عصر ظهور

موسسه مجازی امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

عصر ظهور

موسسه مجازی امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

نویسند و گردآورنده مطالب : محمد رضا زارع
#نشر مطالب باذکر نشانی این وبلاگ بلامانع است!
_____________________

حدیث روز:

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ مِنَ الْخَیْرِ مَا یُعَجَّلُ
اصول کافى جلد3 صفحه: 212 روایة:4

ترجمه :
رسول خدا (ص) فرمود: همانا خدا کارهاى خیر، زود انجام شده را دوست دارد.

__________________________
*دوستان مارا در لینک زیر حتما دنبال کنید.*

دوستانی که بنده را دنبال میکنند، در صورتی که آدرس سایتشان نیز در فهرست دنبال کنندگانمون ثبت باشه و لینک دنبال کردن هم داشته باشند دنبال خواهند شد


«١٢٦»وَ إِذْ قالَ‌ إِبْراهِیمُ‌ رَبِّ‌ اجْعَلْ‌ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ‌ أَهْلَهُ‌ مِنَ‌ الثَّمَراتِ‌ مَنْ‌ آمَنَ‌ مِنْهُمْ‌ بِاللّهِ‌ وَ الْیَوْمِ‌ الْآخِرِ قالَ‌ وَ مَنْ‌ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ‌ قَلِیلاً ثُمَّ‌ أَضْطَرُّهُ‌ إِلى‌ عَذابِ‌ النّارِ وَ بِئْسَ‌ الْمَصِیرُ 

و(به یاد آور)هنگامى که ابراهیم گفت:پروردگارا! این(سرزمین)را شهرى امن قرار ده و اهل آن را،آنان که به خدا و روز آخرت ایمان آورده‌اند،از ثمرات(گوناگون)روزى ده.(اما خداوند)فرمود:به آنهایى که کافر شوند (نیز)بهرۀ اندکى خواهم داد.سپس آنها را به قهر به‌سوى عذاب آتش مى‌کشانم و چه بد،سرانجامى است. 

نکته‌ها: 

در آیات قبل،حضرت ابراهیم علیه السلام براى ذریّه‌ى خویش درخواست مقام امامت نمود،امّا خداوند در جواب فرمود:این مقام و مرتبت به افراد ظالم نمى‌رسد.در این آیه حضرت ابراهیم،رزق دنیا را تنها براى مؤمنان درخواست کرد،امّا خداوند این محدودیّت را نمى‌پذیرد و از اعطاى رزق مادّى به کفّار امتناع نمى‌ورزد.یعنى رزق مادّى مهمّ‌ نیست،لذا به اهل و نااهل هر دو داده مى‌شود،امّا مقامات معنوى و اجتماعى و رهبرى،بسیار مهم است و به هرکس واگذار نمى‌شود. 

پیام‌ها: 

١-انبیا علاوه بر ارشاد و هدایت،به نیازهاى مادّى مردم همانند امنیّت و معیشت نیز توجّه داشته و براى آن تلاش و دعا مى‌کنند. «رَبِّ‌ اجْعَلْ‌ هذا بَلَداً آمِناً» 

٢-بهره‌مندى از نعمت‌ها،زمانى لذیذ و گوارا است که در فضاى امن،آرام و بى‌اضطراب باشد. «آمِناً وَ ارْزُقْ‌» 

٣-در دعا،دیگران را فراموش نکنیم.به جاى«و ارزقنا»فرمود: «وَ ارْزُقْ‌ أَهْلَهُ‌» 

٤-سنّت الهى آن است که به همه مردم اعم از مسلمان و کافر،رزق دهد و این سنّت حتّى با دعاى ابراهیم علیه السلام خدشه بردار نیست. «وَ مَنْ‌ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ‌» ٥-بهره‌مندى در دنیا،نشانه‌ى لطف خداوند به انسان نیست. «وَ مَنْ‌ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ‌» 

٦-در کمک‌رسانى به همنوع،کارى به مکتب او نداشته باشید. «وَ مَنْ‌ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ‌» 

٧-کامیابى‌هاى مادّى هر قدر باشد،نسبت به نعمت‌هاى آخرت اندک است. 

«قَلِیلاً» 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۳۱
محمدرضا زارع

#حدیث_مهدوی


امام صادق(ع)


«منا اثنا عشر مهدیا، مضی ستة و بقی ستة، یضع الله فی السادس ما احب».


12تن هدایتگر از ما هست که شش تن از آنها گذشته، و شش تن دیگر باقی است. خدای در ششمی آنها، آنچه می خواهد قرار می دهد».


بحارالانوار/ ج51/ ص145

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ خرداد ۹۸ ، ۱۴:۲۴
محمدرضا زارع

49-  و من کلام له (علیه السلام)

> و فیه جملة من صفات الربوبیة و العلم الإلهی <

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بَطَنَ خَفِیَّاتِ الْأَمُوُرِ وَ دَلَّتْ عَلَیْهِ أَعْلَامُ الظُّهُورِ وَ امْتَنَعَ عَلَی عَیْنِ الْبَصِیرِ فَلَا عَیْنُ مَنْ لَمْ یَرَهُ تُنْکِرُهُ وَ لَا قَلْبُ مَنْ أَثْبَتَهُ یُبْصِرُهُ سَبَقَ فِی الْعُلُوِّ فَلَا شَیْ‏ءَ أَعْلَی مِنْهُ وَ قَرُبَ فِی الدُّنُوِّ فَلَا شَیْ‏ءَ أَقْرَبُ مِنْهُ فَلَا اسْتِعْلَاؤُهُ بَاعَدَهُ عَنْ شَیْ‏ءٍ مِنْ خَلْقِهِ وَ لَا قُرْبُهُ سَاوَاهُمْ فِی الْمَکَانِ بِهِ لَمْ یُطْلِعِ الْعُقُولَ عَلَی تَحْدِیدِ صِفَتِهِ وَ لَمْ یَحْجُبْهَا عَنْ وَاجِبِ مَعْرِفَتِهِ فَهُوَ الَّذِی تَشْهَدُ لَهُ أَعْلَامُ الْوُجُودِ عَلَی إِقْرَارِ قَلْبِ ذِی الْجُحُودِ تَعَالَی اللَّهُ عَمَّا یَقُولُهُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ وَ الْجَاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً کَبِیراً.

