عصر ظهور

#شعر مهدوی

لعن گویم آن " سه بت " را چون همی -

دین حق از جور ایشان پرپر است

در رهایش از کمند ملحدان

راه اولاد " علی " روشنتر است

خاک ذل این جهان از سر فکند -

آنکه تربت از " حسینش " بر سر است

بهر جهل و بی وفایی زنان

خون دلهای " حسن " , خود مطهر است

زینت دین شد چو " زین العابدین "

چهره او از عبادت , ازهر است

علم و دین در " باقر " آمد برقرار

قلب او از مهر تابان انور است

" صادق " آل محمد ( ص ) صدق را -

بهر امت تا قیامت , رهبر است

مر چشیدن زهر تلخ نصب را

کام " کاظم " جمله حلمش برتر است

از خراسان تا به شرق کهکشان

قصر رضوان " رضا " شه اختر است

من عزب مانم ! که بر جدم " جواد "

از شرنگ زن , جگر چون اخگر است

" هادی " بمن آموخت این :

ماندن اندر کهف عزلت بهتر است

" بو محمد عسکری " درسم بداد :

مرد را غربت همی چون لشکر است

نک که " مهدی " هست غائب , مر مرا -

مردن اندر غار " یمگان " خوشتر است