اعمال شب پنجم محرم

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

 

اعمال شب و روز پنجم محرم؛ وقایع مربوط به پنجمین روز دهه محرم

شب پنجم محرم، مانند شبهای دیگر محرم پر از مصائب غیرقابل تحمل می باشد. این شب را همانند شب چهارم بین چند شهید مشترک کربلا نامگذاری کرده اند.

 

وقایع شب و روز پنجم دهه محرم

این شب مانند شب چهارم میان چند شهید کربلا مشترک است. شب پنجم به حبیب بن مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت سالة امام مجتبی(ع) نیز منسوب است. عبدالله(ع) در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین(ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسید.

زهیر، الگوی عاشقی کربلاست. او تا چند روز پیش، از دیدار حسین(ع) هراس داشت، اما پس از آن که به خیمه امام گام نهاد، هراسش به عشقی جاودانه بدل شد. بارقه نگاه حسین(ع) چنان در جانش اثر کرده بود که از همه هستی خود گذشت و از دنیا و خانمان گسست. او در این راه چنان پیش رفت که به یکی از فرماندهان سپاه آن حضرت تبدیل شد.

شیخ طوسى فرموده اند که: “مستحب است روزه دهه اول محرم و لکن روز عاشورا امساک نماید از طعام و شراب تا بعد از عصر آن وقت به قدر کمى تربت تناول نماید.”

 

شبث بن ربعی کوفی

شبث بن ربعی کوفی، یکى از دعوت شندگان از طرف امام حسینعلیه‌السلام بود که ابن زیاد به نزد خود خواست. در ابتدا او خودش را به بیماری زد ولى شب نزد وی رفت و جایزه گرفت و با چهار هزار نفر به کربلا رهسپار شد و روز پنجم محرم سال ۶۱ هجری قمری به کربلا رسیدند.

شبث بن ربعی کوفی مردی منافق و خبیث بود زیرا اول از اصحاب حضرت علىعلیه‌السلام بود بعد از خوارج شد سپس توبه کرد بعد براى کشتن امام حسین به کربلا آمد و بعد از وقعه کربلا با جناب مختار به طلب خون امام حسین قیام نمود سپس در قتل مختار حضور پیدا کرد و در حدود سال ۸۰ در کوفه درگذشت.

در خبث این مرد بى دین کافیست که صاحب یکى از مساجدى است که در کوفه بعد از قتل امام حسینعلیه‌السلام جهت سرور و خوشحالى از کشته شدن امام آنها را تجدید بنا نمودند آن مساجد عبارتند از مسجد اشعث بن قیس – مسجد جریر بن عبدالله بَجَلى – مسجد سماک بن مخرمه – مسجد شبث بن ربعى (تاریخ کوفه ص ۴۶).

این مرد ناموفق همان بود که امام روز عاشورا به او خطاب فرمود:

اى شبث بن ربعى و اى حجّاربن اَبْجر و اى قیس بن اشعث و اى زید بن حارث مگر شما نبودید که براى من نامه نوشتید که میوه هاى اشجار ما رسیده و بوستانهاى ما سبز گشته از براى یارى کردنت لشکرها آراسته ایم.

این وقت قیس بن اشعث گفت ما نمى دانیم چه مى گوئى لکن حکم یزید و ابن زیاد را بپذیر، حضرت فرمود لا واللّه هرگز دست ذلت به دست شما ندهم و از شما هم نگریزم.

اعمال شب چهارم محرم

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

 

اعمال شب چهارم ماه محرم

 مداومت برخواندن زیارت عاشورا در شب چهارم ماه محرم که از جایگاه خاصی در بین اعمال محرم برخوردار است مورد تاکید قرار گرفته است.

 قرائت زیارت عاشورا در دهه اول ماه محرم از جمله اعمالی است که بزرگان دین اسلام و «ائمه معصومین (ع)» بر آن تاکید داشته اند، همچنین خواندن ۴۰ روزه آن برکات فراوانی را برای بجا آوردنده با خود به همراه دارد. زیارت عاشوار از جمله مهمترین زیارت‌هایی است که از راه دور نیز ثواب فراوانی داشته و خواندن آن با «زیارت حرم امام حسین (ع)» برابری می‌کند. 

 درباره دیگر اعمالی که در شب چهارم ماه محرم بر آن توصیه شده است : شرکت در جلساتی که به نوحه خوانی و عزاداری برای «امام حسین (ع)» می‌پردازند ثواب بسیاری دارد. 

 آشامیدن آب با ذکر یا حسین و سلام بر «امام حسین (ع)» و یاران با وفای ایشان همواره از اعمالی است که در تمام روزها و شب های ماه محرم مورد تاکید بوده پیس چه بهتر است در شب چهارم ماه محرم نیز این عمل را همواره بجا بیاوریم.

نهج البلاغه:خطبه130؛خداگرایی در مبارزه با ستم گران

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

 

130-  و من کلام له (علیه السلام)
> لأبی ذر رحمه الله لما أخرج إلی الربذة <
یَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّکَ غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ إِنَّ الْقَوْمَ خَافُوکَ عَلَی دُنْیَاهُمْ وَ خِفْتَهُمْ عَلَی دِینِکَ فَاتْرُکْ فِی أَیْدِیهِمْ مَا خَافُوکَ عَلَیْهِ وَ اهْرُبْ مِنْهُمْ بِمَا خِفْتَهُمْ عَلَیْهِ فَمَا أَحْوَجَهُمْ إِلَی مَا مَنَعْتَهُمْ وَ مَا أَغْنَاکَ عَمَّا مَنَعُوکَ وَ سَتَعْلَمُ مَنِ الرَّابِحُ غَداً وَ الْأَکْثَرُ حُسَّداً وَ لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ کَانَتَا عَلَی عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَی اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً لَا یُؤْنِسَنَّکَ إِلَّا الْحَقُّ وَ لَا یُوحِشَنَّکَ إِلَّا الْبَاطِلُ فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْیَاهُمْ لَأَحَبُّوکَ وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْهَا لَأَمَّنُوکَ.
 

خطبه 130-سخنی با ابوذر 
خداگرایی در مبارزه با ستمگران. 
ای اباذر! همانا تو برای خدا به خشم آمدی، پس امید به کسی داشته باش که به خاطر او غضبناک شدی، این مردم برای دنیای خود از تو ترسیدند، و تو بر دین خویش از آنان ترسیدی، پس دنیا را که به خاطر آن از تو ترسیدند به خودشان واگذار، و با دین خود که برای آن ترسیدی از این مردم بگریز، این دنیاپرستان چه محتاجند به آنکه تو آنان را ترساندی، و چه بی نیازی از آنچه آنان تو را منع کردند، و به زودی خواهی یافت که چه کسی فردا سود می برد؟ و چه کسی بر او بیشتر حسد می ورزند؟ اگر آسمان و زمین درهای خود را بر روی بنده ای ببندند و او از خدا بترسد، خداوند راه نجاتی از میان آن دو برای او خواهد گشود، آرامش خود را تنها در حق جستجو کن، و جز باطل چیزی تو را به وحشت نیاندازد، اگر تو دنیای این مردم را می پذیرفتی، تو را دوست داشتند و اگر سهمی از آن برمی گرفتی دست از تو برمی داشتند.
 

 

اعمال شب سوم محرم

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\ /\

 

 

اعمال شب سوم ماه محرم

 حضرت الرقیه (س) یکی از باب الحوائج بوده و هیچکس از در خانه وی دست خالی برنگشته است، شب سوم شب توسل و توکل به حضرت رقیه (س) و ضامن قرار دادن ایشان نزد خداوند است.

 

 

 در دهه اول محرم عمدتاً هیات به یکی از بزرگان کربلا متوسل می شدند و نوحه ها و عزاداری ها روی آن عزیز متمرکز می شود و به همین منوال شب سوم ماه محرم مخصوص به دختر کوچک حضرت امام حسین (ع) یعنی حضرت رقیه (س) اختصاص دارد. 

 شاید توسط معصومین نقل و یا روایتی نداریم اما از گذشته و از نگاه بزرگان شب سوم شبی است که در آن باید نوحه ها و عزاداری‌ها بیشتر مخصوص به دختر امام حسین (ع) باشد. 

 اقامه اذانی مخصوص در شب سوم ماه محرم : در شب سوم ماه محرم برای حضرت رقیه اقامه اذان می کنند، آنچه که باید به آن اشاره کرد اینکه توسل مردمان از گذشته به حضرت رقیه (س) زبان زد بوده است، پس یکی از اعمال مهم شب سوم ماه محرم را می توان متوسل شدن به این بزرگوار دانست. 

 سختی کشیدن فراوان حضرت رقیه (س) : ایشان به عنوان فرزندی از فرزندان اباعبدالله (ع) با تمام سختی ها ساختند و وقتی که چشمشان به سر پدر افتاد دیگر تحمل مصیبت ها را پیدا نکرده و جان عزیزشان به باری تعالی تسلیم شد.

 مهربان بودن با خانواده را یکی از اعمال همیشگی شیعیان: حضرت رقیه (س) با پدر انس و الفت خاص خود را داشت، مهربانی اهل بیت در بین خانواده زبانزد خانواده بوده است، لذا می‌توان به محبت و مهر ورزیدن به خانواده نه در این شب بلکه در تمامی شب‌ها اشاره کرد، عملی که الگوی آن بدون شک سیره اهل بیت (ع) است. 

 شب سوم ماه محرم را شب خاصه حضرت الرقیه (س) : حضرت الرقیه (س) یکی از باب الحوائج بوده و هیچکس از در خانه وی دست خالی برنگشته است، شب سوم شب توسل و توکل به حضرت رقیه (س) و ضامن قرار دادن ایشان است نزد خداوند است.

اعمال شب دوم محرم

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

 

اعمال شب دوم ماه محرم

 از جمله اعمال شب دوم ماه محرم نمازی است که در دو رکعت اول بعد از سوره حمد، سوره انعام و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، سوره «یس» باید خوانده شود.

 

 

 در خصوص اعمال شب دوم ماه محرم : محرم اولین ماه از سال قمری است لذا در این ماه اعمال بسیاری وارد شده روزه نیز در این ماه از جایگاه خاصی برخوردار است.

 پیرامون اعمال شب دوم ماه محرم : از جمله اعمال شب دوم ماه محرم نمازی است که در دو رکعت اول بعد از سوره حمد، سوره انعام و در رکعت دوم بعد از سوره حمد سوره، سوره «یس» باید خوانده شود.

باید هدایت روزه در ماه محرم و روزه داری در روز دوم ماه محرم را عملی ارزشمند دانیم: روزه در دهه اول ماه محرم از جمله مهمترین اعمالی بوده است که بر آن تاکید فراوانی شده است یکی دیگر از اعمالی که مومنان بر انجام آن موظف شده‌اند «حزن و اندوه» است که در روایات آمده است «امام رضا (ع)» در دهه ابتدایی ماه محرم بسیار اندوهگین بودند، ایشان به مومنان تاکید داشتند تا بر ظلمی که بر «سیدالشهداء (ع)» در صحرای کربلا صورت گرفته عزاداری کنند.

 پیرامون ثواب و ارزش خواندن زیارت عاشورا : خواندن زیارت عاشورا ثواب بسیاری دارد، مداومت برخواندن بلند مدت این زیارت ارزشمند بوده و خواندن ۴۰ روز زیارت عاشورا علاوه بر تاثیرات روحی تاثیرات معنوی را در بر دارد و خواسته‌های فراوانی را از حاجت‌مندان برآورده می‌کند. مداومت بر خواندن زیارت عاشورا برای تمام عمر سبب می‌شود تا هنگامی که فرد مومن را در قبر بگذارند تمام اهالی آن قبرستان از عذاب دور شوند. 

هدایت پیرامون ثواب زیارت حرم «امام حسین(ع)» از زبان «امام صادق (ع)» بیان کرد: «امام صادق (ع)» فرمودند: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ عَلَى مَوَائِدِ اَلنُّورِ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ فَلْیَکُنْ مِنْ زُوَّارِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ، هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره ‏هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین (ع) باشد. 

 «امام صادق(ع)» یکی از ائمه معصومین (ع) بودند که همواره مجالس عزاداری برای «امام حسین (ع)» برگزار می‌کردند و همواره شاگردان خود و مومنان را بر گریه برای «امام حسین (ع)» دعوت می‌کردند. 