خطبه 049-صفات خداوندی 
خداشناسی 
ستایش خداوندی را سزاست که از اسرار نهانها آگاه است، و نشانه های آشکاری در سراسر هستی بر وجود او شهادت می دهند، هرگز برابر چشم بینندگان ظاهر نمی گردد، نه چشم کسی که او را ندیده می تواند انکارش کند، و نه قلبی که او را شناخت می تواند مشاهده اش نماید، در والایی و برتری از همه پیشی گرفته، پس از او برتر چیزی نیست، و آنچنان به مخلوقات نزدیک است که از او نزدیکتر چیزی نمی تواند باشد. مرتبه بلند او را از پدیده هایش دور نساخته، و نزدیکی او با پدیده ها، او را مساوی چیزی قرار نداده است. عقلها را بر حقیقت ذات خود آگاه نساخته، اما از معرفت و شناسایی خود باز نداشته است. پس اوست که همه نشانه های هستی بر وجود او گواهی می دهند و دلهای منکران را بر اقرار به وجودش واداشته است، خدایی که برتر از گفتار تشبیه کنندگان و پندار منکران است

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۲۶
محمدرضا زارع

«١٢٥»وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ‌ مَثابَةً‌ لِلنّاسِ‌ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ‌ مَقامِ‌ إِبْراهِیمَ‌ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى‌ إِبْراهِیمَ‌ وَ إِسْماعِیلَ‌ أَنْ‌ طَهِّرا بَیْتِیَ‌ لِلطّائِفِینَ‌ وَ الْعاکِفِینَ‌ وَ الرُّکَّعِ‌ السُّجُودِ 

و(به یادآور)هنگامى که خانه(ى کعبه)را محل رجوع و اجتماع و مرکز امن براى مردم قرار دادیم(و گفتیم:)از مقام ابراهیم،جایگاهى براى نماز انتخاب کنید و به ابراهیم و اسماعیل تکلیف کردیم که خانه مرا براى طواف‌کنندگان و معتکفان و راکعان و ساجدان،پاک و پاکیزه کنید. 

نکته‌ها: 

بعد از اشاره به مقام والاى ابراهیم علیه السلام در آیه‌ى گذشته،به یادگار او یعنى کعبه اشاره نموده و مى‌فرماید:کعبه را براى مردم «مَثابَةً‌» قرار دادیم.کلمه«مثابة»از ریشه«ثوب»به معناى بازگشت به حالت اوّل است.کعبه محلّ‌ بازگشت و میعادگاه همه مردم است،میعادگاهى امن و مقدّس. 

مقام ابراهیم جایگاهى است با فاصله تقریبى ١٣ متر از کعبه،که بر حاجیان لازم است بعد از طواف خانه خدا،پشت آن دو رکعت نماز بگزارند و در آنجا سنگى قرار دارد که حضرت ابراهیم براى بالا بردن دیوارهاى کعبه،بر روى آن ایستاده است و آن سنگ فعلاً در محفظه‌اى نگهدارى مى‌شود. 

مراد از«عهد»در این آیه دستور الهى است.«عهدنا»یعنى دستور دادیم. خداوند جسم نیست تا نیازمند خانه باشد.کلمه‌ى«بیتى»در این آیه همانند«شهر الله» درباره ماه رمضان است که به منظور کرامت بخشیدن به مکان یا زمانى خاصّ‌،خداوند آن را به خود منسوب مى‌کند.و در عظمت کعبه همین بس‌که گاهى مى‌فرماید: «بَیْتِیَ‌» خانه من. 

گاهى مى‌فرماید: «رَبَّ‌ هذَا الْبَیْتِ‌» خداى این خانه. 

پیام‌ها: 

١-شخصیّت حضرت ابراهیم،شخصیّتى جهانى است.در آیه قبل،ابراهیم را امام براى همه‌ى مردم قرار داد و در این آیه کعبه را میعادگاه همه مردم قرار داده است. «جَعَلْنَا الْبَیْتَ‌ مَثابَةً‌ لِلنّاسِ‌» 

٢-جامعه نیازمند امام و امنیّت است.در آیه‌ى قبل فرمود: «إِنِّی جاعِلُکَ‌ لِلنّاسِ‌ إِماماً» و در این آیه مى‌فرماید: «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ‌ مَثابَةً‌ لِلنّاسِ‌ وَ أَمْناً» 

٣-کسى که در راه خداوند حاضر شود خود و همسر و فرزندش را تسلیم نماید، باید تمام سرها در جاى پاى او براى خداوند به خاک برسد.«مصلّى» ١

٤-چون خانه از خداست؛ «بَیْتِیَ‌» خادم آن نیز باید از اولیاى او باشد. «طَهِّرا بَیْتِیَ‌» 

٥-زائران بیت‌اللّه را همین کرامت بس‌که ابراهیم و اسماعیل،مسئول طهارت و پاکى آن بیت براى آنها بوده‌اند. «طَهِّرا بَیْتِیَ‌ لِلطّائِفِینَ‌...» 

٦-عبادت با طهارت،پیوند دارد. «طَهِّرا... وَ الرُّکَّعِ‌ السُّجُودِ» 

٧-عبادت و نماز به قدرى مهم است که حتّى ابراهیم و اسماعیل براى انجام مراسم آن مأمور پاکسازى مى‌شوند. «طَهِّرا بَیْتِیَ‌... اَلرُّکَّعِ‌ السُّجُودِ» 

٨-مسجدِ مسلمانان باید پاکیزه و رغبت‌انگیز باشد. «طَهِّرا... اَلرُّکَّعِ‌ السُّجُودِ» 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۲۰
محمدرضا زارع

#حدیث_مهدوی


امیر المومنین


للقائم منا غیبة امدها طویل، کانی بالشیهة یجولون جولان النعم فی غیبته، یطلبون المرعی فلا یجدونه، الا فمن ثبت منهم علی دینه، و لم یقس قلبه لطول غیبته امامه، فهو معی فی درجتی یوم القیامة.


برای قائم ما غیبتی است که مدت آن به درازا خواهد کشید، شیعان را گویی با چشم خود می بینم همانند گله ی بی‌صاحبی که در دشت و صحرا پراکنده شده، به دنبال چراگاه می گردند، در غیبت او به جستجوی او می پردازند، و نمی یابند. آگاه باشید که هر کس بر آئین خود استوار بماند و در اثر طول غیبت دلش را قساوت نگیرد، روز قیامت در کنار من خواهد بود.


کمال الدین/ ص303

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ خرداد ۹۸ ، ۱۳:۱۹
محمدرضا زارع

48-  و من خطبة له (علیه السلام)

> عند المسیر إلی الشام قیل إنه خطب بها و هو بالنخیلة خارجا من الکوفة إلی صفین <

الْحَمْدُ لِلَّهِ کُلَّمَا وَقَبَ لَیْلٌ وَ غَسَقَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ کُلَّمَا لَاحَ نَجْمٌ وَ خَفَقَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ غَیْرَ مَفْقُودِ الْإِنْعَامِ وَ لَا مُکَافَإِ الْإِفْضَالِ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتِی وَ أَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هَذَا الْمِلْطَاطِ حَتَّی یَأْتِیَهُمْ أَمْرِی وَ قَدْ رَأَیْتُ أَنْ أَقْطَعَ هَذِهِ النُّطْفَةَ إِلَی شِرْذِمَةٍ مِنْکُمْ مُوَطِّنِینَ أَکْنَافَ دِجْلَةَ فَأُنْهِضَهُمْ مَعَکُمْ إِلَی عَدُوِّکُمْ وَ أَجْعَلَهُمْ مِنْ أَمْدَادِ الْقُوَّةِ لَکُمْ.

