«٧٩»ما کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُؤْتِیَهُ اللّهُ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنّاسِ کُونُوا عِباداً لِی مِنْ دُونِ اللّهِ وَ لکِنْ کُونُوا رَبّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ
هیچ(پیامبر و)بشرى که خداوند به او کتاب و حکم و نبوّت داده است،حقّ ندارد به مردم بگوید:به جاى خدا،بندگان من باشید.بنابراین(شما دانشمندان اهل کتاب به طریق اولى چنین حقّى ندارید،بلکه باید)به خاطر سابقه‌ى آموزش کتاب و تدریسى که دارید،ربّانى باشید.
نکته‌ها:
امتیاز پیامبران بر دیگران آن است که هر قدر بر تعداد یاران و مقدار قدرتشان افزوده شود، مردم را
نویسند و گردآورنده مطالب : محمد رضا زارع
#نشر مطالب باذکر نشانی این وبلاگ بلامانع است!
_____________________
حدیث روز:
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ مِنَ الْخَیْرِ مَا یُعَجَّلُ
اصول کافى جلد3 صفحه: 212 روایة:4
ترجمه :
رسول خدا (ص) فرمود: همانا خدا کارهاى خیر، زود انجام شده را دوست دارد.
__________________________
*دوستان مارا در لینک زیر حتما دنبال کنید.*
دوستانی که بنده را دنبال میکنند، در صورتی که آدرس سایتشان نیز در فهرست دنبال کنندگانمون ثبت باشه و لینک دنبال کردن هم داشته باشند دنبال خواهند شد
طبقه بندی موضوعی
-
مهدویت
(۷۶۲) -
اعتقادات
(۴۰) -
فرق و مذاهب
(۳۰) -
رویدادمذهبی
(۹۹) -
وبلاگ
(۳۳) -
تفسیر قرآن
(۳۱۲) -
شبهات و پرسش ها
(۳) -
نقد فیلم
(۱) -
نهج البلاغه
(۳۱) -
پژوهش
(۱)
پربیننده ترین مطالب
- ۹۸/۱۲/۲۸ایمان؛ اولین قدم برای شناخت عصر ظهور
- ۹۸/۰۲/۰۶مهدویت :حدیث ازامام زمان(عج)
- ۹۸/۰۵/۲۰دعای فرج امام زمان(عج)
5-وَ قَالَ (علیه السلام): الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ
#حدیث_مهدوی
امام رضا(ع)
«دعبل خزاعی، هنگامی که به خدمت امام رضا علیه‌السلام رسید و قصیده ی معروفش: «مدارس آیات خلت من تلاوة» را خواند، تا به این بیت رسید:خروج امام لا محالة خارج یقوم علی اسم الله و البرکات یمیز فینا کل حق و باطل و یجزی علی النعماء و النقمات - ظهور امامی که به ناگزیر
«٧٨»وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِیقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْکِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْکِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْکِتابِ وَ یَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ یَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ
و همانا از ایشان(اهل کتاب)گروهى هستند که زبانشان به خواندن کتاب (و دست نوشته‌ى خودشان چنان)مى‌چرخانند که گمان مى‌کنید آن از کتاب آسمانى است،در حالى که از کتاب نیست و مى‌گویند:(آنچه ما مى‌خوانیم)از جانب خداست،در حالى که از جانب خدا نیست و آنها آگاهانه بر خداوند دروغ مى‌بندند.
نکته‌ها:
براساس این آیه،گناه علما و دانشمندانِ بى‌تقوا
3- وَ قَالَ (علیه السلام): الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَ
#حدیث_مهدوی
امام صادق(ع)
«مفضل بن عمر می گوید: به خدمت امام صادق (علیه‌السلام) شرفیاب شدم و عرضه داشتم: ای سرور من! ای کاش در مورد
«٧٧»إِنَّ الَّذِینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَناً قَلِیلاً أُولئِکَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لا یُکَلِّمُهُمُ اللّهُ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ
همانا کسانى که پیمان خدا و سوگندهاى خودشان را به بهاى ناچیزى مى‌فروشند،برایشان نصیبى در آخرت نیست و خداوند در قیامت با آنها سخن نمى‌گوید و به آنان نیز نظر(لطف)نمى‌کند،آنها را(از گناه)پاک نمى‌سازد و براى آنان عذابى دردناک است.
