عصر ظهور

مغالطات  منطقی  در  عقاید  ضد  شیعی  ابن  تیمیه

مغالطه   یاسفسطه  کردن  در  لغت  یعنی   کلامی  که  مردمان  بدان  در  غلط   واشتباه افتند.    ،(دهخدا9733 :ش  )واژه  مغالطه  در  اصطلاح  دانشمندان  ،منطق   مغالطه قیاسی  است  مرکب  از  وهمیات  یا   ،متشابهات (مظفر  9731  :ش91  )  که  هدف  آن  اشتباهکارى  است  که «سفسطه»   نیز  نامیده  مى شود.   دانستن  ّفن  مغالطه  نظیر  شناختن  آفات   ومیکروب  ها  و  سموم  می  باشد  که   ازآن  جهت  لازم  است   تاانسان   ازآنها  احتراز  جوید   یااگر  کسى  خواست  او  را  فریب  داده   ومسموم  کند  فریب  نخورد یا   و  اگر  کسى  مسموم  شده  باشد  بتواند  او  را  معالجه  کند  .،(مطهرى  9733:ش   3 ج921)   کتاب  های  منطق  به  طور   لسیک  مغالطه  را  در  یک  تقسیم  کلی   بردو  قسم  معرفی  می کنند:   مغالطه  لفظى  و  مغالطه  معنوى؛  فساد  آن  نیز  از   یاجهت  ماده  یا   وصورت   یاهر   دواست.  در  عین  حال   این  دو  قسم  از مغالطه  به  لحاظ  کاربردی  اقسام  زیاد  و  متنوعی  را  تحت  شمول  قرار  می  دهد  که  امروزه  به  نام   های  مختلفی  در بخشمغالطات  کتاب  های  منطقی  یا  نوشته  هایی  تحت  عنوان  تفکر  نقدی  و  مانند  آن  آورده  می  ،شود. (خندان  9733  ،ش؛  فرامرز  قراملکی9731ش؛  موحد  ؛9733)ش   بنابراین  قیاس  یا  استدلالی  که  در  آن  مغالطه  صورت  گرفته  باشد  نتیجه  و  لوازم  غلطی  را  همراه  خواهد داشت  که  اعتبار  ندارد.  در  آن  قسمت  از  اندیشه  های  ابن   تیمیه  بر  ضد  مکتب  تشیع  که  مغالطه  صورت  گرفته  به نحو  ذیل  در  اقسام  مغالطات  می  .آید

1 -   مغالطه  تجاهل  به  امور  مشهور  :  هنگامی  که  شخص  نسبت  به  امور  مشهور  و  مورد  توافق  عموم  خود را  نااگاه  بداند  و  به  تعبیر  عوام  خود  را  به  راه  دیگر  زند  دچار  این  مغالطه  گشته  است.  ابن  تیمیه  برخی   ازاحادیث  معروف   راًکام  ل  ّرد  کرده  و  خود  را  در  مواجهه  با  آنها  به  تجاهل  می  .زند  نمونه  اول:  تمامی  احادیثی  که  در  برادری  مهاجران   وانصار  (حدیث  )مؤاخات   بایک  دیگر  وارد  ،شده  دروغ  است   وهیچ  گاه  ،پیامبر  علی   رابرادر  خود  قرار  نداده  است  .همه  احادیث  برادری  پیامبر   با،علی  جعلی   ودروغ است.    ،(ابن  تیمیه1382:ق ج4 :   32 ج  و5 :   01 ج   و0 :110و206)   در  حالی  که  حدیث  برادری  پیامبر  اکرم  (ص)با  امیرمؤمنان  علی(ع)  در  کتاب  های  سنن  ،تِرمذی  الطبقات  ،الکبری  المستدرک  علی  ،الصحیحین  مصابیح  ،السنّة  ،ا  لستیعاب  البدایة  ،والنهایه  الریاض  ،النضره  مشکاة  ،المصابیح ،   مناقب  الصحابه  الصواعق  المحرقه   وتاریخ  الخلفاء  تاریخ  مدینة  ،دمشق  کنز  العمّال،  سیره  ابن  ِه،شام  سیره  حلبی،  عیون  ،ا  لثر  فتح  الباری  فی  شرح  صحیح  البخاری  آمده است.   نمونه  دوم:  نازل  شدن   آیه  شریفه«َالَّذین  َیُنْفِقُون  ْأَمْوالَهُم  ِبِاللَّیْل  ِوَالنَّهار  سِرًّا َ   وًعَ  لنِیَة(»/بقره204)  کسانی  که  اموالشان   راشب   و،روز  مخفی   وآشکار  در  راه  خدا  انفاق  می کنند.   در  مورد  علی  ثابت  نشده   ودروغ است.   (همان: ج0   :228)   این  مطلب  در  صورتی  است  که  افراد  بسیاری  نازل  شدن  این  آیه   رادر  مورد  امیرالمؤمنین  (ع)  می   دانند. برخی  از  ایشان  مانند  عبدالرزاق  بن  همّام  ،صنعانی  عبد  بن  ،حُمید  ابن  ،جریر  ابن  ،منذر  ابن  ابی  ،حاتِم  ،طبرانی  ابن  ،عساکر  ،واحدی  ابونعیم  ،اصفهانی  فخر  ،رازی  ،زمخشری  محب  الدین  ،طبری  ابن  ،اثیر  سیوطی   وابن  حجر  مکی  در  آثارشان  آورده  .اند  :نمونه  سوم  تمام  مطالبی  که  درباره  رشادت  ها   وشهامت  های  علی  در  جنگ  ها   وغزوه  ها  نقل  ،شده  دروغ است.   (همان :ج8 :  60)   :نمونه  چهارم  یزید  راضى  به  کشتن  حسین  (ع)  نبود   وحتى  از  این  امر  اظهار  نارضایتى کرد.   همچنین  به  اسارت  رفتن  اهل  بیت  امام  حسین  (ع)را  انکار  کرده  :است.  (همان ج2 :   229  )  همچنین«یزید  جمیع  اشراف  مدینه   را،نکشت  کشته  ها  به  ده  هزار  نفر  ،نرسید  خون  ها  به  قبر  پیامبر  (ص)  ،نرسید  قتلى  در  مسجد  النبى  واقع  نشد(  ».:همان ج4 :  505)   در  حالى  که  مورخین  شیعه   وسنّى  از  طبری  گرفته  تا  ابن  اثیر  تمام  این  موضوعات  را  به  طور  صریح  نقل  کرده اند.