#قال السید الشریف : أقول یعنی (علیه السلام) بالملطاط هاهنا السمت الذی أمرهم بلزومه و هو شاطئ الفرات و یقال ذلک أیضا لشاطئ البحر و أصله ما استوی من الأرض و یعنی بالنطفة ماء الفرات و هو من غریب العبارات و عجیبها.#

خطبه 048-هنگام لشکرکشی به شام 
ضرورت آمادگی رزمی 
ستایش خداوند را سزاست، هر لحظه که شب فرا رسد، و پرده تاریکی فرو افتد. ستایش مخصوص پروردگاری است هر زمان که ستاره ای طلوع و غروب کند. ستایش خداوندی را سزاست که نعمتهای او پایان نمی پذیرد، و بخششهای او را جبران نتوان کرد. پس از ستایش پروردگار، پیشتازان لشگرم را از جلو فرستادم، و دستور دادم در کنار فرات توقف کنند، تا فرمان من به آنها برسد. زیرا تصمیم گرفتم از آب فرات بگذرم و به سوی جمعیتی از شما که در اطراف دجله مسکن گزیده اند رهسپار گردم و آنها را همراه شما بسیج نمایم، و از آنها برای کمک و تقویت شما یاری بطلبم (منظور امام از (ملطاط) آنجایی است که دستور توقف داد، (کنار فرات) که به کنار فرات یا دریا (ملطاط) هم می گویند. و امام (ع) از کلمه (نطفه) آب فرات اراده کرده که شگفت آور است)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۴۰
محمدرضا زارع

«١٢٢»یا بَنِی إِسْرائِیلَ‌ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ‌ الَّتِی أَنْعَمْتُ‌ عَلَیْکُمْ‌ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ‌ عَلَى الْعالَمِینَ‌ 

اى بنى اسرائیل! نعمت مرا که به شما ارزانى داشتم و شما را بر جهانیان برترى بخشیدم یاد کنید. 

«١٢٣»وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزِی نَفْسٌ‌ عَنْ‌ نَفْسٍ‌ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ‌ مِنْها عَدْلٌ‌ وَ لا تَنْفَعُها شَفاعَةٌ‌ وَ لا هُمْ‌ یُنْصَرُونَ‌ و بترسید از روزى که هیچ‌کس چیزى(از عذاب خدا)را از دیگرى دفع نمى‌کند و هیچ‌گونه عوضى از او قبول نمى‌گردد و هیچ شفاعتى،او را سود ندهد و(از جانب هیچ‌کسى)یارى نمى‌شود. 

نکته‌ها: 

این دو آیه مشابه آیات ٤٧ و ٤٨ گذشته همین سوره است که مطالبى در آنجا ذکر کرده‌ایم. 

«١٢٤»وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِیمَ‌ رَبُّهُ‌ بِکَلِماتٍ‌ فَأَتَمَّهُنَّ‌ قالَ‌ إِنِّی جاعِلُکَ‌ لِلنّاسِ‌ إِماماً قالَ‌ وَ مِنْ‌ ذُرِّیَّتِی قالَ‌ لا یَنالُ‌ عَهْدِی الظّالِمِینَ‌ 

و(به خاطر بیاور)هنگامى که پروردگارِ ابراهیم،او را با حوادث گوناگونى آزمایش کرد و او به خوبى از عهده آزمایش برآمد.خداوند به او فرمود: 

من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم.ابراهیم گفت:از فرزندان من نیز (امامانى قرار بده)،خداوند فرمود:پیمان من به ستمکاران نمى‌رسد(و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند شایسته این مقامند). 

نکته‌ها: 

حضرت ابراهیم علیه السلام در بین انبیا،جایگاه و منزلت خاصّى دارد.نام آن بزرگمرد،٦٩ مرتبه و در ٢٥ سوره قرآن آمده و از او همانند پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله به عنوان اسوه و نمونه براى بشریّت یاد شده است.در برخى از آیات،آن بزرگوار در ردیف اخیار،صالحان،قانتان، صدّیقان،صابران و وفاکنندگان شمرده شده است.در بزرگداشت این پیامبر بزرگ،خداوند تعابیر خاصّى به کار برده و حتّى یکى از اسرار حج را یادآورى و زنده نگهداشتن ایثارگرى‌ها و ازخودگذشتگى‌هاى حضرت ابراهیم علیه السلام گفته‌اند.آن مرد الهى،در عرصه‌هاى گوناگون با انحراف و شرک مبارزه کرد؛برهان و استدلال او در مقابل ستاره‌پرستان و ماه‌پرستان، مبارزه عملى او با بت‌پرستان،احتجاج او در برابر نمرود و سربلندى او در آزمایشات دیگر،از او انسانى اسوه ونمونه ساخت که خداوند او را به مقام امامت نصب نمود. 

در قرآن حدود بیست مرتبه مسئله آزمایش و امتحان مطرح شده و از سنّتهاى الهى است. هدف آزمایش؛آزمایش براى آگاه شدن خداوند نیست،زیرا او از پیش همه چیز را مى‌داند، این آزمایش‌ها براى ظهور و بروز استعدادهاى نهفته و تلاش و عمل انسان‌هاست.اگر انسان کارى نکند،استحقاق پاداش نخواهد یافت. 

ابزار آزمایش؛تلخى‌ها و شیرینى‌هاى زندگى،همه ابزار امتحان هستند.گاهى افرادى با شداید و مصائب آزمایش مى‌شوند و برخى دیگر با رفاه،و ناگزیر همه مردم حتّى انبیا مورد امتحان قرار مى‌گیرند.این امتحانات و آزمایش‌ها براى رشد و پرورش مردم است. 

ابراهیم علیه السلام در هر آزمایشى که موفّق مى‌شد،به مقامى مى‌رسید:در مرحله نخستین، عبد اللّه شد.سپس به مقام نبى‌اللهى رسید.و پس از آن رسول اللّه،خلیل اللّه و در نهایت به مقام امامت و رهبرى مردم منصوب گردید. ١

مراد از«کلمات»در آیه،امتحانات سنگین است که حضرت ابراهیم از همه‌ى آنها پیروز بیرون آمد.نه عمو،نه همسر و نه فرزند هیچ‌کدام نتوانستند مانع او در راه انجام وظیفه شوند.با آنکه ابراهیم تحت سرپرستى عمویش آزر بود،امّا با بت‌پرستى او و جامعه‌اش به مبارزه برخاست و بت‌شکن بزرگ تاریخ گردید و آنگاه که از سوى خدا مأموریّت یافت، همسر و فرزندش را در صحراى مکه ساکن نموده و براى تبلیغ به نقطه‌اى دیگر برود، بى‌هیچ دلبستگى،آنها را به خدا سپرد و رفت.همچنین فرمان ذبح فرزندش اسماعیل آمد، رضاى خدا را بر هواى دل ترجیح داد و کارد بر گلوى فرزند نهاد.امّا ندا آمد که قصد ما کشتن اسماعیل نبود،بلکه امتحان ابراهیم بود. 

حضرت ابراهیم علیه السلام،مقام امامت را براى نسل خود نیز درخواست نمود،پاسخ آمد که این مقام عهدى است الهى که به هرکس لایق باشد عطا مى‌شود.در میان نسل تو نیز کسانى که شایستگى داشته باشند،به این مقام خواهند رسید.چنانکه پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله از نسل ابراهیم علیه السلام است و به این مقام رسید،ولى کسانى که دچار کوچک‌ترین گناه و ستمى شده باشند،لیاقت این مقام را ندارند. 

حضرت ابراهیم علیه السلام تنها پیامبرى است که مشرکان و یهودیان و مسیحیان،همه خود را پیرو راه او مى‌دانند.در این آیه ضمن تجلیل از ابراهیم علیه السلام،به طور غیر مستقیم به همه مى‌فهماند که اگر به راستى او را قبول دارید،دست از شرک برداشته و همانند او تسلیم محض اوامر الهى باشید. 

