نهج البلاغه :نامه 75؛ به معاویه در فرمان اطاعت معاویه
75- و من کتاب له (علیه السلام)
> إلی معاویة فی أول ما بویع له ذکره الواقدی فی کتاب "الجمل" <
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَی مُعَاوِیَةَ بْنِ أَبِی سُفْیَانَ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ عَلِمْتَ إِعْذَارِی فِیکُمْ وَ إِعْرَاضِی عَنْکُمْ حَتَّی کَانَ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ وَ لَا دَفْعَ لَهُ وَ الْحَدِیثُ طَوِیلٌ وَ الْکَلَامُ کَثِیرٌ وَ قَدْ أَدْبَرَ مَا أَدْبَرَ وَ أَقْبَلَ مَا أَقْبَلَ فَبَایِعْ مَنْ قِبَلَکَ وَ أَقْبِلْ إِلَیَّ فِی وَفْدٍ مِنْ أَصْحَابِکَ وَ السَّلَامُ.
نامه 075-به معاویه
فرمان اطاعت به معاویه
از بنده خدا علی امیرمومنان، به معاویه بن ابی سفیان.
پس از یاد خداو درود!
می دانی که من درباره شما معذور، و از آنچه در مدینه گذشت رویگردانم، تا شد آنچه که باید می شد، و بازداشتن آن ممکن نبود، داستان طولانی و سخن فراوان است. و گذشته ها گذشت، و آینده روی کرده است، تو و همراهانت بیعت کنید، و با گروهی از یارانت نزد من بیا، با درود.
