مهدویت :حدیث ازامام زمان(عج)59

#داستان_مهدوی

 

داستان‏های حدیثی

 

امام حسن عسگری صلوات الله علیه متوجّه من شد و فرمود: ای سعد بن عبداللّه! برای چه از قم به این جا آمده‌ای؟ عرضه داشتم: یا ابن رسول الله! چون عشق زیارت و دیدار شما را داشتم، بدین جا آمده‌ام. حضرت فرمود: پس بقیه‌ی سؤال‌هایی را که تهیه و تنظیم نموده بودی، چه شد؟ پاسخ دادم: آماده و موجود می‌باشد. فرمود: از فرزندم و نور چشمم مهدی موعود علیه‌السلام آنچه می‌خواهی سؤال کن. و من بعضی از سؤال‌های باقی مانده را مطرح کردم، از آن جمله عرضه داشتم: یا ابن رسول الله! تأویل و تفسیر کهیعص چیست؟ کودک در حالی که روی زانوی پدر نشسته بود، فرمود: این حروف، رموز و اخبار غیبی الهی است که خداوند متعال در رابطه با حضرت زکریای پیغمبر علیه‌السلام بیان نموده است؛ چون زکریا از خداوند متعال درخواست نمود تا اسامی خمسه‌ی طیبه - پنج تن آل عبا علیهم السلام - را تعلیم او نماید. لذا جبرئیل علیه‌السلام نازل شد و آن اسامی مقدّس را به او تعلیم داد؛ و هر زمان حضرت زکریا علیه‌السلام یادی از آن اسامی: «محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین علیهم السلام» می‌کرد، هر نوع مشکل و ناراحتی که داشت، حلّ و بر طرف می‌گردید. امّا هرگاه نام حسین علیه‌السلام بر زبان جاری می‌نمود و به یاد آن حضرت می‌افتاد، غم و اندوه فراوانی بر او عارض می‌شد؛ و افسرده خاطر می‌گردید. پس روزی اظهار داشت: خداوندا! علّت چیست که هر موقع چهار نفر اوّل را یادآور می‌شوم، دلم آرام می‌گیرد؛ و چون پنجمین نفر را یاد می‌کنم محزون گردیده و در چشمانم اشک حلقه می‌زند؟! خداوند متعال «کهیعص» را در جواب حضرت زکریا علیه‌السلام برایش ‍ فرستاد؛ و تمامی اخبار و جریاناتی را که بر امام حسین علیه‌السلام مقدّر شده بود، به وسیله‌ی آن رموز کلّی برایش بیان نمود:«کاف» یعنی؛ کربلاء و حوادث آن، «هاء» اشاره به هلاکت و شهادت اهل بیت سلام اللّه علیهم، «یاء» یزید - بن معاویه است - که بر امام حسین علیه‌السلام ظلم نمود، «عین» اشاره به عطش و تشنگی آن حضرت و اصحاب می‌باشد؛ و «صاد» صبر و استقامت آن حضرت خواهد بود.سپس آن کودک در ادامه‌ی فرمایشات گهربارش فرمود: چون حضرت زکریا علیه‌السلام این خبر را - از فرشته‌ی الهی یعنی جبرئیل امین علیه‌السلام - دریافت نمود، وارد مسجد شد و به مدّت چند روز در مسجد ماند و مرتّب گریه و زاری می‌کرد. و در پایان افزود: حضرت یحیی پیغمبر و امام حسین علیهماالسلام، هر دو به مدّت شش ماه در رحم مادر بودند؛ و در شش ماهگی به دنیا آمدند.