این آیه یکى از آیاتى است که پشتوانه فکرى و اعتقادى شیعه قرار گرفته است که امام باید معصوم باشد و کسى که لقب ظالم بر او صدق کند،به مقام امامت نخواهد رسید. ١

این آیه،مقام امامت را «عَهْدِی» گفته است،پس آیه؛ «أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ‌ بِعَهْدِکُمْ‌» ٢یعنى اگر شما به امامى که من تعیین کردم وفادار بودید و اطاعت کردید من نیز به نصرت و یارى که قول داده‌ام وفا خواهم کرد. 

پیام‌ها: 

١-پیامبران نیز مورد آزمایش الهى قرار مى‌گیرند. «وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِیمَ‌» 

٢-براى منصوب کردن افراد به مقامات،گزینش و آزمایش لازم است. «إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِیمَ‌... بِکَلِماتٍ‌» 

٣-منشأ امامت وراثت نیست،لیاقت است که با پیروزى در امتحانات الهى ثابت مى‌گردد. «فَأَتَمَّهُنَّ‌» 

٤-پست‌ها و مسئولیّت‌ها باید تدریجاً و پس از موفّقیّت در هر مرحله به افراد واگذار شود. «فَأَتَمَّهُنَّ‌...» 

٥-امامت،انتصابى است نه انتخابى.امام باید حتماً از طرف خداوند منصوب شود. «إِنِّی جاعِلُکَ‌» 

٦-امامت،عهد الهى میان خدا و مردم است. «عَهْدِی»

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۳۸
محمدرضا زارع

روز جهانی قدس


راهپیمایی روز قدس

زمان‌برگزاری:

آخرین جمعه ماه رمضان

منشأ تاریخی:

پیام امام خمینی

-

آئین‌های مهم:

سینه‌زنی، افطاری، تشییع جنازه، تعزیه خوانی، سایر آئین‌ها

روز قدس یا روز جهانی قدس آخرین جمعه ماه رمضان است که امام خمینی در سال ۱۳۵۸ش (رمضان ۱۳۹۹ق) آن را روزی رسمی برای حمایت از مردم فلسطین دانست و از مسلمانان جهان خواست که برای کوتاه کردن دست دولت اسرائیل و پشتیبانان آن به هم بپیوندند. نامگذاری آخرین جمعه ماه رمضان به عنوان روز قدس، با حمایت بسیاری از روشنفکران و هنرمندان مواجه شد و امروزه علاوه بر ایران، در کشورهای مختلفی از جهان، راهپیمایی و مراسم روز قدس برگزار می‌شود که بنابر گزارش منابع خبری، این تعداد به ۸۰ کشور در قاره‌های مختلف جهان می‌رسد.


تاکنون دو دوره جشنواره بین‌المللی کاریکاتور با موضوع روز جهانی قدس در سال‌های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۷ش در ایران برگزار شده که هنرمندانی از ۳۰ کشور جهان در آن شرکت کرده‌اند.



روزهزاره قدس برقدسمداران وولایتمداران روزه دار جهان قبول حق ان شاءالله...


 بدین وسیله سربازان امام مهدی(عج)از ولایتمداران ان حضرت ومابقی دوستان دعوت به عمل می اوردکه دراین روز باشکوه شرکت به عمل اورند.

                                من الله توفیق

                          اللهم عجل لولیک الفرج

                      مدیرکانون مجازی مهدویت      


       asrehzoohoor.blog.ir

                                

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۹ خرداد ۹۸ ، ۱۵:۰۹
محمدرضا زارع

#حدیث_مهدوی


امیر المومنین(ع)


... یا قوم هذا ابان ورود کل موهود و دنو من طلعه ما لا تعرفون، الاوان من ادرکها منا یسری فی ظلمات هذه الفتن بسراح منیر، و یحذوا فیها علی مثال الصالحین، لیحل ربقا، و یعتق فیها رقا، و یصدع شعبا و یشعب صدعا، فی ستره عن الناس، لا یبصر القائف اثره، و لو تابع نظره...


ای مردم اکنون هنگام فرا رسیدن فتنه هایی است که به شما وعده داده شده، و نزدیک است برخورد با رویدادهایی که حقیقت آن بر شما ناشناخته و مبهم خواهد بود. دانسته باشید آنکس که از ما (مهدی موعود منتظر) به راز این فتنه ها پی برد و آن روزگار را دریابد، با مشعل فروزان هدایت رد بسپرد و به سیره و روش پاکان و نیکان (پیامبر و امامان معصوم علیهم‌السلام) رفتار نماید، تا در آن گیر و دار گره ها را بگشاید، بردگان در بند ظلم و خود خواهی و ملت های اسیر استعمار را از بردگی و اسارت به آزادی برساند، توده های گمراه و ستمگر را متلاشی و پراکنده سازد و حق طلبان را گرد هم آورد و به دیگر عبارت تشکیلات کفر و ستم را بر هم زند، و جدایی و تفرقه اسلام و مسلمانان را یکپارچه و سامان بخشد.این رهبر (مدتها بلکه قرن‌ها) در پنهانی از مردم به سر برد و هر چند دیگران کوشش کنند تا اثرش را بیابند نشانی از رد پایش نیابند. در این هنگام گروهی از مومنان برای در هم کوبیدن فتنه ها آماده شوند، همچون آماده شدن شمشیر که در دست آهنگر صیقل داده شده. همینان چشمانشان به نور و فروغ قرآن روشن گردد، موج با شکوه تفسیر قرآن در گوش دلشان طنین انداز شود، شامگاهان و صبحگاهان جانشان از چشمه‌ی حکمت و معارف الهی سیراب گردد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ خرداد ۹۸ ، ۱۳:۵۶
محمدرضا زارع

47-  و من کلام له (علیه السلام)

> فی ذکر الکوفة <

کَأَنِّی بِکِ یَا کُوفَةُ تُمَدِّینَ مَدَّ الْأَدِیمِ الْعُکَاظِیِّ تُعْرَکِینَ بِالنَّوَازِلِ وَ تُرْکَبِینَ بِالزَّلَازِلِ وَ إِنِّی لَأَعْلَمُ أَنَّهُ مَا أَرَادَ بِکِ جَبَّارٌ سُوءاً إِلَّا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ وَ رَمَاهُ بِقَاتِلٍ.

خطبه 047-درباره کوفه 
خبر از آینده کوفه 
ای کوفه! تو را می نگرم گویا چنان چرمهای بازار عکاظ کشیده می شوی، زیر پای حوادث لگدکوب می گردی، و حوادث فراوان تو را در بر می گیرد، من به خوبی می دانم، ستمگری نسبت به تو قصد بد نمی کند مگر آنکه خداوند او را به بلایی گرفتار سازد یا قاتلی بر او مسلط گرداند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۵۲
محمدرضا زارع

«١٢١»اَلَّذِینَ‌ آتَیْناهُمُ‌ الْکِتابَ‌ یَتْلُونَهُ‌ حَقَّ‌ تِلاوَتِهِ‌ أُولئِکَ‌ یُؤْمِنُونَ‌ بِهِ‌ وَ مَنْ‌ یَکْفُرْ بِهِ‌ فَأُولئِکَ‌ هُمُ‌ الْخاسِرُونَ‌ 

کسانى که به آنها کتاب آسمانى داده‌ایم و آن را چنان که سزاوارِ تلاوت است تلاوت مى‌کنند،آنان به آن(قرآن یا پیامبر)ایمان مى‌آورند و کسانى که به آن کافر شوند،آنان همان زیان‌کارانند. 