اعمال شب اول محرم

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

 

اعمال شب و روز اول ماه محرم

ماه محرم آغاز شد، ماهی که در آن انسان‌ها به‌واسطه یاد امام حسین(ع) به‌شدت رشد می‌کنند و با انجام اعمال این ماه بیشتر می‌توانند در حال‌وهوای محرم قرار بگیرند.

 

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یکشنبه دهم شهریور مصادف با اولین روز ماه محرم سال 1441 است. از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده: چون ماه محرم فرا می‌رسید، کسى پدرم را خندان نمی‌دید، و پیوسته تا روز دهم اندوه و حزن بر او غالب بود، چون روز عاشورا می‌شد روز مصیبت و حزن و گریه ایشان بود، و می‌فرمود: امروز روزى است که حسین علیه السّلام شهید شد.

در همین راستا به اعمال توصیه‌شده در کتاب مفاتیح الجنان برای شب و روز اول این ماه اشاره می‌شود؛

شب اول محرم: سیّدبن طاووس در کتاب «اقبال» براى این شب، چند نماز ذکر کرده است؛ اول: صد رکعت که در هر رکعت سوره‌هاى «حمد» و «توحید» خوانده می‌شود.

دوم: دو رکعت که در رکعت اول سوره‌هاى «حمد» و «انعام»، و در رکعت دوم سوره‌هاى «حمد» و «یس» خوانده می‌شود.

سوم: دو رکعت که در هر رکعت سوره «حمد» و یازده بار سوره «توحید» خوانده مى‌شود. از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله روایت شده: هرکه این دو رکعت نماز را در این شب به‌جا آورد، و فردایش را که اول سال است روزه بدارد، مانند کسى است که همه طول سال را همواره کار خیر کرده، و در آن سال محفوظ باشد، و اگر بمیرد به بهشت می‌رود.

 

روز اول محرم: بدان که روز اول محرم، اول سال قمرى است، و در آن دو عمل وارد شده: اول: روزه گرفتن، در روایت ریّان‌بن شبیب از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده: هرکه در این روز روزه بدارد، و خدا را بخواند خدا دعاى او را مستجاب کند، چنان‌که دعاى زکرّیا را اجابت فرمود.

دوم: از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده: رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله روز اول محرّم دو رکعت نماز به‌جا می‌آورد، و چون فارغ می‌شد، دستها را به آسمان برمی‌داشت و این دعا را سه مرتبه می‌خواند:

«اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِیمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغَالَ بِمَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ یَا کَرِیمُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا ذَخِیرَةَ مَنْ لا ذَخِیرَةَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ یَا حَسَنَ الْبَلاءِ یَا عَظِیمَ الرَّجَاءِ یَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَى یَا مُنْعِمُ یَا مُجْمِلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُحْسِنُ

خدایا تویى معبود ازلى، و این است سال نو، در این سال از تو درخواست می‌کنم حفظ شدنم را از شیطان، و قدرت و غلبه و بر نفس فرمانده به گناه، و مشغول بودن به آنچه مرا به تو نزدیک می‌کند، ای صاحب بزرگى و بزرگوارى، اى تکیه‌گاه کسی که تکیه‌گاهى ندارد، اى اندوخته کسى که اندوخته‌اى ندارد، اى پناهگاه کسی که پناهگاهی ندارد، اى فریادرس کسى که فریادرسى ندارد، اى پشتوانه کسى که پشتوانه‌اى ندارد، اى گنجینه کسى که گنجى ندارد، اى نیکوآزمایش، اى بزرگ‌امید، اى عزّت ناتوان، اى نجات‌بخش غرق‌شدگان، اى رهاننده هلاک‌شدگان، اى نعمت‌دهنده، ای زیباکار، اى فزون‌بخش، اى نیکوکار

أَنْتَ الَّذِی سَجَدَ لَکَ سَوَادُ اللَّیْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِیُّ الْمَاءِ وَ حَفِیفُ الشَّجَرِ یَا اللَّهُ لا شَرِیکَ لَکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لایَعْلَمُونَ وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِمَا یَقُولُونَ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَایَذَّکَّرُ إِلّا أُولُوا الْأَلْبَابِ رَبَّنَا لاتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ

تویى که برایت سجده کرد سیاهى شب، و روشنى روز، و تابش ماه، و شعاع خورشید، و خروش آب و صداى برگ درختان، اى خدا شرکى براى تو نیست. خدایا، ما را بهتر از آنچه گمان می‌کنند قرار ده، و از ما آنچه را نمی‌دانند بیامرز، و به آنچه از ما می‌گویند سرزنش‌مان مکن، خدا مرا بس است، معبودى جز او نیست، بر او تکیه کردم، و او پروردگار عرش بزرگ است، به او ایمان آوردیم. همه چیزها از جانب پروردگار ماست، و یادآور نشوند مگر صاحبان خرد، پروردگارا، دل‌هاى ما را بعد از آنکه هدایتمان فرمودى منحرف مکن، و از نزد خود رحمتی به ما ببخش، همانا تو بخشنده‌اى.

شیخ طوسى فرموده: که روزه دهه اول محرم مستحب است ولى روز عاشورا تا بعد از عصر از خوراکى و آشامیدنى خوددارى کند، آنگاه کمى تربت بخورد، و سیّد روایت کرده که روزه تمام این ماه فضیلت دارد، و روزه آن روز روزه‌دار را از هر گناهى حفظ می‌کند

ولادت امام کاظم(ع)مبارک باد

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\   امام کاظم علیه السلام
دورنمایی قدیمی از حرم کاظمین
نقش	امام هفتم شیعیان
نام	موسی بن جعفر(ع)
کنیه	ابوالحسن اول • ابوابراهیم • ابوعلی
زادروز	ذی‌الحجه ۱۲۷ق یا ۷ صفر ۱۲۸ق.
زادگاه	ابواء -مدینه
مدت امامت	۳۵ سال (۱۴۸ق تا ۱۸۳ق)
شهادت	۲۵ رجب، ۱۸۳ق.
مدفن	کاظمین
محل زندگی	مدینه
لقب(ها)	کاظم • باب الحوائج • عبد صالح
پدر	امام صادق(ع)
مادر	حمیده بربریه
همسر(ان)	نجمه
فرزند(ان)	امام رضا(ع) • معصومه • إبراهیم • قاسم •شاهچراغ • حمزه • عبدالله • إسحاق • حکیمه
طول عمر	۵۵ سال
امامان شیعه  امام علی · امام حسن · امام حسین · امام سجاد ·امام باقر · امام صادق · امام کاظم · امام رضا ·امام جواد · امام هادی · امام حسن عسکری · امام مهدی

موسی بن جعفر (۱۲۷ یا ۱۲۸-۱۸۳ق) معروف بهامام موسی کاظم و ملقب به کاظم و باب الحوائج هفتمین امام شیعیان دوازده امامیاست. وی در سال ۱۲۸ق، همزمان با انتقال قدرت از امویان به عباسیان متولد شد و در سال ۱۴۸قپس از شهادت پدرش، امام صادق(ع)، به امامترسید. دوران ۳۵ ساله امامت او با خلافتمنصور، هادی، مهدی و هارون عباسی همزمان بود. او چندین بار از سوی مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در سال ۱۸۳ق در زندان سندی بن شاهک به شهادت رسید. با شهادت او، امامت به فرزندش علی بن موسی(ع) منتقل شد.

دوره امامت امام کاظم(ع) با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود و او در برابر حکومت وقت،تقیه می‌کرد و شیعیان را نیز به این کار سفارش ‌می‌نمود؛ از این رو موضع‌گیری صریحی از امام هفتم شیعیان در برابر خلفای عباسی و قیام‌هایعلوی نظیر قیام شهید فخ گزارش نشده است. با وجود این، وی در مناظره و گفتگو با خلفای عباسی و دیگران تلاش می‌کرد از خلافت عباسیان مشروعیت‌زدایی کند.

مناظرات و گفتگوهایی از موسی بن جعفر با برخی عالمان یهودی و مسیحی در منابع تاریخی و حدیثی نقل شده که در پاسخ به پرسش‌های آنان بوده است. در کتاب مسند الامام الکاظمبیش از سه هزار حدیث از وی گردآوری شده که شماری از آنها را برخی از اصحاب اجماع روایت کرده‌اند.

امام کاظم(ع) برای ارتباط با شیعیان، سازمان وکالت را گسترش داد و در مناطق مختلف، افرادی را به عنوان وکیل تعیین کرد. از سوی دیگر، حیات امام کاظم همزمان با بروز انشعاباتی در شیعه بود و فرقه‌های اسماعیلیه، فطحیه وناووسیه با آغاز امامت او و فرقه واقفیه پس از شهادت او شکل گرفت.

منابع شیعه و سنی، علم، عبادت، بردباری و بخشندگی وی را ستوده‌ و او را کاظم و عبد صالح لقب داده‌اند. بزرگان اهل‌ سنت به امام هفتم شیعیان به عنوان یک عالم دینی احترام می‌گذاشته و همچون شیعیان به زیارت قبر او می‌رفته‌اند. آرامگاه امام کاظم(ع) و آرامگاه نوه‌اش امام جواد(ع) در منطقه کاظمین در شمالبغداد، به حرم کاظمین شهرت دارد و زیارتگاهمسلمانان به‌ویژه شیعیان است.

عید غدیر مبارک

معنای غدیر چیست؟ و چرا عید غدیر خم به این نام خوانده شده است؟

واژه «غدیر» در لغت به چند معنا آمده است؛ مانند «آبگیر»،«قطعه‌ای از آب»، و«جای جمع شدن آب باران».

 

غدیر خُمّ در میان راه دو شهر بزرگ دنیای اسلام، مکه و مدینه، در محلی به نام «جُحفه» وجود دارد که در زمان رسول گرامی اسلام(ص) کاروانیان حج در آن‌جا از هم جدا می‌شدند و به طرف دیار خود می‌رفتند. درباره علت نام‌گذاری این مکان به غدیر خمّ، احتمالاتی داده شده است؛ مانند این‌که به اعتبار آب و هوای آن منطقه به این نام نامیده شده است.

پیامبر اسلام(ص) به دستور خداوند، در غدیر خم على بن ابی‌طالب(ع) را امام، وصی و جانشین خود به مردم معرّفى نمود.

عید غدیر خم پیشاپیش بر شیعیان مبارک باد

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\   عید غدیر
پوستری برای عید غدیر
برپایی توسط	مسلمانان، ویژه شیعیان
اهمیت	گرامیداشت انتساب علی بن ابی‌طالب به عنوان وصی محمد بن عبدالله
جشن‌ها	برپایی جشن هدیه دادن
مراسم	روزه‌گیری، زیارت حرم علی بن ابی‌طالب
تاریخ	۱۸ ذی الحجه
مرتبط به	جانشینی محمد

عیدِ غدیر ۱۸ ذوالحجه در تقویم قمری می‌باشد که توسط مسلمانان شیعه برای جانشینی صریح علی بن ابی طالب در مقام امامت پس از محمد پیامبر مسلمانان جشن گرفته می‌شود. به اعتقاد شیعیان بر طبق خطبه محمد در غدیر خم علی را بعد از خود با حدیث (عربی: مَن کُنتُ مولاه فَهذا علیّ مولاه أللهم والِ من والاه و عادِ من عاداه) جانشینی ایشان را برای تمامی مسلمانان اعلام و تمام کرد. به اعتقاد شیعیان آیه سوم سوره مائده در روز عید غدیر نازل شده‌است که آمده الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی^[۱][۲][۳] شیعیان نیز بر طبق یک سنت دیرینه، عید غدیر خم را در مساجد، تکایا و هیئت‌های مذهبی همانند عید فطر، عید قربان و دیگر اعیاد مسلمانان جشن می‌گیرند. در مقابل مسلمانان سنی، عید غدیر خم را جشن نمی‌گیرند و اعتقاد شیعیان مبنی بر جانشینی بعد از محمد را نمی‌پذیرند. البته شیعیان عید غدیر را بزرگترین عید مسلمانان می دانند. عید غدیر به نام عیدالله الاکبر نیز معروف است.

 

منابعویرایش

1. ↑ http://www.al-islam.org/ghadir/incident.htm
2. ↑ Article: Eid Al-Ghadeer
3. ↑ Eid-ul-Ghadeer

ولادت امام علی النقی الهادی (ع)مبارک باد.

