عصر ظهور

«٧٣»وَ لا تُؤْمِنُوا إِلاّ لِمَنْ‌ تَبِعَ‌ دِینَکُمْ‌ قُلْ‌ إِنَّ‌ الْهُدى‌ هُدَى اللّهِ‌ أَنْ‌ یُؤْتى‌ أَحَدٌ مِثْلَ‌ ما أُوتِیتُمْ‌ أَوْ یُحاجُّوکُمْ‌ عِنْدَ رَبِّکُمْ‌ قُلْ‌ إِنَّ‌ الْفَضْلَ‌ بِیَدِ اللّهِ‌ یُؤْتِیهِ‌ مَنْ‌ یَشاءُ وَ اللّهُ‌ واسِعٌ‌ عَلِیمٌ‌ 
(بزرگان یهود،براى جلوگیرى از گرایش یهود به اسلام،به آنان مى‌گفتند:)جز به کسى که آیین شما را پیروى کند،ایمان نیاورید.(زیرا دینِ‌ حقّ‌ منحصر به ماست. 
اى پیامبر! به آنان)بگو:راه سعادت راهى است که خدا بنماید(و مانعى ندارد)که به امّتى دیگر نیز همانند آنچه(از کتاب و شریعت)به شما داده شده،داده شود،تا در نزد پروردگار با شما احتجاج کنند.(همچنین اى پیامبر! به آنان)بگو:فضل و رحمت بدست خداست،او به هرکه بخواهد عطا مى‌کند و خداوند داراى رحمت وسیع و علم بى‌انتهاست. 
نکته‌ها: 
اهل کتاب،از گرایش یهود به اسلام نگران بودند و براى پیشگیرى از آن تبلیغ مى‌کردند. 
«لا تُؤْمِنُوا إِلاّ لِمَنْ‌ تَبِعَ‌ دِینَکُمْ‌» 
پیام‌ها: 
١-دشمنان اسلام،در توطئه‌هاى خود سفارش به پنهان‌کارى مى‌کنند و به غیر خود نیز اعتمادى ندارند. «لا تُؤْمِنُوا إِلاّ لِمَنْ‌ تَبِعَ‌ دِینَکُمْ‌» یکى از معانى ایمان، اعتماد و اطمینان است. 
٢-هدایت الهى،یک جریان مستمر در طول تاریخ بوده است و اختصاص به قوم خاصّى ندارد. «إِنَّ‌ الْهُدى‌ هُدَى اللّهِ‌» ٣-تعصّب و خودبرتربینى،یکى از آفت‌هاى دیندارى است. «إِلاّ لِمَنْ‌ تَبِعَ‌ دِینَکُمْ‌» 
٤-الطاف پروردگار،در انحصار گروه خاصّى نیست.نبوّت و هدایت،فضل الهى است که به هرکس بخواهد مى‌دهد. «إِنَّ‌ الْفَضْلَ‌ بِیَدِ اللّهِ‌» 
٥-گزینش پیامبران از سوى خداوند،براساس علم اوست. «واسِعٌ‌ عَلِیمٌ‌»