منبع:کمال الدین/ ح21/ ص452ارشاد القلوب دیلمی/ص422احتجاج طبرسی/ ج2/ ص423/ ح341بحارالانوار/ ج52/ ص87-88

مهدویت :حدیث ازامام حسن عسکری(ع)18

#حدیث_مهدوی
 

امام حسن عسگری(ع)

«قد وضع بنو امیة و بنو العباس سیوفهم لعلتین: احدهما انهم کانوا یعلمون لیس لهم فی الخلافة حق، فیخافون من

تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 48

«٤٨»وَ یُعَلِّمُهُ‌ الْکِتابَ‌ وَ الْحِکْمَةَ‌ وَ التَّوْراةَ‌ وَ الْإِنْجِیلَ‌ 
و خداوند به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل را مى‌آموزد. 
نکته‌ها: 
در تفاسیر شیعه و سنّى مى‌خوانیم که مراد از تعلیم کتاب،آموزش خط‍‌ و نوشتن است و مراد از حکمت،آگاهى بر مصالح و مفاسد اشیا و افعال و اخلاق و عقاید است،خواه آثار دنیوى باشد،خواه اخروى. 
پیام‌ها: 
١-یکى از اصول و شرایط‍‌ رهبرى الهى،داشتن آگاهى‌هاى لازم است.آگاهى براساس علم و حکمت و کتب آسمانى. «یُعَلِّمُهُ‌ الْکِتابَ‌ وَ...» 
٢-رهبر باید به حوادث و قوانین گذشته نیز آگاه باشد.خداوند به عیسى علیه السلام، تورات موسى علیه السلام را آموخت. «وَ التَّوْراةَ‌»

نهج البلاغه :نامه 54؛ به طلحة و زبیر در پاسخ به ادعاهای سران جمل

54-  و من کتاب له (علیه السلام)
> إلی طلحة و الزبیر (مع عمران بن الحصین الخزاعی) ذکره أبو جعفر الإسکافی فی کتاب المقامات فی

مهدویت :حدیث ازامام حسین(ع)8

#حدیث_مهدوی
 

امام حسین(ع)

 

«انفاق و احسان کنید، سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، روزی فرا خواهد رسید که دیگر برای انفاق یک درهم و یا یک دینار محلی پیدا نشود (اشاره به بی نیازی مردم در دوران حضرت صاحب الامر)».

عقد الدرر/ ص171

وفات حضرت ام البنین (س) تسلیت :-(

۱۳ جمادی الثانی

سالروز وفات حضرت ام البنین

۱۳ جمادی الثانی سالروز وفات حضرت ام البنین به روز تکریم مادران و همسران شهدا نامگذاری شده است.

 

 ام‌البنین (س) زنی باکمال، ادیب و باوقار بود و از روزی که به خانه امیرمؤمنان علی (ع) آمد هر روز بر درخشش و بزرگی او افزوده شد.

وی تا پیش از این ازدواج زنی بی‌نشان، اما از خاندانی بزرگ بود، ولی تشرف او به همسری امام، از او چهره‌ای تابناک در تاریخ اسلام ساخت.
ام‌البنین (س) از امام علی(ع) صاحب چهار فرزند شد که عباس (ع) بزرگ‏ترین و درخشنده‌ترین آن‌ها به شمار می‌رفت. 
فرزندان او در دامان مادری تربیت یافته بودند که آنان را خدمت گزار فرزندان فاطمه‏ (س) می‌دانست و چون پروانه گرد حسنین و زینبین می‌گشت.

نوشته‏ اند هنگام تولد عباس (ع)، امام علی‏ (ع) نوزاد خود را در آغوش کشید و نوازش کرد، سپس اشک او جاری شد و دستان عباس (ع) را بوسید و او را در آغوش خود فشرد.
امّ‌البنین (س) با دیدن این منظره، از او پرسید: «چرا دستان او را می‌بوسید؟ آیا عیبی در آن هست؟» امام علی‏ (ع) فرمود: «اگر خویشتن‏دار باشی، خواهم گفت.

این دست‏ها در پی یاری فرزندم حسین‏ (ع) در کربلا قطع می‌شوند و ...» اشک در چشمان این مادر حلقه زد، ولی فرو نچکید؛ زیرا عشق و علاقه‌ی او نسبت به این خانواده به اندازه‏‌ای بود که خود و فرزندانش را به دست فراموشی سپرده بود.