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

علی بن محمد مشهور به امام هادی و امام علی النقی دهمین ستاره آسمان ولایت و امامت است. پدر ایشان امام جواد علیه السلام و مادرشان سمانه مغربیه است.[1] امام علی النقی در سال 212 هجری قمری در منطقه ای به نام صریا در مدینه متولد شدند.[2] پس از شهادت امام جواد علیه السلام در سال 220 هجری قمری همانند پدرشان در کودکی و در سن 8 سالگی به مقام امامت نائل شدند[3] و به مدت سی و سه سال تا هنگام شهادت در سال 254 هجری قمری امامت و ولایت را بعهده داشتند. علمای شیعه و اهل سنت برای آن حضرت چهار پسر و یک دختر ذکر کرده اند[4] که علاوه بر وجود مبارک امام حسن عسگری، حسین فرزند ایشان و عموی امام زمان عج در بقعه ای با نام شاهزاده حسین در شهر همدان مدفون هستند که نیاز است به این بارگاه توجه بیشتری شود.[5] یکی از القاب معروف ایشان، هادی است و از آن جهت ایشان را هادی نامیده اند که بهترین هدایت کننده به سوی خیر و نیکی در زمان خود بودند.[6] 

 

در دوران حیات و امامت امام هادی علیه السلام همزمان با خلافت هشت از خلفای عباسی بود[7] و به سبب کاهش قیام های علویان، حکومت مدارای بیشتری با شیعیان می کرد.[8] آن حضرت سیزده سال از مدت امامت خود را در مدینه گذراندند و به سبب هراسی که از نفوذ و محبوبیت ایشان وجود داشت و البته بدگویی برخی نزد حاکم وقت متوکل عباسی سبب شد وی امام هادی را از مدینه به سامرا فرا بخواند.[9] محبوبیت وافر امام در مدینه موجب اعتراض عمومی و شیون و زاری مردم شد که تا آن زمان سابقه نداشت با این وجود امام مجبور به حرکت به سامرا شدند.[10] امام هادی علیه السلام در این دوره از طریق وکلای خود در قالب سازمان وکالت با شیعیان ارتباط داشتند و قم به عنوان مهمترین مرکز شیعیان در ایران ارتباط محمکی با ائمه علیهم السلام داشت.[11]
اصحاب و شاگردان بسیاری توسط امام پرورش یافتند که تعداد آنها را حدود 190 نفر ذکر کرده اند.[12] از جمله شناخته شده ترین اصحاب ایشان در ایران می توان به حضرت عبدالعظیم حسنی اشاره کرد که در شهر ری مدفون هستند. علی بن مهزیار اهوازی نیز از اصحاب ایشان بودند که محضر امام رضا، امام محمد تقی و امام هادی را درک کرده اند.[13] شمار زیادی از اصحاب امام دارای نام هایی با پسوند شهر های ایران بودند که نشان دهنده ارتباط قوی شیعیان ایران با آن حضرت دارد.[14] 

زیارت جامعه کبیره که در حقیقت یک دوره امام شناسی است از امام هادی علیه السلام بر جای مانده است[15] و ایشان از این طریق شیعیان را برای دوره غیبت امام زمان عج آماده می کردند.

شهادت امام هادی علیه السلام در زمان معتز عباسی ذکر شده است[16] و مزار ایشان در خانه حضرت و در کنار فرزندشان امام حسن عسکری در شهر سامرا واقع شده است[17] که بعد ها بر روی آن گنبدی بنا شد که در سال های 1384 و 1386 توسط وهابی ها تخریب شد و بازسازی آن در سال 1394 به اتمام رسید. 

سلام بر نور، بر روشنایی، بر دهمین خورشید! سلام بر تابناک‏ترین ودیعه الهی در زمین، سلام بر او که یادگار فضیلت و پارسایی، سخاوت و پاکیزگی بود. 

عید قربان..... مبارک

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

 

 

تمبر یادبود عید فطر و عید قربان در کشور کانادا

عید قُربان یا عید الأضحی از عیدهای بزرگمسلمانان دردهم ذی حجه. بنابر روایات اسلامی، در این روز خدا به ابراهیم خلیل فرمان داد تا فرزندش اسماعیل را قربانی کند. او اسماعیل را به قربانگاه برد ولی جبرئیل همراه با «قوچی» نازل شد و ابراهیم آن را به جای اسماعیل قربانی کرد. سنّت قربانی در روز عید قربان در سرزمینمنا به یاد آن رخداد است. مسلمانانی که برایحج، به زیارت خانه خدا می‌روند، طبق شروطی وظیفه دارند در منا قربانی کنند.

عبادت در شب و روز عید قربان بسیار سفارش شده و احیای شب عید قربان به دعا، نماز و نیایش فضلیت فراوانی دارد. در روز عید قربان اعمالی مانند غسل، نماز عید قربان، قربانی کردن،زیارت امام حسین(ع) و خواندن دعای ندبه،مستحب است. روزه گرفتن در عید قربان مانندعید فطر بر اساس منابع دینی حرام است

خوشا آنان که با حق آشنایند
مطیع محض فرمان خدایند
چو ابراهیم اسماعیل خود را
فدای امر الله می نمایند
عید سعید «قربان»، جشن «تقرب» عاشقان حق مبارک باد.

 

روز عرفه

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

روز عرفه چه روزی است

 

 

روز عرفه از اعیاد عظیم است اگر چه به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود فراخوانده و سفره های جود و احسان خود را برای ایشان گسترانیده و شیطان در این روز خوار و حقیرتر و رانده تر، و در خشمناک ترین اوقات خواهد بود، و روایت شده که حضرت امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را که از مردم کمک می نمود شنید، و به او فرمود: وای بر تو آیا از غیر خدا سوال می کنی در این روز و حال آن که امید می رود در این روز برای بچه های در شکم که فضل خدا شامل آنها شود و سعید گردند ...

پس در این روز در زیر آسمان روند و اعتراف و اقرار کنند نزد حق تعالی به گناهان خود تا سعادتمند گردند به ثواب عرفات و گناهانشان آمرزیده گردد و مشغول گردند به اعمال و ادعیه عرفه که از حجج طاهره علیهم السلام روایت شده است؛ برای اطلاع بیشتر به کتاب مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی اعمال روز عرفه مراجعه نمایید.

عرفات نام جایگاهی است که حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می کنند و به دعا و نیایش میپردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مکه مکرمه باز میگردند و وجه تسمیه آنرا چنین گفته اند که جبرائیل علیه السلام هنگامی که مناسک را به ابراهیم می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد.

و نیز گفته اند سبب آن این است که مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف میکنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است.

حضرت آدم (ع) در عرفات :
فَتَلَقی آدَمُ مِنْ رَبِّه کَلماتًُ فتابَ عَلیهِ اِنَّه’ هو التَّوابُ الرّحیمْ

آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت و با آن بسوی خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذیرفت، چه او توبه پذیر مهربان است.

طبق روایت امام صادق(ع)، آدم (ع) پس از خروج از جوار خداوند، و فرود به دنیا، چهل روز هر بامداد بر فرار کوه صفا با چشم گریان در حال سجود بود، جبرئیل بر آدم فرود آمد و پرسید:

ـ چرا گریه می کنی ای آدم ؟

ـ چگونه می توانم گریه نکنم در حالیکه خداوند مرا از جوارش بیرون رانده و در دنیا فرود آورده است.

ـ ای آدم به درگاه خدا توبه کن و بسوی او بازگرد.

ـ چگونه توبه کنم؟

جبرئیل در روز هشتم ذیحجه آدم را به منی برد، آدم شب را در آنجا ماند. و صبح با جبرئیل به صحرای عرفات رفت، جبرئیل بهنگام خروج از مکه، احرام بستن را به او یاد داد و به او لبیک گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسید تلبیه را قطع کرد و به دستور جبرئیل غسل نمود و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به وی تعلیم داد، این کلمات عبارت بودند از:

خداوندا با ستایشت تو را تسبیح می گویم سُبحانَکَ اللهُمَ وَ بِحمدِک

جز تو خدایی نیست لا الهَ الاّ اَنْتْ

کار بد کردم و بخود ظلم نمودم عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسی

به گناه خود اعتراف می کنم وَ اِعْتَرِفْتُ بِذَنبی اِغْفرلی

تو مرا ببخش که تو بخشنده مهربانی اِنَّکَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحیمْ

آدم (ع) تا بهنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشک می ریخت، وقتیکه آفتاب غروب کرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد، و شب را در آنجا گذراند. و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نیز با کلماتی به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت......

حضرت ابراهیم (ع) در عرفات
در صحرای عرفات، جبرئیل، پیک وحی الهی، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) نیز آموخت و حضرت ابراهیم (ع) در برابر او می فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

پیامبر اسلام (ص) در عرفات
و نیز دامنه کوه عرفات در زمان صدر اسلام کلاس صحرایی پیامبر اسلام (ص) بود و بنا به گفته مفسرین آخرین سوره قرآن در صحرای عرفات بر پیغمبر (ص) نازل شد و پیغمبر این سوره را که از جامع ترین سوره های قرآن است و دارای میثاق و پیمانهای متعدد با ملل یهود، مسیحی و مسلمان و علمای آنها می باشد، و قوانین و احکام کلی اسلام را در بر دارد، به مردم و شاگردانش تعلیم فرمود.

و طبق مشهور میان محدثان پیامبر (ص) در چنین روزی سخنان تاریخی خود را در اجتماعی عظیم و با شکوه حجاج بیان داشت:

...... ای مردم سخنان مرا بشنوید! شاید دیگر شما را در این نقطه ملاقات نکنم. شما به زودی بسوی خدا باز می گردید. در آن جهان به اعمال نیک و بد شما رسیدگی میشود. من به شما توصیه می کنم هرکس امانتی نزد اوست باید به صاحبش برگرداند. هان ای مردم بدانید ربا در آئین اسلام اکیداً حرام است. از پیروی شیطان بپرهیزید. به شما سفارش می کنم که به زنان نیکی کنید زیرا آنان امانت های الهی در دست شما هستند و با قوانین الهی برشما حلال شده اند.

هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است و مسلمانان جهان با یکدیگر برادرند و چیری از اموال مسلمانان بر مسلمان دیگری حلال نیست مگر این که به طیب خاطر به دست آورده باشد.

خواندن دعای عرفه امام حسین (ع) بسیار نیکو و عالی است. لکن مناجات با خدا تنها به خواندن دعای عرفه نیست. خیلی خوب است که انسان از معصوم یاد بگیرد که چگونه با خدا سخن بگوید، و بلکه به همان بیان مناجات کند؛ ولی هنگامی که نمی شود، کافی است که در مسیر رفت و برگشت دانشگاه زیر لب با خدا حرف بزنید؛ خیلی صمیمی و ساده. در دل به یاد او باشید و واقعاً از او استغفار کنید و با خود عهد تازه‌ای ببندید و با این کار عرفه را به خوب درک نموده اید.

شهادت حضرت امام محمد باقر(ع) تسلیت باد. ):

#دوستان عزیزی که نماز و روزه و ختم قرآن قضای اموات(ره) برگردنشان میباشد می توانند با مراجعه به منوهای بالای صفحه وبلاگ وارد گزینه نماز و روزه استیجاری شوند واین دین بزرگ را از خود ساقط کنند..  /\   /\

 

امام محمد باقر علیه السلام در هفتم ذی الحجه سال 114 و به قولی در ربیع الاول و یا ربیع الثانی سال 114 به شهادت رسید. گفته شده که آن حضرت را حاکم مدینه ابراهیم بن ولید بن عبدالملک بن مروان به زهر شهید کرده است و به نظر می رسد اینکار به امر هشام بن عبدالملک (خلیفه وقت) صورت گرفته است.

مسموم شدن امام باقر علیه السلام

آن چه مسلم است این است که امام باقر علیه السلام با طرح مرموز و مخفیانه هشام بن عبدالملک، مسموم شده و به شهادت رسید، ولی عامل و چگونگی آن به روشنی مشخص نیست. بعضی می نویسند: ابراهیم بن ولید بن یزید بن عبدالملک (پسر برادر زاده هشام) آن حضرت را مسموم نمود. و بعضی می نویسند: زید بن حسن به دستور هشام، زهر را به زین اسب مالید و اسب را به حضور امام باقر علیه السلام آورد، و اصرار کرد که آن حضرت بر آن سوار گردد، آن حضرت ناگزیر بر آن سوار شد و آن زهر در بدن او اثر کرد، به گونه ای که ران هایش متورم شد و سه روز به سختی در بستر بیماری افتاد و سرانجام به شهادت رسید.

آن حضرت ساعات آخر عمر، کفن های خود را که پارچه سفیدی که با آن احرام به جا آورده بود مشخص نمود.