نکته‌ها:
این آیه،کسانى را که پیمان‌شکنى مى‌کنند،به پنج نوع قهر الهى تهدید مى‌کند:
2- وَ قَالَ (علیه السلام): أَزْرَی بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ
شعر مولودی نیمه شعبان
یا اباصالح یا اباصالح یا اباصالح یا اباصالح…
نیمه ی ماه شعبان/سرزد خورشید تابان/نور هر انجمن آمد
جلوه شد روی جانان/عرش حق شد گلستان/حجت بن الحسن آمد
تو و زیبایی وحُسن و ملاحت/چشم فلک مثه اون ندیده
آی عاشقای آقا،همین امروز/مادرش عیدی مارو میده
تو امید عاشقانی/یاور مستضعفانی/مقدمت بادا مبارک یا اباصالح
دلخوشی شیعیانی/یاور مستضعفانی/مقدمت بادا مبارک یا اباصالح
یا اباصالح یا اباصالح یا اباصالح یا اباصالح…
دریای لطف و کرم/ای سایت روی سرم/حجت بن الحسن آقا
نور چشمان ترم/ای سایت روی سرم/حجت بن الحسن آقا
دل شیکسته به یُمن ِ ظُهورت/میشه آقا پُر ِ شور و صفا
منم اونی که گرفتار جَهله/تویی تو مظهر لطف و وفا
هر چه که من بد باشم/تو به خوبی مشهوری
ای که نورٌ علی نوری یا اباصالح
تو به موسای جان ها/روشنایی ِ طوری
ای که نورٌ علی نوری یا اباصالح
یا اباصالح یا اباصالح یا اباصالح یا اباصالح…
ای خورشید نبوی/ای ماه مرتضوی/درد ما درد دوریه
قلب ما بی شکیبه/شیعه خیلی غریبه/برس به داد سوریه
به ظهور تو و لطف الهی/پیروز ِ بر همه دنیا میشیم
ایشالا که همه خوشحال و شاد از/نابودی ِ وهابی ها میشیم
ای امام و مقتدا/ای غریب آشنا/عَجّل علی ظهورَک یا اباصالح
دل به عشقت مبتلا/یادگار کربلا/عَجّل علی ظهورَک یا اباصالح
«٧٦»بَلى مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى فَإِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ
آرى، هرکس به عهد خویش وفا کند و تقوا داشته باشد،پس بى‌گمان خداوند پرهیزکاران را دوست مى‌دارد.
نکته‌ها:
وفاى به عهد در تمام موارد زیر لازم است:
الف:
1- قَالَ (علیه السلام): کُنْ فِی الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ.
درود خدا بر او فرمود: در فتنه ها، چونان شتر دوساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد، و نه پستانی تا او را بدوشند.
#حدیث_مهدوی
امام محمد باقر(ع)
«ام هانی می گوید از خدمت امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه ی شریفه ی «فلا اقسم بالخنس»: «سوگند به ناپدید شونده ها» [1] پرسیدم، فرمود:-«امام یخنس سنته ستین و مأتین، ثم یظهر کالشهاب یتوقد فی اللیلة الظلماء، فان ادرکت زمانه قرت عینک».- «او امامی است که در سال 260 (سال رحلت امام حسن عسگری) از دیده ها مخفی می شود و سپس چون ستاره ای فروزان ظاهر شود که در شب تاریک می درخشد. اگر زمان او را درک کنی دیدگانت روشن می شود». [2]
1- تکویر/ 152- اصول کافی/ ج1/ ص276
مژده که میلاد منجى بشر آمد
فُلک هدى را دلیل و راهبر آمد
مژده که آمد خدیو عالم امکان
حجّت برحق امام منتظر آمد
مژده که خورشید تابناک ولایت
بر فلک عدل و داد، جلوه گر آمد
نیمه شعبان رسید و منتظران را
شام غم افزاى انتظار سر آمد
مایه ى اعزاز رهروان شریعت
مُحیى احکام و فخر بوالبشر آمد
نخل ولایت بر این شکوفهى عصمت
بار دگر سرفراز و بارور آمد
دیده ى نرجس بر آن جمال دل آرا
گویى بر قرص مه نظارهگر آمد
حجّت ثانى عشر، سلاله طه
مظهر ذات و صفات دادگر آمد
مژده که از کوى دوست دلشدگان را
پیک صبا در طلیعه ى سحر آمد
فیض عمیمى که از طفیل وجودش
عالمیان را عطاى بى شُمر آمد
ملک عدالت دگر فنا نپذیرد
دولت مسعود و معدلت اثر آمد
مژده «براتى» که روزگار وصالست
ماه دلاراى من ز پرده در آمد
شاعر:محمدتقی براتی
نور چشم همه خوش آمد خوش آمد/مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد...
