهد و کاتب ربا را لعنت نموده است. ٥در حدیث مى‌خوانیم:رباخواران، در قیامت همچون دیوانگان محشور مى‌شوند. ٦
امام صادق علیه السلام علّت تکرار آیات ربا را آماده‌سازى ثروتمندان براى کار خیر و صدقات مى‌داند و مى‌فرماید:چون از یکسو«ربا»حرام است و از طرف دیگر کنز و انباشتن ثروت به صورت راکد نیز است،پس چاره‌اى براى ثروتمندان جز انفاق و یا کارهاى تولیدى مفید باقى نمى‌ماند. ٧همچنان که درباره‌ى علّت تحریم ربا گفته‌اند:رباخوارى مانع جریان پول در مسیر تولید و کارهاى عام‌المنفعه است و به جاى تلاش و فکر و بازو،فقط‍‌ از سود پول بهره‌گیرى مى‌شود،لذا ربا تحریم شده است.از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند:«لو کان الربا حلالا لترک الناس التجارات»اگر ربا حلال بود،مردم کسب و کار رارها مى‌کردند. ١و از امام رضا علیه السلام نیز روایت شده است که فرمودند:اگر ربا شیوع پیدا کند راه قرض دادن بسته مى‌شود. ٢ضمناً چون احتمال در دام ربا افتادن در امور اقتصادى زیاد است،در حدیث مى‌خوانیم:«من اتّجر بغیر فقه فقد ارتطم فى الربا» ٣هرکس بدون دانش و آگاهى از مسائل فقهى تجارت وارد تجارت شود،گرفتار ربا مى‌شود. 
آثار ربا: 
گرفتن پول اضافى،بدون انجام کارى مفید و یا مشارکت در تولید،نوعى ظلم و اجحاف است که موجب پیدایش دشمنى و قساوت مى‌شود. 
ربادهنده به جهت بدهى‌هاى تصاعدى،گاهى ورشکست و مجبور به قبول انواع ذلّت‌ها و اسارت‌ها مى‌شود. ٤
ربا،تعادل جامعه را بهم زده و موجب تقسیم جامعه به دو قطب مستکبر و مستضعف مى‌شود. ٥
با توجّه به این آثار تخریبى،نه تنها در شریعت اسلام،بلکه در تمام ادیان آسمانى ربا تحریم شده است. 
امّا برخى به بهانه‌هایى مى‌خواهند ربا را توجیه کنند و به دنبال راه فرار هستند.کلاه شرعى ساختن،همانند حیله یهود براى گرفتن ماهى در روز شنبه که در آیات قبل ماجراى آن بیان شد،نوعى بازى بیش نیست و قرآن از این گونه بازى‌ها انتقاد کرده است. 
ربا،آثار تخریبى خود را دارد هرچند که جوامع انسانى آن را در سیستم اقتصادى خود پذیرفته باشند.علّت پیشرفت جوامع غربى،توجّه به علم و صنعت است،نه اینکه رباخوارى موجب ترقّى آنها شده باشد. 
پیام‌ها: 
١-رباخواران،از تعادل روحى و روانى برخوردار نیستند و جامعه را نیز از تعادل اقتصادى خارج مى‌سازند. «کَما یَقُومُ‌ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ‌ الشَّیْطانُ‌» 
٢-تشبیه بیع حلال به رباى حرام،نشانه‌ى عدم تعادل فکرى آنان است. «یَتَخَبَّطُهُ‌ الشَّیْطانُ‌... بِأَنَّهُمْ‌ قالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ‌ مِثْلُ‌ الرِّبا» 
٣-توجیه گناه،راه را براى انجام گناه باز مى‌کند. «إِنَّمَا الْبَیْعُ‌ مِثْلُ‌ الرِّبا» 
٤-تا قبل از ابلاغ تکیف،مسئولیّتى نیست. «فَمَنْ‌ جاءَهُ‌ مَوْعِظَةٌ‌ مِنْ‌ رَبِّهِ‌» 
٥-احکام الهى،در جهت پند و تربیت مردم است. «جاءَهُ‌ مَوْعِظَةٌ‌ مِنْ‌ رَبِّهِ‌» 
٦-قانون امروز،شامل گذشته افراد نمى‌شود. «فَلَهُ‌ ما سَلَفَ‌» 
٧-از گناه ناآگاهان اغماض مى‌شود،ولى از آگاهانِ‌ مغرض و مُصرّ هرگز. «وَ مَنْ‌ عادَ فَأُولئِکَ‌ أَصْحابُ‌ النّارِ»  