 

از کف برفت صبر و نماندش دگر قراردین شد تهی زمخزن اسرارکردگار

از ضعف برجبین منیرش عرق نشستارکان پنجمین امامت زهم شکست

گاهی زبان به ذکر حق و گه شدی به هوشاز دل کشیده آه شرربار و شد خموش^[۱]

امام باقر علیه السلام در بستر بیماری

کلینی به سند صحیح از زراره روایت کرده است که گفت روزی از حضرت امام محمد باقر علیه السلام شنیدم که فرمود: در خواب دیدم که بر سر کوهی ایستاده ام و مردم از هر طرف آن کوه به سوی من بالا می آمدند چون مردم بسیاری در اطراف آن کوه جمع شدند به ناگاه کوه بلند شد و مردم از هر طرف آن فرو می ریختند، تا آن که جماعتی بر آن کوه باقی ماندند و این اتفاق پنج مرتبه تکرار شد، گویا آن حضرت این خواب را به وفات خود تعبیر فرموده بود، که بعد از گذشت پنج شب از این خواب به رحمت ایزدی پیوستند.

در کافی و بصائر الدرجات و سایر کتاب های معتبر روایت کرده اند که حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: که پدرم بیماری سختی گرفته بود و بیشتر مردم از بیماری حضرت ترسیدند و اهل بیت آن حضرت گریان شدند. امام باقر علیه السلام فرمود: من در این بیماری از دنیا نخواهم رفت زیرا دو نفر نزد من آمدند و به من چنین خبر دادند پس از آن بیماری صحت یافت و مدتی سالم بود.

پس روزى حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام را طلبید و فرمود که: جمعى از اهل مدینه را حاضر کن. چون ایشان را حاضر کردم فرمود: اى جعفر! چون من به عالم بقاء رحلت کنم مرا غسل بده و کفن بکن و در سه جامه که یکى رداى حبره بود که نماز جمعه در آن مى‌‏کرد، و یکى پیراهنى که خود مى‏‌پوشید و فرمود که عمامه بر سرم ببند و عمامه را از جامه‏‌هاى کفن حساب مکن، و براى من زمین را شقّ کن به جاى لحد، زیرا که من فربهم و در زمین مدینه براى من لحد نمى‏‌توان ساخت، و قبر مرا چهار انگشت از زمین بلند کن، و آب بر قبر من بریز، و اهل مدینه را گواه گرفت.

چون بیرون رفتند گفتم: اى پدر بزرگوار! آنچه مى ‏فرمودى به عمل مى‏آوردم و به گواه گرفتن احتیاج نبود.

حضرت فرمود که: اى فرزند! براى این گواه گرفتم که بدانند تویى وصىّ من و در امامت با تو منازعه نکنند.

پس گفتم: اى پدر بزرگوار! من امروز تو را از همه روز صحیح‏تر مى ‏یابم و آزارى در تو مشاهده نمى‌‏کنم.

حضرت فرمود: آن دو کس که در آن مرض مرا خبر دادند که صحّت مى‌‏یابم در این مرض به نزد من آمدند و گفتند: در این مرض به عالم بقاء رحلت مى‌‏نمایى.

علت فرمایش حضرت آن است که زمین های مدینه سخت بودند به جای آن که قبر را به اندازه قد متوسط انسان گود کنند، معمولاً برای قبر در آن زمین ها لحد درمی آوردند یعنی حفره ای به اندازه جسد در دیوار قبر در سمت قبله درست می کردند و چون امام صادق علیه السلام فربه و چاق بودند و در دیوار قبر به سختی جای می گرفتند، لذا وصیت کردند که زمین را برای این امر گود نمایند تا ایشان به آسانی و بدون مشکل در قبر شریفشان جای گیرند.

پس گفتم: ای پدر بزرگوار من امروز تو را از همه وقت سالم تر می بینم و ناراحتی در تو مشاهده نمی کنم حضرت فرمود: آن دو نفر که در آن بیماری صحت و سلامت من را خبر دادند در این بیماری به نزد من آمدند و گفتند: در این مریضی به عالم آخرت رحلت می نمایی و به روایت دیگری فرمود: که ای فرزند، مگر نشنیدی حضرت علی بن الحسین علیهماالسلام من را از پس دیوار ندا کرد که ای محمد بیا و زود باش که ما انتظار تو را می کشیم.

کلینی به سند حسن روایت کرده است که حضرت امام محمد باقر علیه السلام هشتصد درهم برایتعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. و به سند موثق از حضرت امام صادق علیه السلام روایت کرده است که پدرم گفت: ای جعفر از مال من برای ندبه کنندگان وقف کن که ده سال در منی در موسم حج بر من ندبه و گریه کنند و رسم ماتم را تجدید نمایند و بر مظلومیت من زاری کنند.

کلینی به سند معتبر نیز روایت کرده است که چون امام محمد باقر علیه السلام به جهان باقی رحلت نمود، حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: که هر شب در حجره ای که آن حضرت در آن وفات یافته بود، چراغ می افروختند.

شیخ عباس قمی می گویند: که در تاریخ وفات آن حضرت اختلافست و وفات ایشان در روز دوشنبه هفتم ذی الحجه سال صد و چهاردهم به سن پنجاه و هفت سالگی در مدینه مشرفه اتفاق افتاد. وفات ایشان در ایام خلافت هشام بن عبدالملک بود و گفته شده که آن حضرت را ابراهیم بن ولید بن عبدالملک بن مروان به زهر شهید کرده و شاید به امر هشام بوده است. قبر مقدس آن حضرت به اتفاق همگی دربقیع، پهلوی پدر و عم بزرگوار خود، حضرت امام حسن علیه السلام قرار دارد.

دوران امامت امام محمد باقر علیه السلام از سال 95 هجری که سال درگذشت امام زین العابدین علیه السلام است آغاز شد و تا سال 114 ه. یعنی مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است.^[۲]

پانویس

1. پرش به بالا↑ به نقل از کتاب سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله.
2. پرش به بالا↑ به نقل از کتاب منتهی الآمال.

منابع بیشتر:

وقایع الایام شیخ عباس قمی، 7 ذی الحجه.

 

امام محمد باقر علیه السلام
زندگی	ولادت امام باقر علیه اسلام • نهضت بزرگ علمى امام باقر علیه السلام • فراخوانده شدن امام توسط هشام بن عبدالملک • شهادت امام باقر علیه السلام
بستگان	پیامبر اکرم(ص) • امام علی(ع) • حضرت زهرا(س) • امام حسن(ع) • امام حسین(ع) • امام سجاد (ع) • امام جعفر صادق (ع) •فاطمه دختر امام حسن(س) • زید بن علی •ام فروه • عبدالله محض
اصحاب	جابر بن عبدالله انصاری • ابوحمزه ثمالی •ابان بن تغلب • قاسم بن محمد ابی بکر • طاووس بن کیسان • ابوخالد کابلی • زرارة بن اعین شیبانى • محمّد بن مسلم بن رباح •فضیل بن یسار البصرى • برید بن معاویة المعجلى • ابو بصیر • معروف بن خربوذ •لیث بن البخترى • جابر بن یزید جعفی
آثار
مکان های مرتبط	مدینه • بقیع • کربلا • شام

روز ازدواج مبارک.........

اولین روز ذی الحجه سالروز پیوند آسمانی حضرت زهرا (س) و امام علی (ع)، فرخنده ترین پیوند تاریخ بشریت از آن جهت حائز اهمیت است که ازدواج را در آرمانی ترین صورت خود به ما می‌شناساند. 

دقت و ریز بینی در پایه‌های این پیوند و اساس زندگی این دو بزرگوار که هر دو نمادی از انسان کامل هستند، به جوانانی که در پی یافتن همسر مناسب می‌باشند کمک می‌کند تا اهداف عالی ازدواج را شناخته و بر اساس آن دست به انتخاب بزنند. 

این پیوند آسمانی برای زوج‌های جوانی که در ابتدای راه زندگی هستند، به مثابه نقشه‌ای کامل از مسیر ازدواج است که رضایت از زندگی زناشویی و رشد فردی زوجین در زندگی مشترک را تضمین می‌کند. 

انتخاب صحیح بر اساس کفویت، اهداف مشترک و رضایت زوجین، اولین نکته قابل سرمشق گیری در خواستگاری امیرالمومنین (ع) از فاطمه (س) است. 

پیغمبر اسلام (س) با وجود اینکه علی را در دامان خود پرورش داده بود و به صفای وجود او اطمینان تام داشت و او را تنها مرد شایسته برای پاره‌‌ی تنش می‌دانست، قبل از هر جوابی به خواستگاری وی، نظر فاطمه(س) را جویا شد و فرمود: «علی پسر ابوطالب، کسی است که به مراتب خویشاوندی و فضل و اسلام او به نیکی آگاهی. من از پروردگارم خواسته ‏ام که تو را به همسری بهترین و محبوب ترین مخلوقش درآورد. اینک او ازدواج با تو را پیشنهاد داده است. تو خود در این باره چه نظری داری؟» [1] و فاطمه با سکوتش رضا داد. 

فاطمه (س) از برجسته ترین دوشیزگان عصر خود بود و خواستگاران فراوان داشت.بسیاری از زنان مدینه بعد از باخبر شدن از جواب مثبت فاطمه(س) به حضرت علی(ع)، در پی نکوهش وی برآمدند که چرا با وجود خواستگاران فراوانی که تمکن مالی داشتند،علی را انتخاب کرد؟ 

از پیامبر خدا نقل شده است که در جواب خواستگارانی که زبان به گله گشودند ایشان فرموده اند: به خدا قسم، من فاطمه را از شما رد نکردم و او را تزویج ننمودم، بلکه خدا خواستگاری شما را نپذیرفت و فاطمه را برای علی تزویج کرد؛ زیرا جبرئیل بر من نازل شد و گفت، خدای تعالی می‌فرماید: اگر من علی را خلق نمی‌کردم از حضرت آدم به بعد شوهری که شایسته‌‌ی فاطمه باشد در روی زمین نبود.[2] 

از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که خطاب به علی علیه السلام فرمود: «لولاک یا على لما کان لفاطمه کفو على وجه الارض: یا على اگر تو نبودى، فاطمه را بر روى زمین کفوی نبود. »[3] 

از این روایت چنین برداشت می‌شود که اساس ازدواج بر کفویت است. زن و مردی که به تکامل روحی رسیده و یا در راه رسیدن به آن هستند، با انتخاب بر اساس ظواهر و مادیات به رشد فردی خود لطمه زده و به جای آن که از ازدواج نردبانی برای پیشرفت فردی بسازند، سدی قوی در برابر پیشرفت روحی و معنوی خود خواهند ساخت. 

فراهم آوردن اسباب و اثاث منزل با توجه به توان مالی زوجین و دوری از تجمل گرایی، بارزترین نکته این ازدواج است.جشن ازدواج فاطمه (س) برجسته ترین دختر مدینه و کل تاریخ بشریت، فرزند یگانه مروارید عالم بشریت، بدون هر گونه تجمل و فخر فروشی برگزار شد. 

علی(ع) زره خود را مهریه فاطمه ‏(س) قرار داد و بهای آن را صرف خرید اسباب و اثاثیه منزل کرد.

فاطمه (س) به خانه على‏ (ع)، که تنها یک اتاق داشت و متعلق به ام سلمه همسر پیامبر (ص) بود، نقل مکان کرد. 

این زوج به عنوان الگویی کامل که سرآمد جوانان زمان خود و البته تاریخ بوده و هستند، با برگزاری مراسمی بر اساس عرف متوسط آن روزگار و شروع زندگی با حداقل ها، تبرج و تجمل براساس رتبه، مقام و منزلت را رد کرده و حتی منفور دانستند. 

تقسیم کارهای بیرون و داخل منزل با اختیار و رضایت طرفین، در جامعه عربستان آن روزگار، نشانگر تاکید آن بزرگواران بر احترام و توافق آن‌ها در ازدواج، در مقابل کنترلگری و فشار‌های جامعه می‌باشد. 

امید است با وجود دسترسی به چنین الگوی کاملی برای جوان شیعی و تحقیق و شناخت در ابعاد شخصیتی این بزرگواران شاهد افزایش ازدواج‌های موفق و کاهش طلاق هایی که به علت عدم شناخت و فشار جامعه به زوجین تحمیل می‌شوند، باشیم. 

مطلب): شهادت حضرت امام محمد تقی(ع) تسلیت باد....