او به جای زاری، عزم خود را جزم کرد تا ثمره‌ی زندگی اش را برای فداکاری در آن روز بزرگ آماده سازد.
ثمره‌ی پیوند وی با امام علی‏ (ع) چهار پسر بود: ابوالفضل العباس‏ (ع)،عبداللّه که در ۲۵ سالگی به دست «هانی بن ثُبیث حضرمی» در کربلا به شهادت رسید، عثمان که در ۲۱ یا ۲۳ سالگی به دست «خولی بن یزید اصبحی» در کربلا به سختی مجروح و شهید شد و جعفر که او نیز در سن ۱۹ یا ۲۱ سالگی روز عاشورا، شهد شهادت نوشید.
همه‌ی اعضای این خانواده، از مادر خویش آموخته بودند که چگونه در خط ولایت و امامت فرزندان فاطمه (س) جان خویش را بر کف اخلاص نهند و در این راه، شهد شیرین وصال بنوشند.
در هنگام شهادت مولای متقیان حضرت علی بن ابی طالب (ع) فرزند بزرگ امّ البنین، عباس بن علی (ع) در حدود چهارده سال سن داشت و برادرانش از او کم سن‌تر بودند.

این زن فداکار و ایثارگر، جوانی و نیروی خویش را با تمام وجود، صرف تربیت و حفظ فرزندان مولای متقیان کرد و بسان مادری مهربان و دلسوز در خدمت آن‌ها بود.

همه فرزندان امّ البنین به شایسته‌ترین وجه تربیت شدند و در نهایت با کمال عشق و علاقه در راه اعتلای کلمه حق و در رکاب امام به حق، هستی خود را تقدیم کردند.
 نقل می‌کنند که جمله معروف او هنگام شنیدن خبر شهادت ۴ فرزند خویش مقام صبر و تحمل این مادر را آشکار کرده و زینت بخش صفحات تاریخ کربلا شده است.

با آنکه بشیر خبر شهادت حضرت ابو الفضل علیه السلام ۳۴ ساله، عبد اللّه ۲۴ ساله، عثمان ۲۱ ساله و جعفر ۱۹ ساله را به مادرشان می‌دهد، وی صبر و بردباری می‌کند و فقط از حال امام خود می‌پرسد.
امام باقر علیه السلام می‌فرماید: جناب امّ البنین علیهاالسلام بعد از واقعه عاشورا و دریافت خبر شهادت فرزندان رشیدش، و به ویژه خبر شهادت امام حسین علیه السلام همواره در مدینه، کنار قبرستان بقیع می‌آمد و برای آن رادمردان الهی با سوز و گداز خاصی عزاداری می‌کرد و یاد و نام آن گرامیان را زنده نگه می‌داشت.

در آنجا مردم مدینه حضور می‌یافتند و افزون بر حزن و اندوه در مصیبت حماسه سازان عاشورا، پیام‌ها و سخنان آن بانوی با فضیلت را می‌شنیدند تا آنجا که مروان، از دشمنان اهل بیت علیهم السلام هم از اشعار و ندبه‌های جانسوز امّ البنین علیهاالسلام، متأثر می‌شد و گریه می‌کرد.
از ویژگی‌های بسیار مهم اشعار امّ البنین، توجه به رویداد‌های سیاسی زمان و مسائل مربوط به آن است.

وی پس از واقعه عاشورا با استفاده از هنر مرثیه خوانی و نوحه سرایی، توانست ندای مظلومیت و حق طلبی حماسه آفرینان کربلا را به گوش نسل‌های آینده برساند و مردمان غفلت زده را بیدا سازد.
سرانجام، زندگی سراسر فضیلت، مهر، عاطفه و مبارزه حضرت امّ البنین علیهاالسلام، حدود ۱۰ سال بعد از حادثه کربلا به پایان رسید. 
آن بانوی بزرگوار، در سال ۶۹ هجری قمری دارفانی را وداع گفت و در قبرستان بقیع در کنار عمه‌های پیامبر (صفیه و عاتکه) و ۴ امام معصوم علیهم السلام و دیگر چهره‌های درخشان شریعت محمدی صلی الله علیه و آله به خاک سپرده شد.

مهدویت :حدیث ازپیامبراکرم(ص)24

#حدیث مهدوی 

 

پیامبر اکرم(ص)

الا انه ناصر دین الله عزوجل .

آگاه باشید که مهدی (عج) یاور دین خدای تبارک و تعالی است .