نکته‌ها: 

در برابر یهودیان و مسیحیانى که به سبب لجاجت و سرکشى مورد انتقاد قرار گرفتند، گروهى از آنان مورد تمجید و قدردانى خداوند قرار گرفته‌اند.آنان کسانى هستند که به کتاب‌هاى آسمانى مراجعه کرده و نشانه‌هاى ظهور و بعثت پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله را در آن دیده و به او ایمان مى‌آورند. در تفسیر اطیب البیان آمده است:مراد از«کتاب»در این آیه،قرآن و مخاطب مسلمانانى هستند که در قرائت قرآن،حقّ‌ تلاوت را ادا نموده و به پیامبر صلى الله علیه و آله ایمان آورده‌اند.تفسیر المیزان نیز این معنى را احتمال داده است. 

روایتى درباره‌ى آداب تلاوت قرآن در تفسیر المیزان نقل شده،که هشت نکته را مورد توجّه قرار داده است:١.ترتیل آیات.٢.تفقّه در آیات.٣.عمل به آیات.٤.امید به وعده‌ها. 

٥.ترس از وعیدها.٦.عبرت از داستان‌ها.٧.انجام اوامر الهى.٨.ترک نواهى.در پایان روایت نیز امام صادق علیه السلام فرمود:حقّ‌ تلاوت تنها حفظ‍‌ آیات،درس حروف،قرائت و تجوید نیست.و بر اساس روایات،کسانى که حقّ‌ تلاوت قرآن را ادا مى‌کنند،تنها امامان معصوم مى‌باشند. ١

پیام‌ها: 

١-حقّ‌ تلاوت،در تلاوت با صوت زیبا و رعایت نکات تجوید خلاصه نمى‌شود،بلکه ملاک،ایمان و عمل است. «یَتْلُونَهُ‌ حَقَّ‌ تِلاوَتِهِ‌ أُولئِکَ‌ یُؤْمِنُونَ‌ بِهِ‌» 

٢-کسى که در انتخاب مکتب دچار انحراف شود،زیانکار واقعى است. «فَأُولئِکَ‌ هُمُ‌ الْخاسِرُونَ‌» 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۴۶
محمدرضا زارع

#حدیث_مهدوی


امام حسن عسگری(ع)




8«امام حسن عسکری علیه‌السلام کنیزی داشت، چون حامله شد، امام علیه‌السلام به او فرمود:«ستحملین ذکرا، اسمه محمد و هو القائم من بعدی».«به زودی پسری به دنیا می آوری که نام او «م. ح. م. د» است، و او بعد از من قائم به امر است».


کمال الدین/ ص408

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۸ ، ۱۴:۰۵
محمدرضا زارع

46-  و من کلام له (علیه السلام)

> عند عزمه علی المسیر إلی الشام و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله فی الرکاب <

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ کَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِیفَةُ فِی الْأَهْلِ وَ لَا یَجْمَعُهُمَا غَیْرُکَ لِأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لَا یَکُونُ مُسْتَصْحَباً وَ الْمُسْتَصْحَبُ لَا یَکُونُ مُسْتَخْلَفاً.

# قال السید الشریف رضی الله عنه : و ابتداء هذا الکلام مروی عن رسول الله (صلی الله علیه وآله) و قد قفاه أمیر المؤمنین (علیه السلام) بأبلغ کلام و تممه بأحسن تمام من قوله " و لا یجمعهما غیرک " إلی آخر الفصل.#

خطبه 046-در راه شام 
دعای سفر 
خدایا! از سختی سفر، و اندوه بازگشتن، و روبرو شدن با مناظر ناگوار در خانواده و مال و فرزند، به تو پناه می برم. پروردگارا! تو در سفر همراه ما و در وطن نسبت به بازماندگان ما سرپرست و نگهبانی، و جمع میان این دو را هیچ کس جز تو نتواند کرد، زیرا آن کس که سرپرست بازماندگان است نمی توانند همراه مسافر باشد و آنکه همراه و همسفر است سرپرست بازماندگان انسان نمی تواند باشد (چند جمله اول، از رسول خدا (ص) است که علی (ع) آن را با عباراتی رساتر به اتمام رساند)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۲۶
محمدرضا زارع

«١٢٠»وَ لَنْ‌ تَرْضى‌ عَنْکَ‌ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصارى‌ حَتّى تَتَّبِعَ‌ مِلَّتَهُمْ‌ قُلْ‌ إِنَّ‌ هُدَى اللّهِ‌ هُوَ الْهُدى‌ وَ لَئِنِ‌ اتَّبَعْتَ‌ أَهْواءَهُمْ‌ بَعْدَ الَّذِی جاءَکَ‌ مِنَ‌ الْعِلْمِ‌ ما لَکَ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌ مِنْ‌ وَلِیٍّ‌ وَ لا نَصِیرٍ 

(اى پیامبر!)هرگز یهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا(آنکه تسلیم خواسته آنان شوى و)از آئین آنان پیروى کنى.بگو:هدایت تنها هدایت الهى است، و اگر از هوى و هوسهاى آنها پیروى کنى،بعد از آنکه علم(وحى الهى)نزد تو آمد، هیچ سرور و یاورى از ناحیه خداوند براى تو نخواهد بود. 

نکته‌ها: 

بعد از تغییر قبله،ناراحتى یهود از مسلمانان بیشتر شد و احیاناً بعضى از مسلمان‌ها نیز تمایل داشتند قبله همان بیت‌المقدّس باشد تا بتوانند با یهود در الفت و دوستى زندگى کنند، غافل از اینکه رضایت اهل کتاب با حفظ‍‌ آن حاصل نمى‌شد و انتظار آنان،پیروى از تمام آیین آنها و نه فقط‍‌ قبله آنان بود. 

این آیه در عین اینکه خطاب به پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله است،خطاب به همه مسلمانان در طول تاریخ نیز هست که هرگز یهود و نصارى از شما راضى نخواهند شد،مگر آنکه تسلیم بى‌چون‌وچراى آنان شوید و از اصول و ارزشهاى الهى کناره بگیرید.ولى شما باید با قاطعیّت دست رد به سینه‌ى آنها بزنید و بدانید تنها راه سعادت،راه وحى است نه پیروى از تمایلات این و آن. پیام‌ها: 

١-دشمن،به کم راضى نیست.فقط‍‌ با سقوط‍‌ کامل و محو مکتب و متلاشى شدن اهداف شما راضى مى‌شود. «لَنْ‌ تَرْضى‌ عَنْکَ‌...» 

٢-اگر مسلمانان مشاهده کردند که کفّار از دین آنان راضى هستند،باید در دیندارى خود تردید نمایند.دیندارى کافرپسند،همان کفر است. «لَنْ‌ تَرْضى‌... 