به مناسبت شهادت امام محمد تقی علیه السلام

 به مناسبت شهادت امام محمد تقی علیه السلام
شناسنامه امام محمد تقی علیه السلام
مقام:امام نهم
نام: محمّد
لقب: جواد، التقی
کنیه: ابو جعفر
نام پدر: علی
نام مادر: خیزران
روز ولادت(ه ق): 10 رجب سال 195 ه ق
مکان ولادت:مدینه-عربستان سعودی
سلاطین زمان تولّد: محمّد امین
مدت امامت(ه ق): 17 سال
مدت عمر(ه ق): 25 سال
روز شهادت(ه ق):  30 ذیقعده سال 220 ه ق
فرمانروایان زمان:معتصم
قاتل: معتصم
محل دفن: کاظمین-عراق
فرزند پسر: 4
فرزند دختر:7
نگاهی به زندگانی امام جواد علیه السلام
آگاهیهای تاریخی درباره زندگی امام جواد علیه السلام چندان گسترده نیست؛ زیرا افزون بر آن که محدودیتهای سیاسی همواره مانع از انتشار اخبار مربوط به امامان معصوم علیه السلام می گردید، تقیه و شیوه های پنهانی مبارزه که برای " حفظ امام و شیعیان از فشار حاکمیت" بود، عامل مؤثری در عدم نقل اخبار در منابع تاریخی است. افزون بر آن، زندگی امام جواد علیه السلام چندان طولانی نبوده است که اخبار فراوانی هم از آن در دسترس ما قرار گیرد.
و نیز گفتنی است، زمانی که امام رضا علیه السلام به خراسان برده شد، هیچ یک از اعضای خانواده خود را به همراه نبرد و در آنجا تنها زندگی می کرد. و از اخبار مربوط به شهادت امام رضا علیه السلام چنین بر می آید که امام جواد علیه السلام آن هنگام در مدینه اقامت داشت و تنها برای غسل پدر و اقامه نماز به آن حضرت در طوس حضور یافت.
هنگامی که مأمون بعد از شهادت امام رضا علیه السلام در سال 204 به بغداد بازگشت، از ناحیه حضرتش اطمینان خاطر پیدا کرده بود، ولی این را می دانست که شیعیان پس از امام رضا علیه السلام فرزند او را به امامت خواهند پذیرفت و در این صورت خطر همچنان بر جای خود خواهد ماند.

او سیاست کنترل امام کاظم علیه السلام توسط پدرش را- که او را به بغداد آورده و زندانی کرده بود- به یادداشت و با الهام از این سیاست، همین رفتار را با امام رضا علیه السلام در پیش گرفت، ولی با ظاهری آراسته و فریبکارانه، به گونه ای که می کوشید نه تنها در ظاهر امر مسأله زندان و مانند آن در کار نباشد، بلکه با برخورد دوستانه، چنین تبلیغ شود که او علاقه و محبت ویژه نیز به ایشان دارد.

اینک نوبت امام جواد علیه السلام فرا رسیده بود تا به نحوی کنترل شود. مأمون برای انجام این هدف، دختر خود را به عقد وی درآورد و او را داماد خود کرد. از همین رهگذر بود که مأمون به راحتی می توانست از طرفی امام را در کنترل خود داشته باشد و از طرف دیگر آمد و شد شیعیان و تماس های آنان را با آن حضرت زیر نظر بگیرد.
بر اساس برخی نقلها، مأمون پس از ورود به بغداد- در سال204- بلافاصله امام جواد علیه السلام را از مدینه به بغداد فراخواند.(1) افزون بر این، مأمون متهم بود که امام رضا علیه السلام را به شهادت رسانده است. اکنون می بایست با فرزند وی به گونه ای رفتار کند که از آن اتهام نیز مبرّی شود.
از روایتی که شیخ مفید از ریان بن شبیب نقل کرده، چنین بر می آید: موقعی که مأمون تصمیم به ازدواج ام فضل با امام جواد علیه السلام گرفت، عباسیان برآشفتند؛ زیرا ترس آن داشتند که پس از مأمون، خلافت به خاندان علوی برگردد، چنانکه درباره امام رضا علیه السلام هم به سختی دچار همین نگرانی شده بودند.(2) ولی به طوری که از دو روایت فوق برمی آید، آنان مخالفت خود را به گونه دیگری وانمود کرده و گفتند: دختر خود را به ازدواج کودکی درمی آورد که :" لَم یتَفَقَّهُ فی دینِ الله ولا یعرف حلاله من حرامه ولا فرضاً من سنّته"؛کودکی که تفقه در دین خدا ندارد، حلال را از حرام تشخیص نمی دهد و واجب را از مستحب باز نمی شناسد.
مأمون در مقابل این برخورد، مجلسی برپا کرد و امام جواد علیه السلام را به مناظره علمی با یحیی بن اکثم، بزرگترین دانشمند و فقیه سنی آن عصر، فراخواند تا بدین وسیله مخالفان و اعتراض کنندگان عباسی را به اشتباه خود آگاه کند.(3) این در حالی بود که بنا به این دو روایت، هنگام عقد ازدواج ام فضل با امام جواد علیه السلام هنوز به آن حضرت " صبی" اطلاق می شده است.

مکتب علمى امام جواد علیه السلام
می‏دانیم که یکى از ابعاد بزرگ زندگى ائمه ما، بعد فرهنگى آنها است. این پیشوایان بزرگ هرکدام درعصر خود فعالیت فرهنگى داشته در مکتب خویش شاگردانى تربیت مى‏کردند و علوم و دانشهاى خود را توسط آنان در جامعه منتشر مى‏کردند، اما شرائط اجتماعى و سیاسى زمان آنان یکسان نبوده است، مثلا در زمان امام باقرعلیه السلام و امام صادق علیه السلام شرائط اجتماعى مساعد بود و به همین جهت دیدیم که تعداد شاگردان و راویان حضرت صادق علیه السلام بالغ برچهار هزار نفر مى‏ شد، ولى از دوره امام جواد تا امام عسکرى علیه السلام به دلیل فشارهاى سیاسى و کنترل شدید فعالیت آنان از طرف دربار خلافت، شعاع فعالیت آنان بسیار محدود بود و ازاین‏ نظر تعداد راویان و پرورش یافتگان مکتب آنان نسبت ‏به زمان حضرت صادق علیه السلام کاهش بسیار چشمگیرى را نشان می‏دهد.
بنابراین اگر مى‏خوانیم که تعداد راویان و اصحاب حضرت جوادعلیه السلام قریب صد و ده نفر بوده‏اند (4) و جمعا 250 حدیث از آن حضرت نقل شده (5) ، نباید تعجب کنیم، زیرا از یک سو، آن حضرت شدیدا تحت مراقبت و کنترل سیاسى بود و از طرف دیگر، زود به شهادت رسید و به اتفاق نظر دانشمندان بیش از بیست و پنج‏ سال عمر نکرد!
درعین حال، باید توجه داشت که در میان همین تعداد محدود اصحاب و راویان آن حضرت، چهره‏هاى درخشان و شخصیتهاى برجسته‏اى مانند: على بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى، زکریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازى، احمد بن محمد بن خالد برقى بودند که هر کدام در صحنه علمى و فقهى وزنه خاصى به شمار مى‏رفتند، و برخى داراى تالیفات متعدد بودند.
از طرف دیگر، روایان احادیث امام جوادعلیه السلام تنها در محدثان شیعه خلاصه نمى‏شوند، بلکه محدثان و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقى از اسلام را از آن حضرت نقل کرده‏اند. به عنوان نمونه «خطیب بغدادى‏» احادیثى با سند خود ازآن حضرت نقل کرده است. (6) هم چنین حافظ «عبد العزیز بن اخضر جنابذى‏» در کتاب «معالم العترة الطاهرة‏» (7) و مؤلفانى نیز مانند: ابو بکر احمد بن ثابت، ابواسحاق ثعلبى، و محمد بن مندة بن مهربذ در کتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتى از آن حضرت نقل کرده‏اند. (8)

نحوه شهادت حضرت
درباره آمد و شد امام در مدینه و احترام مردم نسبت به آن حضرت، اطلاعات مختصری در پاره ای از روایات آمده است.(9)
فراخوانی آن حضرت به بغداد، در سال 220، توسط معتصم عباسی، آن هم درست در همان اولین سال حکومت خود، نمی توانست بی ارتباط با جنبه های سیاسی قضیه باشد. به ویژه که درست همان سال که حضرت جواد علیه السلام به بغداد آمد، رحلت کرد؛ این در حالی بود که تنها 25 سال از عمر شریفش می گذشت. عناد عباسیان با آل علی علیه السلام به ویژه با امام شیعیان که در آن زمان جمعیت متنابهی تابعیت مستقل آنها را پذیرفته بودند، شاهدی است بر توطئه حکومت در شهادت امام جواد علیه السلام. همچنین خواستن آن حضرت به بغداد و درگذشت وی در همان سال در بغداد، همگی شواهد غیرقابل انکاری بر شهادت آن بزرگوار به دست عوامل عباسی می باشد.
مرحوم شیخ مفید، با اشاره به روایتی درباره مسمومیت و شهادت امام جواد علیه السلام، رحلت آن حضرت را مشکوک دانسته است.(10) بنا به روایت مستوفی، عقیده شیعه بر این است که معتصم آن حضرت را مسموم نموده است.(11)
پاره ای از منابع اهل تسنن، اشاره بر این دارند که امام جواد علیه السلام به میل خود و برای دیداری از معتصم عازم بغداد شده است.(12) در حالی که منابع دیگر، حاکی از آنند که معتصم به ابن زیات مأموریت داد تا کسی را برای آوردن امام به بغداد بفرستد.(13) ابن صبّاغ نیز با عبارت" اِشخاص المعتصم له من المدینة"(14) این مطلب را تأیید کرده است.
مسعودی روایتی نقل کرده که بنابر آن، شهادت آن حضرت به دست ام فضل، در زمانی رخ داده که امام از مدینه به بغداد نزد معتصم آمده بود.(15) ام فضل پس از شهادت امام، به پاس این عمل خود به حرم خلیفه پیوست.(16) این نکته را نباید از نظر دور داشت که ام فضل در زندگی مشترک خود با امام جواد علیه السلام از دو جهت ناکام مانده بود:
نخست آن که از آن حضرت دارای فرزندی نشد.
دوم آن که امام نیز چندان توجهی به وی نداشت .
 ام فضل یک بار (گویا از مدینه) نامه ای نگاشت و از امام نزد مأمون شکایت کرد و از این که امام چند کنیز دارد گله نمود، ولی مأمون در جواب او نوشت:
ما تو را به عقد ابوجعفر درنیاوردیم که حلالی را بر او حرام کنیم، دیگر از این شکایتها نکن.(17) به هر حال، ام فضل پس از مرگ پدر، امام را در بغداد مسموم کرد و راه یافتن او به حرم خلیفه و برخورداری از مواهب موجود در آن، نشانی از آن است که این عمل به دستور معتصم انجام شده است.(18) و بالاخره امام جواد علیه السلام به شهادت رسید و حرم مطهر ایشان در کاظمین عراق قرار دارد که ملجا و پناهگاه عاشقان ایشان است .
 پی نوشت ها
1- الحیاة السیاسیة للامام الجوادعلیه السلام، ص 65.
2- الارشاد، ص 319.
3- همان، صص319-320.
4- شیخ طوسى، رجال، الطبعة الاولى، نجف، منشورات المکتبة الحیدریة، 1381 ه. ق، ص 397-409. مؤلف «مسند الامام الجواد» تعداد یاران و شاگردان امام جواد را 121 نفر مى‏داند (عطاردی، شیخ عزیز الله، مسند الامام الجواد، مشهد، المؤتمر العالمی للامام الرضاعلیه السلام، 1410 ه. ق) و قزوینى آنها را جمعا 257 نفر مى‏داند (قزوینی، سید محمد کاظم، الامام الجواد من المهد الى اللحد، الطبعة الاولى، بیروت، مؤسسة البلاغ، 1408 ه. ق)
 5- آقاى عطاردى در مسند الامام الجواد با احصائى که کرده مجموع احادیث منقول از پیشواى نهم را در زمینه ‏هاى مختلف فقهى، عقیدتى، اخلاقى، و... ، تعداد مذکور در فوق ضبط کرده است.
6- تاریخ بغداد، بیروت، دارالکتاب العربی،ج3، صص54 و55.
7- امین، سید محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات،1403 ه. ق،ج2، ص 35.
8- ابن شهرآشوب،قم،المطبعة العلمیة،ج 4، ص384.
9- الکافی، ج1، صص492-493.
10- الارشاد، ص 326.
11- تاریخ گزیده ، صص 205-206.
12- الائمه الاثنی عشر، ابن طولون، ص 103؛ شذرات الذهب، ج2، ص 48.
 13- بحارالانوار، ج50، ص8.
 14- الفصول المهمه، ص 275.
 15- مروج الذهب، ج3، ص 464.
16- الائمة الاثنی عشر، ابن طولون ص 104، الفصول المهمه، ص 276. ام فضل، خواهرزاده معتصم بود.
17- الارشاد، ص 323.
18- الکافی، ج 1، ص 323.

