مهدویت :حدیث ازامام محمدباقر(ع)7
#حدیث_مهدوی
امام محمد باقر(ع)
«یا ابا حمزة! لا یقوم القائم الا علی خوف و زلزال و فتنة و بلاء یصیب الناس، و طاعون قبل ذلک و سیف قاطع بین العرب، و اختلاف شدید بین الناس و تشتیت و تشتت فی دینهم و تغیر من حالهم، حتی یتمن المتمنی الموت صباحا و مساءا من عظم ما یری من کأب الناس و اکل بعضهم بعضا و خروجه اذا خرج، عند الیأس و القنوط. فیاطوبی لمن ادرکه و کان من انصاره و الویل کل الویل لمن خالفه امره و کان من اعدائه».
«ای ابا حمزه! قائم ما (عجل الله فرجه) قیام نمی کند مگر پس از ترس شدید، اضطراب‌ها، نگرانی‌ها، فتنه ها و بلاهایی که بر مردم وارد شود. و پیش از آن فتنه ها طاعون شایع شود و شمشیر در میان عرب‌ها حاکم گردد و اختلاف و پراکندگی در دین و دگرگونی در اوضاع پدید آید. انسان به قدری شاهد گرفتاری مردم می شود که هر صبح و شام از خدا مرگ خویش را درخواست و آرزو می کند. پس از یک چنین یأس و نومیدی او ظاهر می شود. خوشا به حال کسی که او را درک کند و به یاری او برخیزد. وای به حال کسی که با او مخالفت کند و اوامر او را نپذیرد و با او به دشمنی برخیزد».
بشارة الاسلام/ ص105