حَتّى تَتَّبِعَ‌ مِلَّتَهُمْ‌» 

٣-جز وحى و هدایت الهى،همه راه‌ها انحرافى است. «قُلْ‌ إِنَّ‌ هُدَى اللّهِ‌ هُوَ الْهُدى‌» 

٤-مسئولیّت عالم،بیشتر از جاهل است. «بَعْدَ الَّذِی جاءَکَ‌ مِنَ‌ الْعِلْمِ‌» 

٥-رابطه با اهل کتاب نباید به قیمت صرف نظر کردن از اصول باشد.جذب دیگران آرى،ولى عقب‌نشینى از اصول هرگز. «لَئِنِ‌ اتَّبَعْتَ‌ أَهْواءَهُمْ‌...» 

٦-پیروى از تمایلات و هوسهاى مردم،منجر به قطع الطاف الهى مى‌شود. 

بنابراین یکى را باید برگزید:یا لطف خدا،یا هوسهاى مردم. «ما لَکَ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌ مِنْ‌ وَلِیٍّ‌ وَ لا نَصِیرٍ» 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ خرداد ۹۸ ، ۰۳:۲۴
محمدرضا زارع

ای وای که بابا رفت...

رمضان ماهی است که به ماه مهمانی الهی شناخته می‌شود و بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، ماهى است که ابتدایش رحمت، میانه‌‏اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادى از آتش جهنم است. جمعه سوم خرداد مصادف با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان و اولین شب قدر، شب ارزش‌گذاری انسان‌هاست. هر قدر در این شب به خواسته‌های خدا توجه کنیم و آنها را عرضه بداریم، قدر و ارزش بیشتری پیدا خواهیم کرد. در روایت داریم که  خود امام زمان(عج) جهت تعجیل درفرجشان دعا می کنند، این خواسته ایشان یعنی همان خواسته خدا، پس بدانیم که درخواست برپایی امر ظهور ایشان از مهم‌ترین موضوعاتی است که انسان‌ها را در شب قدر ارزشی‌تر می‌کند، اما این بدین معنا نیست که ما غیر از ظهور امام زمان (عج) چیز دیگری نباید بخواهیم، بلکه باید گفت اگر خواسته‌ای غیر از خواسته خدا داشته باشیم، این قدر و قیمت ما را پایین می‌آورد.

امروز سه‌شنبه 7 خرداد مصادف با شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان است، به همین مناسبت به برخی از مهم‌ترین اعمال این شب که در کتاب شریف مفاتیح الجنان ذکر شده، اشاره می‌شود.

* اعمال مخصوص شب بیست‌ و‌ سوم ماه رمضان

این شب از دو شب قدر گذشته أفضل است، و از احادیث بسیار استفاده می‌شود، که شب قدر همین شب است، این شب شب جهنى است یعنى شبى است که دعاها در آن اجابت می‌شود، در این شب تمام کارها بر پایه حکمت الهى مقدّر شود و براى این شب غیر از اعمالى که با دو شب قدر گذشته مشترک است چند عمل دیگر است:

* اول: خواندن سوره «عنکبوت» و «روم» که امام صادق علیه‌السّلام سوگند یاد کردند که خواننده این دو سوره در این شب از اهل بهشت خواهد بود.

* دوم: خواندن سوره «حم دخان»

* سوم: هزار مرتبه خواندن سوره «قدر»

* چهارم: بخواند دعای سلامتی امام زمان (عج)

اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً و تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً.

و همچنین می‌خوانی:

یا مُدَبّرَ الاُموُرِ، یا باعِثَ مَن فی القُبُور، یا مُجرِی البُحُور، یا مُلَیَّن الحَدیدِ لِداوُد، صَل عَلی مُحَّمد وَافعَل بی کَذا وَ کَذا

اى تدبیرگر امور، اى برانگیزنده مرده‌هاى در گور، اى روان کننده دریاها، اى نرم‌کننده آهن براى داود، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنین و چنان کن.

و به جاى «کذا و کذا» حاجات خود را بخواهد:

و دستهای خود را در وقت خواندن «یا مدبّر الامور» تا آخر به سوى آسمان بردار. این دعا را در حال رکوع و سجود و ایستاده و نشسته بخوان، آن را تکرار کن و در شب آخر ماه رمضان هم بخوان.

* پنجم: بخواند:

اللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی وَ أَوْسِعْ لِی فِی رِزْقِی وَ أَصِحَّ لِی جِسْمِی وَ بَلِّغْنِی أَمَلِی وَ إِنْ کُنْتُ مِنَ الْأَشْقِیَاءِ فَامْحُنِی مِنَ الْأَشْقِیَاءِ وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَدَاءِ فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ عَلَى نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ

خدایا عمرم را طولانى گردان، و روزی‌ام را وسعت بخش، و بدنم را تندرست بدار، و به آرزویم برسان، و و اگر در زمره بدفرجامان، هستم، مرا از آن گروه محو کن، و در گروه سعادتمندان ثبت فرما، که تو در کتاب فرو فرستاده به پیامبر مرسلت (درود تو بر او و خاندانش) فرمودى: خدا محو میکند آنچه را بخواهد و ثبت می‌کند آنچه را اراده کند و کتاب جامع نزد اوست.

* ششم: بخواند:

اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ فِیمَا تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی

خدایا قرار ده در آنچه حکم میکنى، و مقدّر می‌کنی، از فرمان حتمى، در آنچه از کار حکیمانه جدا می‌سازى در شب قدر، از حکمى که بازگشت نپذیرد، و تغییر نیابد، اینکه مرا در این سال از حاجیان خانه محترمت بنویسى، حاجیانى که حجّشان پذیرفته، و سعیشان قبول افتاده، و گناهانشان آمرزیده گشته، و بدی هایشان محو شده است، و قرار ده در آنچه فرمان می‌دهى و مقدّر مى‌کنی که عمرم را طولانى گردانى، و در روزى ام وسعت بخشى.

* هفتم: دعایى را که در کتاب «اقبال» آمده است بخواند:

یَا بَاطِناً فِی ظُهُورِهِ وَ یَا ظَاهِراً فِی بُطُونِهِ وَ یَا بَاطِناً لَیْسَ یَخْفَى وَ یَا ظَاهِراً لَیْسَ یُرَى یَا مَوْصُوفا لا یَبْلُغُ بِکَیْنُونَتِهِ مَوْصُوفٌ وَ لا حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ یَا غَائِبا [غَائِبُ] غَیْرَ مَفْقُودٍ وَ یَا شَاهِدا [شَاهِدُ] غَیْرَ مَشْهُودٍ یُطْلَبُ فَیُصَابُ وَ لا یَخْلُو [لَمْ یَخْلُ] مِنْهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَا بَیْنَهُمَا طُرْفَةَ [طَرْفَةَ] عَیْنٍ لا یُدْرَکُ بِکَیْفٍ [بِکَیْفَ] وَ لا یُؤَیَّنُ بِأَیْنٍ [بِأَیْنَ] وَ لا بِحَیْثٍ [بِحَیْثُ] أَنْتَ نُورُ النُّورِ وَ رَبُّ الْأَرْبَابِ أَحَطْتَ بِجَمِیعِ الْأُمُورِ سُبْحَانَ مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا وَ لا هَکَذَا غَیْرُهُ

اى پنهان در حال آشکار بودنش، و اى آشکار در حال پنهان بودنش و اى پنهانى که مخفى نمى شود، اى آشکارى که دیده نمی‌شود، اى به وصف آمده‌اى که هیچ ممکنى به حقیقتش نمى‌رسد و هیچ حدّ بسته‌اى به او احاطه پیدا نمى‌کند، و اى غایب گم نشده، اى حاضرى که مشهود نیست، تا آنکه جستجو شود و او را بیابند، آسمانها و زمین و آنچه بین آنهاست، به اندازه چشم برهم زدن از او خالى نیست، به کیفیتى معیّن دانسته و محدود به مکان و جهت نمى‌شود، تویى روشنایى نور، پروردگار پرورندگان، به همه امور احاطه کرده‌اى، منزّه است آن که چیزى همانندش نیست، و او شنوا و بیناست، منزّه است آن که داراى این صفات است و براى غیر او چنین صفاتى نیست

سپس آنچه را می‌خواهى از خدا طلب کن.