بحارالانوار/ ج37/ ص213

تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 47

«٤٧»قالَتْ‌ رَبِّ‌ أَنّى یَکُونُ‌ لِی وَلَدٌ وَ لَمْ‌ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ قالَ‌ کَذلِکِ‌ اللّهُ‌ یَخْلُقُ‌ ما یَشاءُ إِذا قَضى‌ أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ‌ لَهُ‌ کُنْ‌ فَیَکُونُ‌ 
(مریم)گفت:پروردگارا! چگونه براى من فرزندى باشد،در حالى که هیچ انسانى با من تماس نداشته است‌؟خداوند فرمود:چنین است(کار) پروردگار،او هرچه را بخواهد مى‌آفریند.هرگاه اراده کارى کند،فقط‍‌ به آن مى‌گوید:باش! پس(همان لحظه)موجود مى‌شود. 
نکته‌ها: 
اراده‌ى خداوند سبب پیدایش و آفرینش موجودات است و مى‌تواند بدون

نهج البلاغه: نامه 52؛ به فرمانداران شهرها در وقت نماز های پنج گانه

52-  و من کتاب له (علیه السلام) 
>إلی أمراء البلاد فی معنی الصلاة <
أَمَّا بَعْدُ فَصَلُّوا بِالنَّاسِ الظُّهْرَ حَتَّی تَفِی‏ءَ

مهدویت :حدیث ازامام حسن عسکری(ع)15

#حدیث_مهدوی
 

امام حسن عسگری(ع)

 

«احمد بن اسحاق می گوید از امام حسن عسکری علیه‌السلام در مورد صاحب الأمر ارواحنا فداه پرسیدم، با دست خود اشاره کرد که او زنده و تندرست است».

بحارالانوار/ ج51/ ص161

نهج البلاغه: نامه 51 ؛ به ماموران مالیات در اخلاق اجتماعی کارگزاران اقتصادی

51-  و من کتاب له (علیه السلام)
> إلی عماله علی الخراج <
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَی أَصْحَابِ الْخَرَاجِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَنْ لَمْ یَحْذَرْ مَا هُوَ صَائِرٌ إِلَیْهِ لَمْ یُقَدِّمْ لِنَفْسِهِ مَا یُحْرِزُهَا وَ اعْلَمُوا أَنَّ مَا کُلِّفْتُمْ بِهِ یَسِیرٌ وَ أَنَّ ثَوَابَهُ کَثِیرٌ وَ لَوْ لَمْ یَکُنْ فِیمَا نَهَی اللَّهُ عَنْهُ مِنَ الْبَغْیِ وَ الْعُدْوَانِ عِقَابٌ یُخَافُ لَکَانَ فِی ثَوَابِ اجْتِنَابِهِ مَا لَا عُذْرَ فِی تَرْکِ طَلَبِهِ فَأَنْصِفُوا النَّاسَ مِنْ أَنْفُسِکُمْ وَ اصْبِرُوا لِحَوَائِجِهِمْ فَإِنَّکُمْ خُزَّانُ الرَّعِیَّةِ وَ وُکَلَاءُ الْأُمَّةِ وَ سُفَرَاءُ الْأَئِمَّةِ وَ لَا تُحْشِمُوا أَحَداً عَنْ حَاجَتِهِ وَ لَا تَحْبِسُوهُ عَنْ طَلِبَتِهِ وَ لَا تَبِیعُنَّ لِلنَّاسِ فِی الْخَرَاجِ کِسْوَةَ شِتَاءٍ وَ لَا صَیْفٍ وَ لَا دَابَّةً یَعْتَمِلُونَ عَلَیْهَا وَ لَا عَبْداً وَ لَا تَضْرِبُنَّ أَحَداً سَوْطاً لِمَکَانِ دِرْهَمٍ وَ لَا تَمَسُّنَّ مَالَ أَحَدٍ مِنَ النَّاسِ مُصَلٍّ وَ لَا مُعَاهَدٍ إِلَّا أَنْ تَجِدُوا فَرَساً أَوْ سِلَاحاً یُعْدَی بِهِ عَلَی أَهْلِ الْإِسْلَامِ فَإِنَّهُ لَا یَنْبَغِی لِلْمُسْلِمِ أَنْ یَدَعَ ذَلِکَ فِی أَیْدِی أَعْدَاءِ الْإِسْلَامِ فَیَکُونَ شَوْکَةً عَلَیْهِ وَ لَا تَدَّخِرُوا أَنْفُسَکُمْ نَصِیحَةً وَ لَا الْجُنْدَ حُسْنَ سِیرَةٍ وَ لَا الرَّعِیَّةَ مَعُونَةً وَ لَا دِینَ اللَّهِ قُوَّةً وَ أَبْلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ مَا اسْتَوْجَبَ عَلَیْکُمْ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدِ اصْطَنَعَ عِنْدَنَا
وَ عِنْدَکُمْ أَنْ نَشْکُرَهُ بِجُهْدِنَا وَ أَنْ نَنْصُرَهُ بِمَا بَلَغَتْ قُوَّتُنَا وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.