حقیقت دحوالارض

یژه نامه

 

روز دحو الارض

25 ذی القعده، دحوالارض روز گسترش زمین و روز مبارکی است. "دَحو" به معنای گسترش است. منظور از دحوالارض این است که در آغاز،تمام سطح زمین را آب‏ فراگرفته بود. که ابتدا زمین کعبه و بتدریج سایر خشکی‏ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‏تر شدند. ، آداب و اعمال ویژه‏ای در این روز وارد شده است.

حقیقت دحو الارض

«دَحو» به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض) گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، دَحو الارض نام گذاری می شود.

فضیلت روز دحو الارض

روز بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است. در شب این روز نیز بر اساس روایتی از امام هشتم علیه السلام حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهما السلام به دنیا آمده اند. همچنین این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود (عج) معرفی شده است. نیز روز دحوالارض، جزء چهار روز معروفی است که روزه آن پاداش فراوان داشته و ثواب هفتاد سال روزه گرفتن را دارد

دحو الارض در قرآن

به گفته مفسّرین، ایه شریفه «وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحیها؛ و زمین را بعد از آن با غلتانیدن گسترش داد» (نازعات:30) اشاره به دحوالارض دارد و «منظور از آن نیز این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابی نخستین فراگرفته بود. این آب ها به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند.» و نخستین برآمدگی نیز که آشکار شد، کعبه بوده است.

در این باره در ایه دیگری به بیانی دیگر می خوانیم: «وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْاَرْضَ؛ و اوست کسی که زمین را گسترش داد». (رعد: 3)

در تفسیر این آیه نیز آمده است:

«خداوند زمین را به گونه ای گسترد که برای زندگی انسان و پرورش گیاهان و جانداران آماده باشد؛ گودال ها و سراشیبی های تند و خطرناک را به وسیله فرسایش کوه ها و تبدیل سنگ ها به خاک پر کرد و آنها را مسطح و قابل زندگی ساخت؛ درحالی که چین خوردگی های نخستین آن، به گونه ای بودند که اجازه زندگی به انسان را نمی دادند»

برنامه های معنوی و اعمال مخصوص شب و روز دحو الارض

زمین، گاهواره زندگی انسان و تمام موجوداتِ زنده است، که با تمام کوه ها، دریاها، درّه ها، جنگل ها، چشمه ها، رودخانه ها، معادن و منابع گران بهایش، نشانه ای از نشانه های آفریدگار به شمار می آید که آن را گسترانیده است. روز دحو الارض روز گسترش زمین روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه ای دارد: از جمله:

روز دحوالارض از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه گرفتن، ممتاز است و در روایتی آمده است که روزه اش مثل روزه هفتاد سال است؛ و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود؛ و هر چه در میان آسمان و زمین وجود دارد برای کسی که در این روز روزه دار باشد استغفار می کنند. و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است و از برای این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل وارد است.

در سایه سار قلم

خدایا، در این روز دلم را دریاب! موج های فتنه و هوا و هوس، سرزمین دلم را دربرگرفته است و در تلاطمی سخت، هر یک دیگری را چونان شتران، بر هر سو روان می سازد.

الهی، دلم را کعبه خود گردان و به نور ایمانت محکم کن؛ آنچنان که هیجان هر موجی در تماس با سینه ام فرو نشیند و احساسم چون اسب مهار شده، رام گردد.

پروردگارا! آن گونه که در این روز خشکی های زمین را در دل امواج گستردی و توفان آب های سرکش را از کبر و غرور و سرکشی بازداشتی، از کعبه دلم، زیبایی های فضایل را بگستر تا طوفان سرکش و طغیان نفسم را مهار کند و کوه های سخت و مرتفع عدالت را بر دوش خود حمل کند؛ چشمه های حکمت و سخاوت از فراز کوه ها بجوشد و دره های آن از معادن گران سنگ عفاف پوشیده شود و با قله ها و صخره های شجاعت، از لرزش و اضطراب بازماند.

معبودا!

در این روز، مرا برای طواف خودت در خانه و کعبه دلم محرم ساز! ( اشارات، شماره 103)

ولادت باسعادت آقا امام رضا(ع) مبارک

امام رضا علیه‌السلام
ضریح امام رضا (ع)
نقش	امام هشتم شیعیان
نام	علی بن موسی
کنیه	ابوالحسن (ثانی)
زادروز	۱۱ ذی‌القعده، ۱۴۸ق.
زادگاه	مدینه
مدت امامت	۲۰ سال (۱۸۳ق تا ۲۰۳ق)
شهادت	آخر ماه صفر، ۲۰۳ق.
مدفن	مشهد
محل زندگی	مدینه، مرو
لقب(ها)	رضا، عالم آل محمد
پدر	امام کاظم (ع)
مادر	نجمه خاتون
همسر(ان)	سبیکه
فرزند(ان)	امام جواد (ع)
طول عمر	۵۵ سال
امامان شیعه  امام علی · امام حسن · امام حسین · امام سجاد ·امام باقر · امام صادق · امام کاظم · امام رضا ·امام جواد · امام هادی · امام حسن عسکری ·امام مهدی

علی بن موسی بن جعفر (ع) معروف به امام رضا(۱۴۸–۲۰۳ق) هشتمین امام شیعه اثناعشری. امام رضا ۲۰ سال امامت را بر عهده داشت که با خلافت هارون الرشید(۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون (۵ سال) همزمان شد. در روایتی از امام جواد(ع) آمده است که لقب رضا از سوی خداوند به پدرش داده شده است. او بهعالم آل محمد نیز شهرت دارد.

مأمون عباسی او را به اجبار به خراسان آورد و به اکراه، ولیعهد خویش کرد. حدیث سلسلة الذهب که در نیشابور از ایشان نقل شده معروف است. مأمون میان وی و بزرگان دیگر ادیان و مذاهب جلسات مناظره‌ تشکیل می‌داد که سبب شد همگی به برتری و دانش او اقرار کنند.

آن حضرت در طوس به دست مأمون به شهادترسید. حرم او در مشهد زیارتگاه مسلمانان است.

زندگینامه

علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، کنیه‌اش، ابوالحسن و مشهورترین لقبش رضا است. برخی منابع گفته‌اند مأمون لقب رضا را به او داد؛^[۱] ولی در روایتی از امام جواد(ع) آمده است که این لقب از سوی خداوند به پدرش داده شده است.^[۲] صابر، رضی و وفی از دیگر القاب آن حضرت است.^[۳] او به عالم آل محمد نیز شهرت دارد. نقل شده است که امام کاظم(ع) به فرزندانش می‌گفت: «برادر شما علی بن موسی، عالم آل محمد است.»^[۴]

تولد

زادروزش را پنجشنبه یا جمعه ۱۱ ذی‌القعده، یاذی‌الحجه و یا ربیع الاول سال ۱۴۸ یا ۱۵۳ق نقل کرده‌اند.^[۵] کلینی سال تولدش را ۱۴۸ق نقل کرده.^[۶] بیشتر علماء و مورخین با کلینی هم عقیده‌اند.^[۷]

مادر

تصویری از بقعه منسوب به نجمه خاتون مادر امام رضا(ع) در مشریه ام ابراهیم در مدینه منوره قبل از تخریب

مادر امام رضا(ع) کنیزی از اهالی نوبه بوده است.^[۸] که با نام‌های مختلفی از او یاد شده است. گفته شده است هنگامی که امام کاظم(ع)او را خریداری کرد، نام تُکتَم را برای وی برگزید^[۹]و وقتی امام رضا (ع) را به دنیا آورد، امام کاظم(ع) او را طاهره نامید.^[۱۰] شیخ صدوق گفته است که عده‌ای نام مادر امام رضا (ع) را سَکَن نوبیه روایت کرده‌اند. همچنین اروی، نجمه، سمانه، نیز نامیده شده است و کنیه‌اش ام البنین بوده است.^[۱۱]

در روایتی آمده که مادر امام رضا(ع) کنیزی پاک و پرهیزگار به نام نجمه بود که حمیده مادر امام کاظم(ع) وی را خریداری و به پسرش بخشید و بعد از ولادت حضرت رضا(ع) او را طاهره نامید.‌»^[۱۲]

همسران و فرزندان

همسر امام رضا سَبیکه نام داشت^[۱۳] که گفته شده از خاندان ماریه قبطیه همسر پیامبر(ص)، بوده است.^[۱۴]

بارگاه امامزاده حسین فرزند منسوب به امام رضا (ع) در شهر قزوین

در برخی از منابع تاریخی، همسر دیگری نیز برای امام رضا(ع) ذکر شده است: مأمون به امام رضا (ع) پیشنهاد داد که با دخترش «‌ام حبیب‌» یا «‌ام حبیبه‌» ازدواج کند و امام نیز پذیرفت.^[۱۵] طبری این ازدواج را در حوادث سال ۲۰۲ق یاد می‌کند.^[۱۶] گفته‌اند که هدف مأمون از این کار، نزدیکی بیشتر به امام رضا (ع) و نفوذ به خانه وی جهت اطلاع از برنامه‌هایش بوده است.^[۱۷]سیوطی نیز، از ازدواج دختر مأمون با امام رضا(ع) یاد می‌کند ولی اسم آن دختر را ذکر نمی‌کند.^[۱۸]

درباره تعداد و اسامی فرزندان امام رضا اختلاف است. شیخ مفید، غیر از محمد بن علی فرزندی برای وی نمی‌شناسد.^[۱۹] ابن شهرآشوب وطبرسی، نیز بر همین عقیده‌اند.^[۲۰] برخی، از دختری به نام فاطمه برای وی سخن گفته‌اند.^[۲۱]برخی، فرزندان ایشان را پنج پسر و یک دختر نوشته‌اند، به نام‌های محمد قانع، حسن، جعفر، ابراهیم، حسین و عایشه.^[۲۲] سبط بن جوزی برای وی چهار پسر به نام‌های محمد (ابوجعفر ثانی)، جعفر، ابومحمد حسن، ابراهیم، و یک دختر، بدون ذکر اسم، یاد می‌کند.^[۲۳] گفته شده فرزندی از آن حضرت که دو سال یا کمتر داشته در قزویندفن شده است و گفته می‌شود که امامزاده حسین کنونی قزوین همان است. بنابر روایتی امام در سال ۱۹۳ به این شهر مسافرتی داشته است.^[۲۴]

روز بزرگداشت حضرت احمدبن موسی الکاظم(ع)

احمدابن موسی‌الکاظم (ع)

حضرت شاه‌چراغ (ع) از شخصیت‏‌های عالی‌مقام و جلیل‌القدر و پرهیزکار بود. آگاهی درباره زندگی این حضرت بسیار اندک و برخی از مقاطع زندگی ایشان مبهم و در منابع جز به بعضی از قسمت‏‌های زندگی حضرت شاه‌چراغ (ع) پرداخته نشده است.

به گزارش ایسنا، تاریخ دقیق تولد حضرت احمد بن موسی شاه چراغ (ع) مشخص نیست. در سال‌های اخیر در شورای فرهنگ عمومی استان فارس نامگذاریِ یک روز به نام بزرگداشت آن حضرت مطرح شد و متولیان امر تصمیم گرفتند که روز تولد آن حضرت را به عنوان مراسم بزرگداشت انتخاب کنند.

لذا برای مشخص شدن روز دقیق تولد، مورخان و محققان تحقیقات خود را آغاز کردند. اما پس از بررسی‌های به عمل آمده، کارشناسان به این نتیجه رسیدند که روز تولد حضرت شاه چراغ به‌ درستی مشخص نیست و در این رابطه نقل‌های متفاوتی وجود دارد. از این رو، تصمیم بر این شد که در دهه کرامت یعنی حد فاصل تولد حضرت فاطمه معصومه (س) و امام رضا (ع) یک روز به عنوان روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی «شاه‌چراغ» تعیین شود .

حضرت احمدابن موسی(ع) از فرزندان امام موسی‌کاظم(ع) معروف به سیدالسادات و شاه‌چراغ است؛ در مورد رابطه احمد بن موسی(ع) با پدرش این اندازه آورده‏‌اند که امام کاظم (ع) او را دوست داشت و ملکی از خود به‌ او بخشید و وی را به بخشندگی و دلیری ستود .

