تفسیرقران:سوره بقره؛ایه 120
«١٢٠»وَ لَنْ تَرْضى عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصارى حَتّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدى وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَکَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ
(اى پیامبر!)هرگز یهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا(آنکه تسلیم خواسته آنان شوى و)از آئین آنان پیروى کنى.بگو:هدایت تنها هدایت الهى است، و اگر از هوى و هوسهاى آنها پیروى کنى،بعد از آنکه علم(وحى الهى)نزد تو آمد، هیچ سرور و یاورى از ناحیه خداوند براى تو نخواهد بود.
نکته‌ها:
بعد از تغییر قبله،ناراحتى یهود از مسلمانان بیشتر شد و احیاناً بعضى از مسلمان‌ها نیز تمایل داشتند قبله همان بیت‌المقدّس باشد تا بتوانند با یهود در الفت و دوستى زندگى کنند، غافل از اینکه رضایت اهل کتاب با حفظ آن حاصل نمى‌شد و انتظار آنان،پیروى از تمام آیین آنها و نه فقط قبله آنان بود.
این آیه در عین اینکه خطاب به پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله است،خطاب به همه مسلمانان در طول تاریخ نیز هست که هرگز یهود و نصارى از شما راضى نخواهند شد،مگر آنکه تسلیم بى‌چون‌وچراى آنان شوید و از اصول و ارزشهاى الهى کناره بگیرید.ولى شما باید با قاطعیّت دست رد به سینه‌ى آنها بزنید و بدانید تنها راه سعادت،راه وحى است نه پیروى از تمایلات این و آن. پیام‌ها:
١-دشمن،به کم راضى نیست.فقط با سقوط کامل و محو مکتب و متلاشى شدن اهداف شما راضى مى‌شود. «لَنْ تَرْضى عَنْکَ...»
٢-اگر مسلمانان مشاهده کردند که کفّار از دین آنان راضى هستند،باید در دیندارى خود تردید نمایند.دیندارى کافرپسند،همان کفر است. «لَنْ تَرْضى...
حَتّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ»
٣-جز وحى و هدایت الهى،همه راه‌ها انحرافى است. «قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدى»
٤-مسئولیّت عالم،بیشتر از جاهل است. «بَعْدَ الَّذِی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ»
٥-رابطه با اهل کتاب نباید به قیمت صرف نظر کردن از اصول باشد.جذب دیگران آرى،ولى عقب‌نشینى از اصول هرگز. «لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ...»
٦-پیروى از تمایلات و هوسهاى مردم،منجر به قطع الطاف الهى مى‌شود.
بنابراین یکى را باید برگزید:یا لطف خدا،یا هوسهاى مردم. «ما لَکَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ»