نشسته خنده بر لبهای محمد/به ماه پیغمبر،پیغمبر خوش آمد
گل یاس حیدر مهدی یا مهدی/تجلّی داور مهدی یا مهدی
امام ُ المُنتَظَر مهدی یا مهدی
کرم را خاتمه خوش آمد خوش آمد/ مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد
نور چشم همه خوش آمد خوش آمد/مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد...
آمده به دنیا نور هر انجمن/مبارک میلاد ِ حجت بن الحسن
درخت امامت امشب ثمر داد/خدا بر پسر ِ زهرا پسر داد/
پسر نه،که گویی قرص قمر داد
آیات مُحکمه خوش آمد خوش آمد/ مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد
نور چشم همه خوش آمد خوش آمد/مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد...
خدایا برسان ظهور مهدی را/عیان کن خورشید نور هم عهدی را
به ظهور مولا،آن بر ما ولی/شود رحمت حق بر ما منجلی
به حقّ فاطمه،به حقّ علی
به لبها زمزمه خوش آمد خوش آمد/ مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد
نور چشم همه خوش آمد خوش آمد/مهدی فاطمه خوش آمد خوش آمد...
«٧٤»یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
(خداوند)هرکه را بخواهد به رحمت خویش اختصاص دهد و خداوند صاحب فضل بزرگ است.
نکته‌ها:
این آیه،تصوّر غلط یهود را که خداوند هیچ قومى را مانند یهود مورد لطف خویش قرار نمى‌دهد،نفى کرده و مى‌فرماید:خداوند بهتر مى‌داند چه کسى را
79- و من کتاب کتبه (علیه السلام)
> لما استخلف إلی أمراء الأجناد <
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَکَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا النَّاسَ الْحَقَّ
نیمه شعبان
ای وَلی اعظم مولا صاحب الزّمان،ای منجی ِ عالَم مولا صاحب الزّمان
گل نرگس،صاحب مجلس،همدم و مونس خوش آمدی
حجتُ ا...،یا ولی ا...،بقیة ُ ا...، خوش آمدی
ای وَلی اعظم مولا صاحب الزّمان،ای منجی ِ عالَم مولا صاحب الزّمان
ز قدوم مبارکت،همه جا گشته گلفشان
شده گلبانگ کائنات،ذکر یا صاحب الزّمان
ای وَلی اعظم مولا صاحب الزّمان،ای منجی عالَم مولا صاحب الزّمان
هل اتا و نصری مولا صاحبَ الزّمان،تو امام عصری مولا صاحب الزّمان
همه عالَم دل به تو بسته تا که بیایی یبن الحسن
بگو ای نور ِ دل ِ زهرا پس به کجایی یبن الحسن
ای وَلی اعظم مولا صاحب الزّمان،ای منجی عالَم مولا صاحب الزّمان
تویی روشنگر وجود،تویی خورشید عالمین
نُدبه خوانم به یاد تو،اَین الحسن این الحسین
ای وَلی اعظم مولا صاحب الزّمان،ای منجی عالَم مولا صاحب الزّمان
میلاد حضرت صاحب الزمان
بر همه عالم نویده نیمه شعبان رسیده
خبر آورد پیک رحمت این پسر نور امیده
گل باغ ولا رسید از سامرا
ز بعد عسکری. به عالم مقتدا
گل زهرا مدد
در رحمت واشد امشب سامره زیباشدامشب گل بریزیدگل بپاشید عسکری باباشدامشب جهان غوغا شده حسن باباشده
مه هر انجمن گل زهرا شده
گل زهرا مدد
جهان روشن شده از جلوه انوار رویش
درفضای کل عالم پرشده از عطروبویش
زصورت آفرین. رسیده بر زمین
عزیز عسگری امید آخرین
گل زهرا مدد
دوباره این جشن بیعت جشن هم عهدی رسیده
دراین عالم ازسوی حق حضرت مهدی رسیده چو احمد روی او. چوحیدر خوی او
امید فاطمه چوکوثر بوی او
گل زهرا مدد
به هرجایی پاگذاری بوی این گل میشود حس بودمهراو به دلها غنچه زیبای نرگس
سراپارحمت است دوعالم عزت است
ز بعد عسگری. به شیعه حجت است
گل زهرا مدد
دوباره ای نوردلها پر زده دل در هوایت
نماازلطف ورحمت بر من مسکین عنایت
آقا من سائلم نظر کن بر دلم
گل زهرازلطف نما حل مشکلم
گل زهرا مدد
شاعر:رضا یعقوبیان
ولادت حضرت امام سجاد (ع)
مشهور ترین نقل ، در تاریخ ولادت امام زین العابدین(ع) این است که آن حضرت در روز پنجشنبه ، پنجم شعبان المعظم سال 38 هجرى قمرى دیده به جهان گشوده است .