* هشتم: غیر از غسل اوّل شب، غسلى هم در آخر شب انجام دهد.

بدان که برای غسل و شب زنده دارى این شب و زیارت امام حسین علیه‌السّلام، و صد رکعت نماز، فضیلت بسیار نقل شده است، و انجام این اعمال مورد تأکید است.

شیخ طوسى در کتاب «تهذیب» از ابوبصیر از امام صادق علیه‌السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود: در شبى که امید مى‌رود شب قدر باشد، صد رکعت نماز بخوان، در هر رکعت پس از سوره «حمد» 10 مرتبه سوره «توحید» را قرائت کن، گفتم: فدایت شوم، اگر ایستاده قدرت نداشته باشم چه؟ فرمود نشسته بخوان، گفتم اگر نتوانم، فرمود: به همان حالى که در بسترت به پشت خوابیده‌اى این نماز را بخوان.

از کتاب «دعائم الاسلام» روایت شده که رسول خدا صلى اللّه علیه و آله در دهه آخر ماه رمضان بستر خود را جمع می‌کرد، براى عبادت کمر همّت را محکم می‌بست، و در شب بیست و سوم اهل خود را بیدار می‌کرد، و آنهایى را که خواب در ربوده بود، به رویشان آب می‌پاشید، و حضرت فاطمه علیهاالسلام در این شب اجازه نمی‌داد احدى از اهلش بخوابد، و خواب آنها را به کمى طعام علاج می‌فرمود، و آنها را با خواباندن در روز براى بیدارى و احیاى شب آماده می‌کرد، و می‌فرمود: محروم کسى است که از خیر این شب محروم بماند.

روایت شده که امام صادق علیه السّلام به بیمارى سختى دچار شده بود، وقتى شب بیست و سوم ماه رمضان رسید، به خدمتکارانش دستور داد او را به مسجد بردند، و تا صبح در مسجد بود. علاّمه مجلسى (ره) فرموده است هرقدر که خواندن قرآن ممکن باشد، در این شب خوانده شود، و دعاهاى صحیفه کامله (سجادیه)، به ویژه دعاى مکارم الأخلاق، و دعاى توبه قرائت شود و روزهاى این شبها را نیز باید حرمت نهاد، و به عبادت و تلاوت قرآن به سر آورد، زیرا در احادیث معتبر آمده که روز قدر در فضیلت همانند شب قدر است.

* نهم: بخواند این دعا را:

یَا رَبَّ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ وَ رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبِحَارِ وَ الظُّلَمِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا اللَّهُ یَا قَیُّومُ یَا اللَّهُ یَا بَدِیعُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْبَةَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ .

اى پروردگار شب قدر، و قراردهنده آن بهتر از هزار ماه، و پروردگار شب و روز، و کوه‌ها و دریاها، و تاریکی‌ها و روشنایی‌ها، و زمین و آسمان، اى پدیدآورنده، اى صورت بخش، ای عطا کننده، اى نعمت ده، اى خدا، اى بخشنده، اى خدا، اى به خود پاینده، اى خدا، اى نو آفرین، اى خدا، اى خدا، اى خدا، نام‌هاى نیکوتر، و نمونه‌هاى والاتر، و بزرگ منشى و نعمت ها از آن توست، از تو درخواست می کنم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و قرار دهى در این شب نامم را در زمره سعادتمندان، و روحم را با شهیدان، و نیکوکاری ام را در بلندمرتبه ترین درجه بهشت، و گناهم را آمرزیده، و ببخشى بر من یقینى که دلم با آن همراه باشد، و ایمانى که شک را از من زدوده کند، و خشنودى به آنچه نصیبم کرده‌اى، و ما را در دنیا و آخرت پاداش نیکو عنایت فرما، و از عذاب آتش سوزان حفظ کن، و در این شب ذکر و شکر خویش و رغبت به سوى خود، و بازگشت و توبه روزی ام فرما، و به آنچه محمّد و و خاندان محمّد (درود خدا بر آنان باد) را به آن موفق کردى توفیقم ده.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ خرداد ۹۸ ، ۱۷:۱۳
محمدرضا زارع

#حدیث_مهدوی


امام صادق(ع)


«ینادی باسم القائم (علیه‌السلام) فی لیلة ثلاث و عشرین، و یقوم فی یوم عاشورا، و هو الیوم الذی قتل فیه الحسین بن علی (علیه‌السلام) لکأنی به فی یوم السبت العاشر من المحرم قائما بین الرکن و المقام، جبرئیل (علیه‌السلام) عن یمینه ینادی: «البیعة لله»، فتصیر الیه شیعته من اطراف الأرض تطوی لهم طیا حتی یبایعوه، فیملأ الله به الأرض عدلا کما ملئت جورا و ظلما».


«در شب بیست و سوم (ماه رمضان) به نام قائم (علیه‌السلام) از آسمان ندا می شود و در روز عاشورا که روز شهادت امام حسین (علیه‌السلام) است، قیام می کند. گویی با چشم خود می بینم که آن بزرگوار در روز شنبه دهم محرم در میان رکن و مقام ایستاده، جبرئیل (علیه‌السلام) در طرف راست آن حضرت بانگ برمی آورد که: «البیعة لله»، پس شیعیان او از اطراف جهان به سوی او می شتابند، زمین در زیر پاهایشان طی می شود، تا به محضر او رسیده، بیعت می کنند. روی زمین را پر از عدل و داد کند، آن چنان که پر از جور و ستم شده باشد».


ارشاد المفید/ ص361

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ خرداد ۹۸ ، ۱۶:۱۱
محمدرضا زارع

45-  و من خطبة له (علیه السلام)

> و هو بعض خطبة طویلة خطبها یوم الفطر و فیها یحمد الله و یذم الدنیا <

>حمد الله<

الْحَمْدُ لِلَّهِ غَیْرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لَا مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ وَ لَا مَأْیُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ وَ لَا مُسْتَنْکَفٍ عَنْ عِبَادَتِهِ الَّذِی لَا تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ وَ لَا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ.