 

 

 

نامه 051-به ماموران مالیات 
اخلاق اجتماعی کارگزاران اقتصادی 
از بنده خدا علی امیرمومنان به کارگزاران جمع آوری مالیات. پس از یاد خدا و درود، همانا کسی از روز قیامت نترسد، زاد و توشه ای از پیش نخواهد فرستاد. بدانید، مسوولیتی را که به عهده گرفته اید اندک اما پاداش آن فراوان است، اگر برای آنچه که خدا نهی کرد (مانند ستمکاری و دشمنی)، کیفری نبود، برای رسیدن به پاداش در ترک آن نیز عذری وجود نداشت، در روابط خود با مردم انصاف داشته باشید، و در برآوردن نیازهایشان شکیبا باشید همانا شما خزانه داران مردم، و نمایندگان ملت، و سفیران پیشوایان هستید، هرگز کسی را از نیازمندی او باز ندارید، و از خواسته های مشروعی محروم نسازید، و برای گرفتن مالیات از مردم، لباسهای تابستانی یا زمستانی، و مرکب سواری، و برده کاری او را نفروشید، و برای گرفتن درهمی، کسی را با تازیانه نزنید، و دست اندازی به مال کسی (نمازگزار باشد، یا غیر مسلمانی که در پناه اسلام است)، نکنید، جز اسب یا اسلحه ای که برای تجاوز به مسلمانها بکار گرفته می شود، زیرا برای مسلمان جایز نیست آنها را در اختیار دشمنان اسلام بگذارد، تا نیرومندتر از سپاه اسلام گردند. از پند دادن به نفس خویش هیچ گونه کوتاهی نداشته، و از خوش رفتاری با سپاهیان، و کمک به رعایا، و تقویت دین خدا، غفلت نکنید، و از آنچه در راه خدا بر شما واجب است انجام دهید، همانا خدای سبحان از ما و شما خواسته است که در شکرگزاری کوشا بوده، و با تمام قدرت او را یاری کنیم، (و نیروئی جز قدرت خدائی نیست.)

 

 

 

تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 46

«٤٦»وَ یُکَلِّمُ‌ النّاسَ‌ فِی الْمَهْدِ وَ کَهْلاً وَ مِنَ‌ الصّالِحِینَ‌ 
(آن فرزندى که به تو بشارت داده شد)در گهواره،(به اعجاز)و در میانسالى(به وحى)با مردم سخن مى‌گوید و از شایستگان است. 
نکته‌ها: 
سخن گفتن در گهواره و پیش‌گویى از آینده،معجزه‌ى است از

مهدویت :حدیث ازامام زین العابدین(ع)11

#حدیث_مهدوی

 

امام زین العابدین(ع)

 

«یکی از آقا زادگان امام زین‌العابدین علیه‌السلام می گوید: هر وقت پدرم می خواست

تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 45

«٤٥»إِذْ قالَتِ‌ الْمَلائِکَةُ‌ یا مَرْیَمُ‌ إِنَّ‌ اللّهَ‌ یُبَشِّرُکِ‌ بِکَلِمَةٍ‌ مِنْهُ‌ اسْمُهُ‌ الْمَسِیحُ‌ عِیسَى ابْنُ‌ مَرْیَمَ‌ وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ‌ وَ مِنَ‌ الْمُقَرَّبِینَ‌ 
(به یاد آور)آنگاه که فرشتگان گفتند:اى مریم! همانا خداوند تو را به کلمه و نشانه‌اى از سوى خویش به نام مسیح،عیسى پسر مریم،بشارت مى‌دهد. 
او که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است. 
نکته‌ها: 
در قرآن،از حضرت عیسى به«کلمة»یاد شده است که در فرهنگ قرآن،به معناى