در سال تولد آن گرامى جز سال 38 معروفترین و صحیح ترین نظر شناخته مى شود، برخى از مورخان و محدثان به سال 37 و 36 و حتى 35 اشاره کرده اند.
در روز و ماه ولادت آن امام دو قول وجود دارد. بیشتر مورخان چنان که یادآور شدیم پنجشنبه ، پنجم شعبان را ترجیح داده اند. و برخى دیگر جمعه یا یکشنبه نیمه ماه جمادى الاولى را برگزیده اند.
مکان ولادت
همه منابع حدیثى و روایى ، به اتفاق ، زادگاه امام سجاد را مدینه دانسته اند.
برخى نویسندگان مانند ابن جریر طبرى امامى در کتاب دلائل الامامه ، حتى به خانه اى که امام سجاد (ع) در آن متولد شده اشاره کرده اند و گفته اند که آن حضرت در خانه فاطمه زهرا (سلام الله علیها) قدم به جهان نهاده است .
آنچه براى محققان منشا تردید شده ، این است که اگر سال هاى 38 یا 37 و یا 36 را سال هاى ولادت آن گرامى بدانیم این سال ها مقارن بوده است با جنگ جمل و حضور على علیه السلام و خاندان وى در عراق ، بنابراین حسین بن على و همسر وى نمى توانسته اند چنین سال هایى را در مدینه باشند.
ولى این اشکال به آسانى قابل پاسخگویى است ، چه این که سال هاى یاد شده ، سال هاى بحرانى و پرکشمکش بوده و حضور على علیه السلام و فرزندان او براى مقابله با اصحاب جمل صورت گرفته است و بعید نمى نماید که در چنین شرایطى ، حسین بن على علیه السلام همسرش را در مدینه گذاشته باشد تا در میان خویشاوندان و با آرامش کامل ، فرزند خود - على بن الحسین - را به دنیا آورد.
کنیه و القاب
براى امام زین العابدین علیه السلام ، این کنیه ها یاد شده است :
ابوالحسن ، ابومحمد ، ابوبکر ، ابوالحسین ، ابوعبدالله و ابوالقاسم.
در این میان ، مشهورترین کنیه آن حضرت نخست ابوالحسن و سپس ابو محمد است .
و اما القاب آن گرامى چنین است :
زین العابدین ، سید العابدین ، سجاد، ذوالثفنات ، قدوه الزاهدین ، سید المتقین ، امام المومنین , زین الصالحین ، منار القانتین ، الزکى ، الامین ، و سید المجتهدین .
مشهورترین القاب آن حضرت ، سجاد و زین العابدین مى باشد.
پدر و مادر
پدر ارجمند امام سجاد علیه السلام : امام حسین بن على علیه السلام سید الشهداء علیه السلام مى باشد.
برخى زین العابدین را بزرگترین فرزند حسین بن على علیه السلام دانسته اند ولى از بیشتر منابع تاریخى چنین استفاده مى شود که على اکبر - شهید کربلا - بزرگترین پسر خانواده بوده است و امام سجاد علیه السلام از وى سن کمترى داشته است و بر این اساس زین العابدین را على اوسط نامیده اند. مادر بزرگوار آن حضرت ، شهر بان ، دختر یزدگرد - آخرین شاه ساسانى - مى باشد. وى طى فتوحات شهرهاى ایران به دست مسلمانان اسیر گشت و از ایران به مدینه برده شد و در پرتو حمایت امیر المومنین علیه السلام آزاد گردید، به همسرى حسین بن على علیه السلام در آمد و افتخار یافت تا مادر امام زین العابدین علیه السلام باشد و نه امام معصوم از نسل او پدید آمد.
