عصر ظهور

6-   :بستن  راه  استدلال  

این  مغالطه  که  خود  اقسامی  دارد   تلاش  می  ،کند  تا  از  طرق  مختلفی  مانند تحقیر   تمسخر،  برچسب  زدن  و  مانند  آن  جلوی  استدلال  و  بحث  علمی  را  بگیرد  و  به  جای  پراختن  و  بررسی  دلیل  .آن  را  تحت  تاثیر  امور  مذکور  قرار  دهد  نمونه  اول:  تحقیر  فرد  یا  رای؛  ابن  تیمیّه  به  راحتی  تمام  احادیث   ومناقب  امیرالمؤمنین  (ع)را  انکار  کرده  و  مرتب  از  عباراتی  چون  «دروغ است» ،   «به  اتفاق  علما  دروغ است»  «   وبی  خردان  آن  ها   رانقل  می کنند»   استفاده  می  کند.  همچنین  در  مورد  موضوعی  که  بین  محدّثان  به  حدیث  «یوم الدار»    مشهور  است  و  در ذیل  آیه  «ْوَأَنْذِر  َعَشیرَتَک  َاْ  لَقْرَبین  »/(شعراء214)  بحث  می  شود  می  گوید:  این  حدیث  نزد  حدیث  شناسان  دروغی  بیش  نیست   وهیچ  عالم  حدیث  شناسی  نیست  مگر  این  که  می  داند  که  آن  دروغ   وجعلی است.    ،(ابن تیمیه  1382ق،  ج9 :229)   ،بنابراین   یاتمام  علمای  اهل  سنّت  که  می  دانسته  اند  این  حدیث  دروغ   وجعلی  است   ودر  عین  حال  آن   رادر  کتاب  های  خود  نقل  کرده  اند  فاسق  می  باشند یا   و  این  که  تمامی  آنان  عالم   وحدیث  شناس  نبوده   اند و   دروغگو  و  بیخرد!هستند  نمونه  دوم:  مسموم  کردن  سرچشمه(با  برچسب  زدن)؛  ابن  تیمیه   محدثانی  را  که  حدیثی   لف  نظر  او نقل  می  کنند  برچسب  کفر  و  انحراف  می  زند.  وی  حاکم  نیشابورى  محدث  سنی  بزرگ  تاریخ  حدیث  را  بخاطر  نقل  «حدیث  طیر  »به  تشیّع  و  راویان  «حدیث  مدینة العلم»    رابه  عوامل  زندقه ا   وثبات  زندقه  و   اوپیروانش  متهم  می کند.    ،(کنتوری1386:ش ج13:  35 ج   ؛15  :224  )  آن  چنان  که  پیدایش  شیعه  را  به  عبدا  اللُّهِ  بن  سبا یهودی  نسبت  می  دهد  و  اعتقاد  به  امامت  اهل  بیت  را  از  آموزه  های  یهود  معرفی  می   ،کند.(  ابن  تیمیه1382ق: ج1  : 2و9 )    نمونه  سوم:  تله  گذاری(مدح  موافقان)  مغالطه  بار  ارزشی  کلمه؛  ابن  تیمیه  بر   لف  مورد  قبلی  نسبت به  طرفداران  مطالب  مورد  نظرش  به  جای  دروغگو  یا  جاهل  از  تعابیر  مثبتی  همچون  موثق  و  عالم  بهره  می  :گیرد  تعدادی  از  اهل  علم  صحت  جمله  «   وعترتى   وانهما  لن  یفترقا  حتى  یردا  على الحوض»   را  انکار  کرده  .اند   ،(کنتوری1386:ش ج16:  616)    نمونه  چهارم:  توهین  و  تمسخر؛  ابن  تیمیه  در  نقد  بر  کتاب   لمه  ابن  مطهّر حلّی-    عالم  معاصر  شیعی زمان خود-    ضمن  اینکه  او  را  به  تمسخر  و  توهین«ابن  منجّس  »خطاب  می   کند  به  شخصیت  وی  چنین  توهین روا  می   :دارد«وی  اهل  جبت   وطاغوت   ونفاق   ونجاست   و  .کدورت  است(  ،ابن  تیمیه1382ق:  ج1 ،154)