نهج البلاغه: نامه 50 ؛ به امیران سپاه خود در پرهیز از غرورزدگی در نعمت ها

50-  و من کتاب له (علیه السلام)
> إلی أمرائه علی الجیش <
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَی أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ حَقّاً عَلَی الْوَالِی أَلَّا یُغَیِّرَهُ عَلَی رَعِیَّتِهِ فَضْلٌ نَالَهُ وَ لَا طَوْلٌ خُصَّ بِهِ وَ أَنْ یَزِیدَهُ مَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ مِنْ نِعَمِهِ دُنُوّاً مِنْ عِبَادِهِ وَ

مهدویت :حدیث ازامام رضا(ع)9

#حدیث_مهدوی
 

امام رضا(ع)

«لا بد من فتنة صماء صیلم، یسقط فیها کل بطانة و ولیجة، و

تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 44

«٤٤»ذلِکَ‌ مِنْ‌ أَنْباءِ الْغَیْبِ‌ نُوحِیهِ‌ إِلَیْکَ‌ وَ ما کُنْتَ‌ لَدَیْهِمْ‌ إِذْ یُلْقُونَ‌ أَقْلامَهُمْ‌ أَیُّهُمْ‌ یَکْفُلُ‌ مَرْیَمَ‌ وَ ما کُنْتَ‌ لَدَیْهِمْ‌ إِذْ یَخْتَصِمُونَ‌ 
اینها از خبرهاى غیبى است که ما به تو وحى مى‌کنیم،حال آنکه تو نزد آنان نبودى،آنگاه که قلم‌هاى خود را(براى قرعه‌کشى)مى‌افکندند تا( به‌وسیله قرعه معلوم شود که کدام‌یک)کفالت مریم را برعهده بگیرد و نزد آنها نبودى آنگاه که (براى گرفتن سرپرستى مریم)با هم کشمکش مى‌کردند. 
نکته‌ها: 
همان گونه که اشاره شد،پیش از تولّد مریم،مادرش نذر کرده بود که فرزندش خادم بیت‌المقدّس باشد.لذا پس از تولّد

نهج البلاغه: نامه 49 ؛ به معاویه در هشدار به معاویه از دنیاپرستی

49-  و من کتاب له (علیه السلام)
> إلی معاویة أیضا <
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْیَا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَیْرِهَا وَ لَمْ یُصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا شَیْئاً إِلَّا فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَیْهَا وَ لَهَجاً بِهَا وَ لَنْ یَسْتَغْنِیَ

مهدویت :حدیث ازامام حسین(ع)4

#حدیث_مهدوی
 

امام حسین(ع)

یا ابْنَ رَسُولِ اللهِ فَأَخْبِرْنِی عَنْ عَدَدِ الْأَئِمَّةِ بَعْدَ رَسُولِ اللهِ ص قَالَ اثْنَا عَشَرَ عَدَدَ نُقَبَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ قَالَ فَسَمِّهِمْ لِی

تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 43

«٤٣»یا مَرْیَمُ‌ اقْنُتِی لِرَبِّکِ‌ وَ اسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ‌ الرّاکِعِینَ‌ 
اى مریم!(به شکرانه این‌همه نعمت،)براى پروردگارت خضوع کن و سجده به‌جاى‌آور و با رکوع‌کنندگان رکوع نما. 
نکته‌ها: 
در آیه‌ى قبل،خداوند سه کمالى که به مریم علیها السلام داده را یاد کرد:گزینش الهى؛ «اِصْطَفاکِ‌» تطهیر الهى؛ «طَهَّرَکِ‌» و سرآمد دیگران شدن؛ «اِصْطَفاکِ‌ عَلى‌ نِساءِ الْعالَمِینَ‌» در این آیه سه