نهج البلاغه:خطبه236؛ در حوادث بعد از هجرت

236-  و من کلام له (علیه السلام)
> اقتص فیه ذکر ما کان منه بعد هجرة النبی (صلی الله علیه وآله) ثم لحاقه به <
فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) فَأَطَأُ ذِکْرَهُ حَتَّی انْتَهَیْتُ إِلَی الْعَرَجِ.
#قال السید الشریف رضی الله عنه : فی کلام طویل ، قوله (علیه السلام) فأطأ ذکره من الکلام الذی رمی به إلی غایتی الإیجاز و الفصاحة أراد أنی کنت أعطی خبره (صلی الله علیه وآله) من بدء خروجی إلی أن انتهیت إلی هذا الموضع فکنی عن ذلک بهذه الکنایة العجیبة.#

 

 

خطبه 236-در حوادث بعد از هجرت 
یاد مشکلات هجرت 
خود را در راهی قرار دادم که پیامبر (ص) رفته بود، و همه جا از او پرسیدم تا به سرزمین (عرج) رسیدم. (این جملات در یک سخن طولانی آمده است، جمله (فاطا ذکره) در همه جا از او می پرسیدم. یکی از سخنانی است که در اوج فصاحت قرار دارد، یعنی خبر حرکت پیامبر (ص) از ابتداء حرکت تا پایان به من می رسید، که امام این معنا را با کنایه آورده است)
 

 

مهدویت :حدیث ازامام حسن مجتبی(ع)5

#حدیث_مهدوی
 

امام حسن مجتبی(ع)

«لا یکون الأمر الذی تنتظرون حتی یبرء بعضکم من بعض و یتفل بعضکم فی وجوه بعض و یشهد بعضکم علی بعض بالکفر و یلعن بعضکم بعضا».

«این امر که فرا رسیدن موعدش را انتظار می کشید واقع نمی شود مگر بعد از آنکه برخی از شما از برخی دیگر بیزاری بجوید، و برخی در صورت برخی آب دهان بیندازد و بعضی از شما بعضی دیگر را کافر بداند و یکدیگر را لعن کنند».عمیر می گوید عرض کردم: چنین زمانی چه ارزشی دارد؟ امام علیه‌السلام فرمود:«الخیر کله فی ذلک الزمان، یقوم قائمنا و یدفع ذلک کله».«همه ی خیرها در آن زمانست، زیرا قائم ما قیام می کند و همه ی این حوادث را از بین می برد».

در برخی نسخه ها از امام حسن علیه‌السلام و در برخی دیگر از امام حسین علیه‌السلام نقل شده است. بشارة الاسلام/ ص81

تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه 274

«٢٧٤»اَلَّذِینَ‌ یُنْفِقُونَ‌ أَمْوالَهُمْ‌ بِاللَّیْلِ‌ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیَةً‌ فَلَهُمْ‌ أَجْرُهُمْ‌ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌ وَ لا خَوْفٌ‌ عَلَیْهِمْ‌ وَ لا هُمْ‌ یَحْزَنُونَ‌ 
کسانى که اموال خود را در شب و روز،پنهان و آشکارا انفاق مى‌کنند،اجر و پاداش آنان نزد پروردگارشان است و نه ترسى براى آنهاست و نه غمگین مى‌شوند. 
نکته‌ها: 
در تفاسیر صافى،مجمع البیان،قرطبى و کبیر فخر رازى آمده که این آیه در شأن حضرت على علیه السلام نازل شده است.هنگامى که آن حضرت فقط‍‌ چهار درهم ذخیره داشت،یک درهم را در روز،یک درهم را در شب،سومین آن را مخفیانه،و چهارمین درهم را آشکارا در راه خدا انفاق نمود. 
البته وعده‌ى این آیه،شامل همه کسانى مى‌شود که این‌گونه عمل کنند.چنین افرادى نه از فقر و تنگدستى بیم دارند،چون به وعده‌هاى خداوند ایمان داشته و به او توکّل مى‌کنند،و نه بخاطر انفاق،اندوهگین مى‌شوند،چون به رضایت الهى و آثار اخروى انفاق توجّه دارند. 
شاید دلیل آنکه«لیل»بر«نهار»و یا«سر»بر«علانیة»مقدّم شده است،آن باشد که انفاق‌هاى پنهانى در دل شب ارزش بیشترى دارد. ١
این آیه به منزله‌ى جمع‌بندى چهارده آیه گذشته است که درباره انفاق بحث مى‌کرد. 
موضوعى که هیچ موردى در قرآن این‌گونه مفصّل بحث نشده است.آثار انفاق بر کسى پوشیده نیست،از جمله:تعدیل ثروت و کم شدن اختلافات طبقاتى،ایجاد محبّت،شکوفایى روح سخاوت و بالاتر از همه قرب به خداوند. 
انفاق،علاوه بر انفاق مال و ثروت،شامل انفاقِ‌ علم،آبرو و مقام نیز مى‌شود.کلمه‌ى انفاق،در لغت به معناى پر کردن گودال و در اصطلاح،به معناى پر کردن و بر طرف نمودن کمبودهاى مالى است. 
یادآورى این نکته لازم است که توجّه اسلام به مسئله انفاق،به معناى گداپرورى و رواج تکدّى‌گرى نیست.زیرا در بسیارى از روایات،از کسانى که بدون داشتن نیاز،از دیگران درخواست کمک مى‌کنند،مذمّت شده و ازسوى‌دیگر بهترین نوع انفاق،در اختیار قرار دادن ابزار کار به جاى پول دادن،معرفى شده است. 
پیام‌ها: 
١-داشتن روحیّه‌ى انفاق و سخاوت مهم است،نه یکى دو بار انفاق آنهم از روى ترحّم. «یُنْفِقُونَ‌» فعل مضارع بر استمرار دلالت دارد. 
٢-تعیین نشدن اجر الهى،نشانه‌ى گستردگى آن است. «أَجْرُهُمْ‌» 
٣-وعده‌هاى الهى،بهترین مشوّق انسان در کارهاى نیک است. «فَلَهُمْ‌ أَجْرُهُمْ‌» 
٤-آرامش و امنیّت،از برکات انفاق است. «لا خَوْفٌ‌ عَلَیْهِمْ‌ وَ لا هُمْ‌ یَحْزَنُونَ‌» 

نهج البلاغه:خطبه 235؛ در سوگ پیامبر (ص)

235-  وَ مِنْ کَلَامٍ لَهُ (علیه السلام)
> قَالَهُ وَ هُوَ یَلِی غُسْلَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) وَ تَجْهِیزَهُ <
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ خَصَّصْتَ حَتَّی صِرْتَ مُسَلِّیاً عَمَّنْ سِوَاکَ وَ عَمَّمْتَ حَتَّی صَارَ النَّاسُ فِیکَ سَوَاءً وَ لَوْ لَا أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَیْکَ مَاءَ الشُّئُونِ وَ لَکَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلًا وَ الْکَمَدُ مُحَالِفاً وَ قَلَّا لَکَ وَ لَکِنَّهُ مَا لَا یُمْلَکُ رَدُّهُ وَ لَا یُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی اذْکُرْنَا عِنْدَ رَبِّکَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِکَ.