على علیه السلام درباره او به فرزندش حسین علیه السلام سفارش فرمود:از همسرت - شهر بانو - خوب محافظت و نگاهدارى کن و به او نیکى نما، چه این که در آینده اى نزدیک براى تو فرزندى خواهد آورد که بهترین اهل زمین خواهد بود.
این که شهربانو، در چه سالى دیده به جهان گشوده و در چه سنى به همسرى حسین بن على علیه السلام در آمده ، و پس از آن چند سال با آن حضرت زندگى کرده است ، مورخان و محدثان نظر قاطعى را ثبت نکرده اند.
نکته اى که بیشتر تاریخ نگاران یاد آور شده اند این که وى دختر یزدگرد بوده است و نیاکان پدرى او عبارتند از: پرویز، هرمز، انوشیروان ، قباد. پدرش آخرین پادشاه ساسانى است که با فتوحات اسلامى سلسله آنان منقرض گردیده است . از جمله نام ها و القابى که براى مادر امام سجاد علیه السلام یاد کرده اند به موارد ذیل مى توان اشاره کرد:
شهر بانو، شهر بانویه ، سلافه ، غزاله ، سلامه ، خولد برده ، جهان نویه , شهرناز , جهان شاه , حرار , خلوه , ام سلمه , فاطمه و مریم .
آن بانوى گرامى که افتخار مادرى ولى خدا و زینت عبادت گران را به دست آورده بود سوگندنامه ، پس از ولایت فرزندش ، با فاصله اى بسیار اندک جهان را بدرود گفت و على بن الحسین در داماد دایه اى پرورش یافت که هماره او را مادر صدا مى زد.
امام سجاد (ع) ابن الخیرتین
یکى از نام هایى که امام سجاد علیه السلام را با آن مى خواندند ابن الخیرتین است و علت این نام گذارى سخنى است مستند به رسول خدا که : در میان عرب ، نسل قریش و در میان غیر غرب ، فارسیان نمونه اند.
ابوالاسواد دئلى ، ضمن برشمردن فضایل امام سجاد، على بن الحسین علیه السلام مى گوید:
و ان غلاما بین کسرى و هاشم
لا کرم من نیطت علیه التمائم
یعنى ؛ پسرى که از یک سوى به نسل هاشمیان و از سوى دیگر به نسل فرمانروایان فارس کسرى منسوب مى باشد، گرامى ترین و با کرامت ترین فرزندى است که بر او بازوبند بسته اند (تا از گزند چشم تنگان ایمن بماند).
به هر حال قراین تاریخى و مدارک روایى نشان مى دهد که مادر امام سجاد - علیه السلام - بانویى ایرانى و بزرگ زاده بوده است .
امامت على بن الحسین (ع)
پس از شهادت حسین على علیه السلام در محرم سال شصت و یک هجرى ، منصب امامت به على بن - علیه السلام - منتقل گردید.
شیعه افتخار یافت که پس از على بن ابى طالب علیه السلام و حسن بن على - علیه السلام - و حسین على - علیه السلام -، زمام رهبرى وى را سید الساجدین ، زین العابدین ، امام سجاد - علیه السلام - عهدار گشت .
امامت سید الساجدین (ع) از سال (61 هجرى قمرى ) تا سال 95 هجرى قمرى استمرار یافت .
«٧٣»وَ لا تُؤْمِنُوا إِلاّ لِمَنْ تَبِعَ دِینَکُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدى هُدَى اللّهِ أَنْ یُؤْتى أَحَدٌ مِثْلَ ما أُوتِیتُمْ أَوْ یُحاجُّوکُمْ عِنْدَ رَبِّکُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ
(بزرگان یهود،براى جلوگیرى از گرایش یهود به اسلام،به آنان مى‌گفتند:)جز به کسى که آیین شما را پیروى کند،ایمان نیاورید.(زیرا دینِ حقّ منحصر به ماست.
اى پیامبر! به آنان)بگو:راه سعادت راهى است که خدا بنماید(و مانعى ندارد)که به امّتى دیگر نیز همانند آنچه(از کتاب و شریعت)به شما داده شده،داده شود،تا در نزد پروردگار با شما احتجاج کنند.(همچنین اى پیامبر! به آنان)بگو:فضل و رحمت بدست خداست،او به هرکه بخواهد عطا مى‌کند و خداوند داراى رحمت وسیع و علم بى‌انتهاست.
نکته‌ها:
اهل کتاب،از گرایش یهود به اسلام نگران بودند و