حقیقت توسل
بخش پنجم
فهم مسلمانان صدر اسلام از آیه ۶۴ سوره نساء
همه سیره نویسان، مورّخان و محدثان از فردی به نام عتبی نقل کرده‌اند که بعد از وفات پیامبر فردی اَعرابی کنار آن حضرت آمد و گفت:((وقد جئتک مستغفراً من ذنبی و مستشفعاً بک إلی ربّی)) [1] <<من نزد تو آمده ام تا برای من استغفار کنی و اینکه تو را نزد پروردگارم شفیع قرار دهم>> .اون هم کلمه (مستغفراً) و هم کلمه (مستشفعاً) را به کار برد و سپس گفت:<<خدایا خودت فرمانده‌ای که:(( ولو أنّهم إذ ظّلموا أنفسهم جاؤوک فاستغفروا اللّه واستغفر لهم الرّسول لوجدوا اللّه توّابًا رّحیمًا)) [2]
عبارتهای علمای اسلام درباره آیه ۶۴ سوره نساء
۱- محیی الدین نووی: وی فقیهی برجسته بود که در کتاب المجموع شرح المهذّب داستان را درباره همان مرد اعرابی نقل کرده است[3]
2-ابن قدامه حنبلی: از ابوهریره نقل می‌کند که پیغمبر اکرم فرمودند:( هر کس به من سلام کند، من پاسخ سلام و او را می گویم) سپس به عنوان استدلال بر مشروعیت طلب دعا از پیامبر صلی الله پس از وفات ایشان داستان هم این مرد اعرابی را از عتبی نقل می‌کند [4]
پاورقی
۱- نووی، یحیی ابن شرف،المجموع شرح المهذّب،ج 8، ص274
۲-سوره نساء، آیه ۶۴
۳-نووی، یحیی ابن شرف،المجموع شرح المهذّب،ج8،ص274
۴-وی فقیهی حنبلی و کتاب او به نام المغنی امروزه مرجع در فقه اهل سنت است.