 

 

خطبه 235-
در سوگ پیامبر (ص) 
(به هنگام غسل دادن پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود) 
پدر و مادرم فدای تو ای رسول خدا! با مرگ تو رشته ای برید که در مرگ دیگران نبرید، با مرگ تو رشته پیامبری، و فرود آمدن پیام و اخبار آسمانی گسست، مصیبت تو، دیگر مصیبت دیدگان را به شکیبایی واداشت، و همه را در مصیبت تو یکسان عزادار کرد، اگر به شکیبایی امر نمی کردی، و از بی تابی نهی نمی فرمودی، آنقدر اشک می ریختم تا اشکها تمام شود، و این درد جانکاه همیشه در من می ماند، و اندوهم جاودانه می شد، که همه اینها در مصیبت تو ناچیز است. چه باید کرد که زندگی را دوباره نمی توان باز گرداند، و مرگ را نمی شود مانع شد، پدر و مادرم فدای تو! ما را در پیشگاه پروردگارت یاد کن، و در خاطرات نگهدار.
 

 

مهدویت حدیث ازپیامبراکرم(ص)20

#حدیث_مهدوی
 

پیامبر اکرم(ص)

لاتنقضی الأیام و لا یذهب الدهر، حتی یملک العرب رجل من اهل بیتی، اسمه یواطی اسمی .

- روزها سپری نمی شود و روزگار به پایان نمی رسد، تا اینکه مردی از اهل بیت من و هم نام با من، فرمانروای عرب شود .

مسند احمد حنبل/ ج3/ ص376

نقد فرقه ضاله وهابیت (6)

حقیقت توسل

بخش چهارم

 

 

4- توسل به دعای صالحان

 قسمت دیگری از توسل آن است که انسان به ادعای فردی مومن متوسل شود و از آن شخص بخواهد که در حق او دعا کنند و وهابیان نیز مانند سایر مسلمانان توسل به ادعای زندگان را مشروع می‌دانند اما آنچه محل نزاع بین وهابیان و سایر مسلمانان است توسل به ادعای شخصی است که در عالم برزخ به سر می‌برد که وقت خابی آنان را شرک یا بدعت می‌دانند

 

اثبات مشروعیت توسّل به دعای پیامبر صلی الله در برزخ:

قرآن کریم در آیه ۶۴ سوره نساء دعای پیامبر اکرم را یکی از اسباب توسل می داند و گناهکاران را به این امر سفارش می‌کند :(( ولو أنّهم إذ ظّلموا أنفسهم جاءوک فاستغفروا اللّه و استغفر لهم الرّسول لوجدوا اللّه توّابًا رّحیمًا))  << هرگاه آنان که برخی ستم کرده اند نزد تو بیایند و از خدا طلب مغفرت کنند و پیامبر نیز برای آنان طلب نخرد کند خدا را توبه پذیر و مهربان خواهند یافت >>خداوند تاثیر دعا و استغفار پیامبر اکرم را به زمان زندگی دنیوی ایشان منحصر نکرده و آن را مطلق آورده است و این به معنای موثر بودن طلب دعا و استغفار از آن حضرت حتی پس از وفات ایشان است .

همچنین در آیه ۵ سوره منافقون میفرماید:(( و إذا قیل لهم تعالوا یستغفر لکم رسول اللّه لوّوا رءوسهم و رأیتهم یصدّّون وهم مّستکبرون))  << سینگامی که منافقان گفته شد که بیایید تا رسول خدا برای شما از خداوند طلب بخشش کند روی برگرداندند و با تکبر این راه را به روی خود بستند وهابیان می‌گویند که این آیات به زمان حیات پیغمبر اکرم مربوط می شود حال آنکه همه علمای اسلام می گویند که بین زمان حیات پیغمبر اکرم و زمان بعد از وفات ایشان تفاوتی وجود ندارد اگر ارتباط با پیامبر ممکن نبود به مسلمانان امر نمی‌شد که در نماز شخص پیامبر را مخاطب قرار دهند و بگویند:(( السلام علیک أیها النبی و رحمه اللّه و برکاته))

 

ادامه دارد..........