تفسیرقران:سوره بقره؛ایه119
«١١٩»إِنّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ لا تُسْئَلُ عَنْ أَصْحابِ الْجَحِیمِ
(اى رسول!)ما ترا به حقّ فرستادیم تا بشارتگر و بیم‌دهنده باشى و تو مسئول(گمراه شدن)دوزخیان(و جهنّم رفتن آنان)نیستى.
نکته‌ها:
اى رسول گرامى! به توقّعات نابجاى کفّار توجّه نکن.آنان هرکدام توقّع دارند اوراق متعدّدى از آیات برایشان نازل شود؛ «بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتى صُحُفاً مُنَشَّرَةً» ١در حالى که ما تو را همراه منطق حقّ براى مردم فرستاده‌ایم تا از طریق بشارت و انذار،آنان را نسبت به سعادت خودشان آشنا کنى.اگر گروهى بهانه‌جویى کرده و از پذیرش حقّ سرباز زدند و توقّع داشتند که بر آنان وحى نازل شود،تو مسئول دوزخِ آنان نیستى،تو فقط عهده‌دار بشارت و انذارى،و مسئول نتیجه و قبول یا ردّ مردم نیستى.
بشارت و انذار،نشانه‌ى اختیار انسان است.
در قرآن مکرر این معنا آمده است که آنچه بر خداوند است،فرستادن پیامبرى معصوم با منطق حقّ همراه با بشارت و انذار است.حال مردم خودشان هستند که آزادانه یا راه حقّ را مى‌پذیرند و یا سرسختانه لجاجت مى‌کنند. پیام‌ها:
١-در برابر هر تضعیف روحیّه‌اى از طرف دشمن،نیاز به تقویت و تسلیت و تسکین روحى از طرف خدا است. «أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ» (در آیه قبل بهانه‌هاى کفّار نقل شد،در این آیه پیامبر صلى الله علیه و آله با کلمه«بالحقّ»تأیید و تقویت مى‌شود.)
٢-بشارت و تهدید،همچون دو کفّه ترازو باید در حال تعادل باشد،وگرنه موجب غرور یا یأس مى‌شود. «بَشِیراً وَ نَذِیراً»