مورخان گزارش داده‌‏اند که پس از شهادت امام کاظم (ع)، مردم مدینه به لحاظ شخصیتی که ایشان داشت، به در خانه او رفته و با وی بیعت کردند و او پیشاپیش جمعیت به مسجد پیغمبر رفت و خطبه‏‌ای خواند و به مردم گفت: «ای کسانی که با من بیعت کرده‌اید، بدانید که من خودم با برادرم علی (علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) بیعت کرده‌‏ام و او واجب‌الاطاعة و بر من و شما است که از او اطاعت کنیم» و سپس از منبر پایین آمده و به اتفاق مردم به در خانه برادرش رفته و با حضرت بیعت کردند .

سفر به ایران و شیراز

درباره آمدن احمدبن موسی (ع) به ایران و انگیزه او گزارش‏های گوناگون وجود دارد و این قسمت از زندگی وی فاقد شفافیت است.

برخی عقیده دارند که این بزرگوار در بغداد ساکن بود و آن‌گاه که خبر شهادت و در گذشت ناگهانی امام رضا (ع) را شنید، به‌شدت ناراحت شد و گریه کرد، آن‌گاه با همراهانی بسیار(حدود ۳ هزار نفر) به خون‌خواهی و انتقام از مامون خروج کرد و روی به ایران نهاد.

بر پایه این گزارش او در قم و ری با سپاهیان مامون جنگید و سرانجام به خراسان آمد و در جایی نزدیک اسفراین طی جنگ با لشکریان مامون کشته شد .

بعضی دیگر باور دارند که احمد بن موسی(ع) پیش از درگذشت امام رضا(ع) و مقارن با ولایتعهدی آن حضرت همراه جماعتی قصد ایران کرده تا به برادرش ملحق شود و شرح آن در منابع اینگونه آمده است؛ "در زمانی که حضرت امام علی بن موسی(ع) با ولایتعهدی تحمیلی در «طوس خراسان» بودند، حضرت احمد بن موسی(س) به اتفاق جناب سید محمد عابد و جناب سید علاءالدین حسین برادران خود و جمعی دیگر از برادرزادگان و اقارب و دوستان، به قصد زیارت آن حضرت از حجاز به سمت خراسان حرکت کرد و در بین راه نیز جمع کثیری از شیعیان و علاقه مندان به خاندان رسالت، به سادات معظم ملحق و به اتفاق حرکت کردند؛ تا جایی که می‌نویسند: به نزدیک شیراز که رسیدند، تقریباً یک قافله پانزده هزار نفری از زنان و مردان تشکیل شده بود."

"خبر حرکت این کاروان را به خلیفه وقت(مامون) دادند. وی ترسید که اگر چنین جمعیتی از بنی هاشم و دوستداران و فدائیان آن ها به طوس برسند، اسباب تزلزل مقام خلافت گردد، لذا امریه‌ای صادر نمود به تمام حکام بلاد که در هر کجا قافله بنی هاشم رسیدند، مانع از حرکت شوید و آن ها را به سمت مدینه برگردانید. به هرکجا این حکم رسید قافله حرکت کرده بود مگر شیراز."

"حاکم شیراز مردی به نام «قتلغ خان» بود. وی با 40 هزار لشکر جرّار، در «خان زنیان» در هشت فرسخی شیراز اردو زد و همین که قافله بنی هاشم رسیدند، پیغام داد که حسب الامر خلیفه، آقایان از همین جا باید برگردید. حضرت سید احمد(س) فرمود: «ما قصدی از این مسافرت نداریم، جز دیدار برادر بزرگوارمان». اما لشکر قتلغ خان راه را بستند و جنگ شدید خونینی شروع شد اما لشکر در اثر فشار و شجاعت بنی هاشم پراکنده شدند .‌"

"لشکر شکست خورده، تدبیری اندیشیدند. بالای بلندی ها فریاد زدند: «الان خبر رسید که ولیعهد(امام هشتم علیه السلام) وفات کرد»! این خبر مانند برق، ارکان وجود مردمان سست ‎ عنصر را تکان داده، از اطراف امام زادگان متفرق شدند. جناب سید احمد(س) شبانه با برادران و اقارب از بیراهه به شیراز رهسپار شدند."

شهادت حضرت شاهچراغ(ع)

مورخان در مورد شهادت و یا وفات و محل دفن احمدبن‌موسی نیز اختلاف دارند که این اختلاف مبتنی بر آن است که وی به اسفراین رفته و در آن جا به شهادت رسیده و یا در شیراز وفات یافته و یا به شهادت رسیده است‌ .

برخی عقیده دارند وی در اسفراین به شهادت رسید و در همان جا به خاک سپرده شد و زیارتگاه او همان جا است‌.

براین اساس قبر احمدبن موسی (ع)  در اسفراین و یا مکان‏‌های دیگر بوده و آرامگاه شیراز مربوط به احمدبن موسی نیست‌ .

برخی دیگر باور دارند که احمدبن موسی در شیراز در جنگ با عامل مامون شهید شد و یا این که در این شهر مخفی شد و بعد وفات کرد و در همان جا دفن شد. امین یکی از فقهای شیعه بعد از گزارش آنانی که محل دفن احمدبن موسی(ع) را اسفراین و یا مکان دیگر می‌داند، می‌نویسد: "... و هذا غریب مخالف للمشهور من ان مشهده شیراز..."

حقیقت امر آن است که به طور قاطع نمی‌توان گفت قبر ایشان در کجا قرار دارد، اما شواهد و قرائن دیدگاه آنانی را که قایل هستند، شیراز محل دفن احمد بن موسی(ع) است، تایید می‌کند و مشهور همین است‌ .

محسن امین بعد از بیان عقیده آنانی که محل دفن احمدبن موسی را در اسفراین و یا مکان دیگر می‌دانند، می‌نویسد "این عقیده بعید و مخالف با عقیده مشهور است که محل شهادت و قبر او شیراز است."

تاریخ وفات احمدبن موسی به‌طور دقیق معلوم نیست، اما برخی تاریخ وفات را حدود ۲۰۳ که همزمان با شهادت امام هشتم (ع) است ذکر کرده‌اند .

چرا "شاه‌چراغ"

درباره پیدا شدن مدفن حضرت احمد بن موسی (س) حکایت دیگری نیز نقل شده است که توجه به آن دلیل نامیده شدن آن حضرت به "شاه‌چراغ" را نیز روشن می‏‌کند :

" تا زمان «امیر عضدالدوله دیلمی» کسی از مدفن حضرت احمد ابن موسی (ع) اطلاعی نداشت و آنچه روی قبر را پوشانده بود، تل گلی بیش به نظر نمی‏‌رسید که در اطراف آن، خانه‏‌های متعدد ساخته شده بود. از جمله پیرزنی در پایین آن تل، خانه‏‌ای گلی داشت و در هر شب جمعه، ثلث آخر شب می‌دید چراغی در نهایتِ روشنایی در بالای تل خاک می‌درخشد و تا طلوع صبح روشن است، چند شب جمعه مراقب می‌بود، روشنایی چراغ به همین کیفیت ادامه داشت با خود اندیشید شاید در این مکان، مقبره یکی از امامزادگان یا اولیاء الله باشد، بهتر آن است که امیر عضدالدوله را بر این امر آگاه کنیم.

هنگام روز پیرزن به همین قصد به سرای امیر عضدالدوله دیلمی رفت و کیفیت آنچه را دیده بود به عرض رسانید. امیر و حاضرین از بیانش در تعجب شدند. درباریان که این موضوع را باور نکرده بودند، هر کدام به سلیقه خود چیزی بیان کردند، اما امیر که مردی روشن ضمیر بود، گفت: اولین شب جمعه شخصاً به خانه پیرزن می‌‏روم تا از موضوع آگاه شود.

چون شب جمعه فرا رسید شاه به خانه پیرزن آمده و دور از خدم و حشم آنجا خوابید و پیرزن را فرمود هر وقت چراغ روشن گردید مرا بیدار کن. چون ثلث آخر شب شد پیرزن بر حسب معمول روشنایی پرنوری قوی‌تر از دیگر شب‌های جمعه مشاهده کرد و از شدت شعفی که به وی دست داده بود بر بالین امیر عضدالدوله آمده و بی‌اختیار سه مرتبه فریاد زد: "شاه! چراغ"

امیر بیدار شد و ناگهانی از خواب پریده و چشمش را متوجه سمتی نمود که پیرزن چراغ را به او نشان می‌داد و چون علنا و آشکارا چشمش نور چراغ را دید در شگفتی عجیب بماند و چون رو به سمت چراغ بر بالای تل برآمد اثری از چراغ ندید و چون به پایین آمد باز نور چراغ با روشنایی زیاد خودنمایی می‌کرد، خلاصه اینکه امیر شخصی را جهت کاوش در آن منطقه مامور می‌کند و….. مقبره فرزند ارشد موسی بن جعفر(ع) حضرت شاه‌چراغ پیدا می‌گردد و به دستور امیر بر بالای آن جایگاهی ساخته می‏‌شود که تا امروز زیارتگاه عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است. در شورای فرهنگ عمومی استان فارس نامگذاری یک روز به نام بزرگداشت آن حضرت مطرح شد و متولیان امر تصمیم گرفتند که روز تولد آن حضرت را به عنوان مراسم بزرگداشت انتخاب کنند، لذا برای مشخص شدن روز دقیق تولد، مورخان و محققان تحقیقات خود را آغاز کردند. "

به گزارش ایسنا، امروز حرم مطهر و ملکوتی حضرت احمدابن موسی شاهچراغ(ع)، سالانه میعادگاه صدها هزار عاشق و دلباخته‌ی اهل بیت(ع) است؛ ماوایی برای آرام دل، برای استغاثه و عبادت.

حرم مطهر حضرت شاهچراغ(ع) و برادران بزرگوار آن حضرت در شیراز، مرکز ثقل مذهبی و فرهنگی این دیار به‌شمار می‌رود. جایگاهی که به فرموده رهبر معظم انقلاب " حرم سوم اهل بیت(ع) در ایران اسلامی نامیده شد.

طی سال‌های اخیر و در ایام دهه‌ی کرامت، روز ششم ذی‌القعده به بزرگداشت حضرت احمدابن موسی(ع) اختصاص یافت تا روزی باشد برای شناخت بیشتر نسبت به این شخصیت مبرز دینی و معرفی هرچه بهتر ایشان به جهانیان خصوصا مسلمانان و شیعیان سراسر دنیا.

بزرگداشت حضرت صالح ابن موسی الکاظم گرامی باد

بــزرگـداشت حضــرت صــالح ابــن موسـی الکــاظم علی

 

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا صالح بن موسی الکاظم علیه السلام

پنجم ذی القعده  روز بــزرگـداشت

حضــرت صــالح ابــن موسـی الکــاظم علیه السلام

 

آشنایی با سلاله پاک رسول الله صلی الله علیه و آله

حضرت صالح ابن موسی الکاظم علیه السلام

 

قال رسول الله (ص) لأمیر المؤمنین (ع)

یااباالحسن ان الله تعالی جعل قبرک و قبر ولدک بقاعاً من بقاع الجنة و عرصة من عرصاتها و ان الله جعل قلوب نجباء من خلقه و صفوة عبادة تحنّ الیکم و تحتمل المذله والأذی فیکم و یعمرون و یکثرون زیارتها تقرّباًً منهم الی الله و مودتاً منهم لرسوله ؛‌ اولئک یا علی المخصوصون بشفاعتی و الواردون حوضی و هم زوّاری غداً فی الجنة . 

پیامبر اعظم (ص) به امیرمؤمنان حضرت علی (ع) فرمودند: ای ابا الحسن قبر تو و فرزندانت در پیشگاه خداوند متعال چون قطعه ای از خاک بهشت و خانه ای از خانه های آن است. به لطف خدا دل های بندگان برگزیده و مخلص اش به سوی شما مشتاق است و در راه زیارت شما سختی را به جان می خرند. و قبور شما را آباد می سازند. تا مؤمنان زیارتش کنند. این بندگان پاک و مخلص خدا در روز قیامت به حوض کوثر وارد و شامل شفاعت خاص من می شوند.