>ذم الدنیا<

وَ الدُّنْیَا دَارٌ مُنِیَ لَهَا الْفَنَاءُ وَ لِأَهْلِهَا مِنْهَا الْجَلَاءُ وَ هِیَ حُلْوَةٌ خَضْرَاءُ وَ قَدْ عَجِلَتْ لِلطَّالِبِ وَ الْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النَّاظِرِ فَارْتَحِلُوا مِنْهَا بِأَحْسَنِ مَا بِحَضْرَتِکُمْ مِنَ الزَّادِ وَ لَا تَسْأَلُوا فِیهَا فَوْقَ الْکَفَافِ وَ لَا تَطْلُبُوا مِنْهَا أَکْثَرَ مِنَ الْبَلَاغِ.

خطبه 045-گذرگاه دنیا 
ضرورت ستایش پروردگار 
ستایش خداوندی را سزاست که کسی از رحمت او مایوس نگردد، و از نعمتهای فراوان او بیرون نتوان رفت، خداوندی که از آمرزش او هیچ گنهکاری ناامید نگردد، و از پرستش او نباید سرپیچی کرد، خدایی که رحمتش قطع نمی گردد و نعمتهای او پایان نمی پذیرد. روش برخورد با دنیا دنیا خانه آرزوهایی است که زود نابود می شوند، و کوچ کردن از وطن حتمی است، دنیا شیرین و خوش منظر است که به سرعت به سوی خواهانش می رود، و بیننده را می فریبد، سعی کنید با بهترین زاد و توشه از آن کوچ کنید و بیش از کفاف و نیاز خود از آن نخواهید و بیشتر از آنچه نیاز دارید طلب نکنید.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ خرداد ۹۸ ، ۰۵:۰۹
محمدرضا زارع

«١١٩»إِنّا أَرْسَلْناکَ‌ بِالْحَقِّ‌ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ لا تُسْئَلُ‌ عَنْ‌ أَصْحابِ‌ الْجَحِیمِ‌ 

(اى رسول!)ما ترا به حقّ‌ فرستادیم تا بشارتگر و بیم‌دهنده باشى و تو مسئول(گمراه شدن)دوزخیان(و جهنّم رفتن آنان)نیستى. 

نکته‌ها: 

اى رسول گرامى! به توقّعات نابجاى کفّار توجّه نکن.آنان هرکدام توقّع دارند اوراق متعدّدى از آیات برایشان نازل شود؛ «بَلْ‌ یُرِیدُ کُلُّ‌ امْرِئٍ‌ مِنْهُمْ‌ أَنْ‌ یُؤْتى‌ صُحُفاً مُنَشَّرَةً‌» ١در حالى که ما تو را همراه منطق حقّ‌ براى مردم فرستاده‌ایم تا از طریق بشارت و انذار،آنان را نسبت به سعادت خودشان آشنا کنى.اگر گروهى بهانه‌جویى کرده و از پذیرش حقّ‌ سرباز زدند و توقّع داشتند که بر آنان وحى نازل شود،تو مسئول دوزخِ‌ آنان نیستى،تو فقط‍‌ عهده‌دار بشارت و انذارى،و مسئول نتیجه و قبول یا ردّ مردم نیستى. 

بشارت و انذار،نشانه‌ى اختیار انسان است. 

در قرآن مکرر این معنا آمده است که آنچه بر خداوند است،فرستادن پیامبرى معصوم با منطق حقّ‌ همراه با بشارت و انذار است.حال مردم خودشان هستند که آزادانه یا راه حقّ‌ را مى‌پذیرند و یا سرسختانه لجاجت مى‌کنند. پیام‌ها: 

١-در برابر هر تضعیف روحیّه‌اى از طرف دشمن،نیاز به تقویت و تسلیت و تسکین روحى از طرف خدا است. «أَرْسَلْناکَ‌ بِالْحَقِّ‌» (در آیه قبل بهانه‌هاى کفّار نقل شد،در این آیه پیامبر صلى الله علیه و آله با کلمه«بالحقّ‌»تأیید و تقویت مى‌شود.) 

٢-بشارت و تهدید،همچون دو کفّه ترازو باید در حال تعادل باشد،وگرنه موجب غرور یا یأس مى‌شود. «بَشِیراً وَ نَذِیراً» 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ خرداد ۹۸ ، ۰۵:۰۸
محمدرضا زارع

آتش تنور هر لحظه سوزنده تر می شد، چهره به آتش نزدیک کرد، فرمود: ای علی بچش طعم آتش را ! این جزای کسی است که از وضع یتیمان و بیوه زنان بی خبر باشد. 

آری این همان کسی است که کوفیان دیگر تاب عدالتش را نداشتند. 

شب بیست و یکم رمضان است و دیگر کوچه های کوفه گامهای آرام و پرصلابتش را در سکوت وهم انگیز شب نمی شنوند، او که نخلستانهای کوفه حدیث استقامتش بودند و چاههای آن مامن اسرار مگویش. 



علی، قرآن ناطق، 25 سال سکوت و خانه نشینی!! 

او علی مرتضی است؛ اولین مسلمان، تنها کسی که دست یاری و برادری در راه رسالت پیامبر بلند کرد همو که به شب هجرت، مرگ را به بازی گرفته و بی واهمه در بستر پیامبر آرمید. او همان علی است که اموال بیت المال را ولو در گردن دخترکش باز پس گرفت، او همان امیری است که خود کفشش را وصله می زد، همان که پیامبر فرمود من شهر علم هستم و علی دروازه آن، همان سپر پیامبر در جنگ احد، او داماد ختم رسل است همسر فاطمه علیها السلام. 

ولی اینک به زهر جهل شقی ترین افراد، محراب مسجد کوفه قامت ایستاده به نمازش را نخواهد دید، چشمان یتیمان کوفه منتظر مرد انبان به دوش خواهد ماند، بیت المال به تاراج خواهد رفت و دیگر شب قدر عالیقدری چون او نخواهد دید. 

و اینچنین علی علیه السلام نیز در شب قدر ملاک ارزش گذاری می گردد، دلسپردگی و دل رمیدگی نسبت به اوست که عزت و ذلت در پی دارد او قرآن ناطق است. 

خوشا آنکه با اوست ... 

شهادت شهد دو عالم امیرالمومنین علی علیه السلام بر دوستداران حضرتش تسلیت باد. 




شب بود و اشک بود و علی بود و چاه بود

فریاد بی‌صدا، غم دل بود و آه بود

دیگر پس از شهادت زهرا به چشم او

صبح سفید هم‌چو دل شب سیاه بود

دانی چرا جبین علی را شکافتند؟

زیرا به چشم کوفه عدالت گناه بود

خونش نصیب دامن محراب کوفه شد

آن رهبری که کعبه بر او زادگاه بود

یک عمر از رعیت خود هم ستم کشید

اشک شبش به غربت روزش گواه بود… 

استاد سازگار 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ خرداد ۹۸ ، ۱۶:۱۵
محمدرضا زارع

#حدیث_مهدوی


امام زین العابدین(ع)


«القائم منا تخفی علی الناس ولادته، حتی یقولوا: لم یولد بعد، لیخرج حین یخرج و لیس لأحد فی عنقه بیعة».


«ولادت قائم ما بر مردم پوشیده می ماند و مردم می گویند که هنوز متولد نشده است. این برای آن است که به هنگام ظهور، بیعت کسی در گردن او نباشد».


اعلام الوری/ ص409

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ خرداد ۹۸ ، ۱۵:۴۷
محمدرضا زارع