نهج البلاغه:خطبه236؛ در حوادث بعد از هجرت
236- و من کلام له (علیه السلام)
> اقتص فیه ذکر ما کان منه بعد هجرة النبی (صلی الله علیه وآله) ثم لحاقه به <
فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) فَأَطَأُ ذِکْرَهُ حَتَّی انْتَهَیْتُ إِلَی الْعَرَجِ.
#قال السید الشریف رضی الله عنه : فی کلام طویل ، قوله (علیه السلام) فأطأ ذکره من الکلام الذی رمی به إلی غایتی الإیجاز و الفصاحة أراد أنی کنت أعطی خبره (صلی الله علیه وآله) من بدء خروجی إلی أن انتهیت إلی هذا الموضع فکنی عن ذلک بهذه الکنایة العجیبة.#
خطبه 236-در حوادث بعد از هجرت
یاد مشکلات هجرت
خود را در راهی قرار دادم که پیامبر (ص) رفته بود، و همه جا از او پرسیدم تا به سرزمین (عرج) رسیدم. (این جملات در یک سخن طولانی آمده است، جمله (فاطا ذکره) در همه جا از او می پرسیدم. یکی از سخنانی است که در اوج فصاحت قرار دارد، یعنی خبر حرکت پیامبر (ص) از ابتداء حرکت تا پایان به من می رسید، که امام این معنا را با کنایه آورده است)