این بارگاه مقدس مدفن ذریة پاک رسول الله حضرت صالح ابن موسی الکاظم (ع) است که بنا بر قول مشهور و با استناد به کتب " ریاض الانساب " "کنز الانساب" ، " ناسخ التواریخ" ، " حیاه الامام موسی بن جعفر(ع)"وبسیاری دیگرازکتب تاریخی فرزند بلا فصل امام هفتم شیعیان حضرت امام موسی الکاظم (ع) و برادر امام علی ابن موسی الرضاء (ع) به شمار می رود.امام زاده صالح (ع) از جمله سادات عالی رتبه و از امام زادگان صحیح النسبی است که بعد از شنیدن خبر و لیعهدی امام رضا (ع) و در اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران کوچ می کند و از سمت « کَره رود رو به ولایت شمیران نهاد و چون به موضع تجریش رسید در باغ گلشن زیر درخت چنار بزرگی نزدیک چشمه ساری ایشان را به شهادت رساندند.وپیکرپاکش درقریه تجریش وکنارهمان چنارکهنسال به خاک سپرده شد*.»

کنز الانساب ،حیاة الامام موسی بن جعفر(ع) ، مراقد المعارف ،‌ ناسخ التواریخ. انوار المشعشعین ، منتخب التواریخ، آثار تاریخی تهران ،‌ جغرافیای تاریخی شمیران و ......

نیازی به پرسیدن نیست، حاجتمند که باشی، اهل توکل که باشی،حتماً تا به حال دست التماس به سویش دراز کرده ای، اگر هم تاکنون به زیارتش نرفته باشی، می دانی کجاست، چون بارها و بارها از این و آن شنیده ا، یا اصلاً از جوارش گذشته ای.

امامزاده صالح میان 330 زیازتگاه تهران، جزء چند امامزاده ای است که همواره بیشترین زائر را به درگاه خود می خواند. امامزاده صالح فرزند امام موسی کاظم علیه السلام و برادر امام رضا علیه السلام است. از هر گوشه عالم که قصد زیارت کنی باید به میدان تجریش برسی، از افغانستان،پاکستان، ترکیه، عراق، جمهوری آذربایجان، کویت و یا اصفهان، اهواز، تبریز، اراک، کاشان و ... . از هر کجا که باشی، ایستگاه آخر توقف میدان تجریش است  و بعد راه میروی به طرف امامزاده که زمزمه حاجتمندان، دل و جان تو را میبرد و در بیقراری دل، به سویی می شتابی.

امامزاده در قلب تجریش واقع است. درب شمالی و د. درب شرقی آن به بازار تجریش باز می شود و درب غربی رو به پایانه یا ترمینال اتوبوس های داخل شهری. دو درب شمالی همیشه به روی زائران باز است؛ یکی مخصوص آمد و رفت زائران مرد و دیگری ویژه زائران زن.

فضای داخلی امامزاده شامل 4 رواق است؛ دو رواق مخصوص مردان و دو دیگر زنانه است که با کشیدن حفاظ از هم جدا شده اند. داخل امامزاده آینه کاریست که حدود 12 سال پیش انجام شده است. در هایی که رواق ها را به حرم وصل میکند، منبت کاری شده است و به طور کلی هر چه در صحن و بیرون آن می بینیم، کاملا جدید است. از 12 سال پیش با شروع مرحله اول اجرای طرح جامع امامزاده،  اقدامات اساسی در آن صورت گرفت.

 

بقعه و بارگاه امامزاده صالح (ع) به روایت تاریخ

بارگاه منور حضرت صالح ابن موسی الکاظم (ع) یکی از پر جاذبه ترین اماکن مذهبی و یکی از با شکوه ترین امامزاده های ایران است که مشتاقان اهل بیت عصمت و طهارت از اقصی نقاط ایران و خارج از ایران به زیارتشان می شتابند.
بنای اولیه و اصلی بقعه و بارگاه سده پنجم  هجری ساخته شده است،‌ که درجریان حملات مغول به ری،  حدود سال 617 هجری ویران  و مجدداً در سال 700 هجری غازان خان آن را احیاء و بازسازی می کند. بعد از زمان ایلخانیان و در دوره صفویه و قاجاریه نیز بخش هایی به اصل بقعه افزوده شد. براساس کتیبه ای که برسردرایوان ورودی ورواق شمالی حرم مطهربه خط نستعلیق گچ بری شده است ،نقاشی های ظریف و مقرنس کاری های استادانه داخل حرم درسال 1210 و در زمان هلاکومیرزا فرزند فتحعلی شاه قاجارصورت گرفته است. گنبد کاشی و نقاشی های زیبای داخل حرم  نیزمربوط به دوران قاجاریه است . 

توسعه و تعمیرات بسیاری از قسمت های این مجموعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی انجام گرفته است، که در بخش عمران به تفصیل بیان می شود. 

 

 اِمامزاده صالِح نام آرامگاهی در محله تجریش تهران است. آن گونه که از کتیبه بالای سردر صحن بر می‌آید، از پسران موسی کاظم و برادران امام هشتم شیعیان علی پسر موسی (رضا) است.
این آرامگاه را ...

منسوب به صالح پسر امام موسی کاظم می‌دانند.صحن و حیاط این بقعه گورستان عمومی بود و در بیست سال اخیر اثر گورها را از بین برده‌اند و فقط تعداد محدودی از سنگ قبرها را باقی گذاشته‌اند. ازجمله سنگ قبر محمدولی خان تنکابنی (سپهسالار اعظم)  گفته می‌شود که سر این امام زاده در این آرامگاه مدفون است و بدن وی نیز در آرامگاهی با نام مشابه (واقع در میدان عالی قاپو اردبیل) آرمیده‌است.

بنای بقعه اصلی شامل ساختمان چهارگوش بزرگ و مستحکمی با دیوارهای قطور است و فضای درونی آن تقریبا ۵٫۶ متر مربع مساحت دارد. وضع طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است.

ایوان ورودی و رواق در سمت شمال حرم واقع است و بالای حرم در رواق، لوح مستطیل خشتی کاشی‌کاری شده‌است که تاریخ ۱۲۱۰ هجری قمری را بر خود دارد و نام فتحعلی شاه بر آن حک شده‌است. هلاکو میرزا فرزند فتحعلی‌شاه قاجار در سال ۱۲۱۰ هجری قمری، بانی بازسازی و آذین‌کاری آن بوده‌است.

گنبد کاشی کاری شده بقعه در سال ۱۳۳۸ در آخرین سال عمر حسن فداکار با هزینه شخصی تعمیر و کاشی کاری مجدد شد. محوطه امامزاده صالح پیش از تغییر فضای خیابانی تجریش ، محوطه‌ای کاملا محصور شده همچون دیگر زیارتگاه‌های ایران بوده‌است ولی امروزه از حصار دیوارها خارج شده‌است.

 منابع:پایگاه اطلاع رسانی آستان مقدس حرم امامزاده

صالح بن موسی الکاظم علیه السلام

 

  اللهم عجل لولیک الفرج

التماس دعا

ولادت حضرت معصومه(س) وروز دختر مبارک

ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها و روز دختر

ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها و روز دختر
حضرت فاطمه معصومه (ع) در اوّلین روز ماه ذى القعده سال 173 هـ ق،  25 سال بعد از تولد حضرت امام رضا (ع) در شهر مدینه منوّره چشم به جهان گشود.

از میان فرزندان بزرگوار حضرت امام موسى بن جعفر(ع)، دو فرزند ایشان یعنى حضرت امام على بن موسى الرضا (ع) و حضرت فاطمه کبری (ع) ملقّب به معصومه، از ویژگی های خاص برخوردار بوده اند تا  ادامه دهنده خطّ امامت بعد از پدر باشند.

آن حضرت به همراه امام رضا (ع) هر دو در دامان پاک یک مادر بزرگوار به نام حضرت نجمه خاتون (س) که از مهاجران مغرب بود، رشد و پرورش یافته اند. این در حالى است که پدر بزرگوارشان پیوسته در زندان هارون الرشید بسر مى بردند و سرانجام در همان زندان، هنگامى که حضرت معصومه (س) در سن ده سالگى بود، به شهادت رسیدند و از آن زمان به بعد حضرت معصومه (س) تحت مراقبت برادرش امام رضا (ع) قرار گرفت.[1]

حضرت معصومه (س)، معصوم به معنایی که در مورد پیامبران و امامان به کار می رود نبوده، امّا ایشان دارای طهارت روح و کمالات معنوی بالایی بودند، به گونه ای که به زائرانش وعده بهشت داده شده است

اطلاق «معصومه» بر فاطمه دختر موسی بن جعفر (ع)
نام حضرت معصومه، فاطمه است. در کتاب های روایی و تاریخی نیز، از آن حضرت با عنوان فاطمه بنت موسى بن جعفر (ع) یاد شده است،[2] امّا صدها سال است که آن حضرت با این لقب مشهور هستند،[3] و این لقب نزد ایرانیان تبدیل به اسم برای ایشان شده است.
حضرت معصومه (س)، معصوم به معنایی که در مورد پیامبران و امامان به کار می رود[4] نبوده، امّا ایشان دارای طهارت روح و کمالات معنوی بالایی بودند، به گونه ای که به زائرانش وعده بهشت داده شده است.[5]

لازم به ذکر است که عصمت امر نسبی است. با توجه به روایاتی که در شأن و منزلت حضرت معصومه وارد شده است،[6] می توان مرتبه ای از عصمت – نه در حد ائمه- برای ایشان قائل شد. این مسئله در حق چنین بانویی بعید به نظر نمی رسد؛ چرا که این حد از عصمت به معنای دوری از گناه در زندگی عالمان بزرگ نیز فراوان مشاهده می شود.

ورود حضرت معصومه (س) به قم
در سال 2ظ ظ  هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه خود بیاورند راهى خراسان شدند.

حضرت معصومه یک سال بعد از هجرت تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو، در سال 201 هجری قمری، به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت، به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. در شهر ساوه عده اى از مخالفان اهل بیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه کاروان آنان را گرفته و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت (س) معصومه را نیز مسموم کردند.

عصمت امر نسبی است. با توجه به روایاتی که در شأن و منزلت حضرت معصومه وارد شده است،می توان مرتبه ای از عصمت – نه در حد ائمه- برای ایشان قائل شد. این مسئله در حق چنین بانویی بعید به نظر نمی رسد؛ چرا که این حد از عصمت به معنای دوری از گناه در زندگی عالمان بزرگ نیز فراوان مشاهده می شود

به هر حال، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س) بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود، قصد شهر قم را نمود. حدوداً در روز 23 ربیع الاول سال 2ظ 1 هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. و در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود در منزل «موسى بن خزرج» فرود آمدند و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر زندگى کرد. محل زندگی و عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» بود که هم اکنون محل زیارت ارادت مندان آن حضرت است.[7]

پی نوشت ها :
[1] . برگرفته از سایتharam.masoumeh.com
[2]. شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا (ع)، ج ‏2، ص 267، چاپ اول، نشر جهان، تهران، 1378 ق.
[3]. ر. ک: مجلسی، بحار الانوار، ج 106، ص 168,
[4]. معصوم کسی است که به لطف خدا از هرگونه آلودگی به گناه و کارهای زشت و ناشایست و پلید امتناع کند، آن هم نه به گونه جبری، بلکه در حالی که توان انجام آنها را داشته باشد، نیز از هرگونه اشتباه و خطایی به دور است. حضرت امام جعفر صادق (ع) در این خصوص می فرماید: ”المعصوم؛ هو الممتنع بالله من جمیع المحارم. و قد قال الله تبارک و تعالی: و من یعتصم بالله فقد هدی الی صراط مستقیم؛ معصوم کسی است که توسط خدا از همه گناهان حفظ می شود و خداوند در این باره فرمود: هر آن که به حفظ الاهی بپیوندد، به یقین به راه راست هدایت شد، شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص 132، انتشارات جامعه مدرسین قم، 1361 هـ ش، برگرفته از نمایه مفهوم عصمت و امکان عصمت افراد شماره 249 در سایت اسلام کوئست.
[5]. عاملى، شیخ حر، وسائل‏الشیعة، ج 14، ص 576، ح 94، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، 1409 هـ  ق، مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فِی ثَوَابِ الْأَعْمَالِ وَ عُیُونِ الْأَخْبَارِ عَنْ أَبِیهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَکِّلِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) عَنْ زِیَارَةِ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ (ع) بِقُمَّ فَقَالَ مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّة.
[6]. ر. ک: حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 14، ص 576، ح 19850 و 19851,
[7].بر گرفته از سایت حضرت معصومه با تلخیص.
منبع :
زندگانی حضرت معصومة علیها السلام (حیات الست) ؛ مهدی منصوری