روز ازدواج مبارک.........
اولین روز ذی الحجه سالروز پیوند آسمانی حضرت زهرا (س) و امام علی (ع)، فرخنده ترین پیوند تاریخ بشریت از آن جهت حائز اهمیت است که ازدواج را در آرمانی ترین صورت خود به ما می‌شناساند.
دقت و ریز بینی در پایه‌های این پیوند و اساس زندگی این دو بزرگوار که هر دو نمادی از انسان کامل هستند، به جوانانی که در پی یافتن همسر مناسب می‌باشند کمک می‌کند تا اهداف عالی ازدواج را شناخته و بر اساس آن دست به انتخاب بزنند.
این پیوند آسمانی برای زوج‌های جوانی که در ابتدای راه زندگی هستند، به مثابه نقشه‌ای کامل از مسیر ازدواج است که رضایت از زندگی زناشویی و رشد فردی زوجین در زندگی مشترک را تضمین می‌کند.
انتخاب صحیح بر اساس کفویت، اهداف مشترک و رضایت زوجین، اولین نکته قابل سرمشق گیری در خواستگاری امیرالمومنین (ع) از فاطمه (س) است.
پیغمبر اسلام (س) با وجود اینکه علی را در دامان خود پرورش داده بود و به صفای وجود او اطمینان تام داشت و او را تنها مرد شایسته برای پاره‌‌ی تنش می‌دانست، قبل از هر جوابی به خواستگاری وی، نظر فاطمه(س) را جویا شد و فرمود: «علی پسر ابوطالب، کسی است که به مراتب خویشاوندی و فضل و اسلام او به نیکی آگاهی. من از پروردگارم خواسته ام که تو را به همسری بهترین و محبوب ترین مخلوقش درآورد. اینک او ازدواج با تو را پیشنهاد داده است. تو خود در این باره چه نظری داری؟» [1] و فاطمه با سکوتش رضا داد.
فاطمه (س) از برجسته ترین دوشیزگان عصر خود بود و خواستگاران فراوان داشت.بسیاری از زنان مدینه بعد از باخبر شدن از جواب مثبت فاطمه(س) به حضرت علی(ع)، در پی نکوهش وی برآمدند که چرا با وجود خواستگاران فراوانی که تمکن مالی داشتند،علی را انتخاب کرد؟
از پیامبر خدا نقل شده است که در جواب خواستگارانی که زبان به گله گشودند ایشان فرموده اند: به خدا قسم، من فاطمه را از شما رد نکردم و او را تزویج ننمودم، بلکه خدا خواستگاری شما را نپذیرفت و فاطمه را برای علی تزویج کرد؛ زیرا جبرئیل بر من نازل شد و گفت، خدای تعالی می‌فرماید: اگر من علی را خلق نمی‌کردم از حضرت آدم به بعد شوهری که شایسته‌‌ی فاطمه باشد در روی زمین نبود.[2]
از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که خطاب به علی علیه السلام فرمود: «لولاک یا على لما کان لفاطمه کفو على وجه الارض: یا على اگر تو نبودى، فاطمه را بر روى زمین کفوی نبود. »[3]
از این روایت چنین برداشت می‌شود که اساس ازدواج بر کفویت است. زن و مردی که به تکامل روحی رسیده و یا در راه رسیدن به آن هستند، با انتخاب بر اساس ظواهر و مادیات به رشد فردی خود لطمه زده و به جای آن که از ازدواج نردبانی برای پیشرفت فردی بسازند، سدی قوی در برابر پیشرفت روحی و معنوی خود خواهند ساخت.
فراهم آوردن اسباب و اثاث منزل با توجه به توان مالی زوجین و دوری از تجمل گرایی، بارزترین نکته این ازدواج است.جشن ازدواج فاطمه (س) برجسته ترین دختر مدینه و کل تاریخ بشریت، فرزند یگانه مروارید عالم بشریت، بدون هر گونه تجمل و فخر فروشی برگزار شد.
علی(ع) زره خود را مهریه فاطمه (س) قرار داد و بهای آن را صرف خرید اسباب و اثاثیه منزل کرد.
فاطمه (س) به خانه على (ع)، که تنها یک اتاق داشت و متعلق به ام سلمه همسر پیامبر (ص) بود، نقل مکان کرد.
این زوج به عنوان الگویی کامل که سرآمد جوانان زمان خود و البته تاریخ بوده و هستند، با برگزاری مراسمی بر اساس عرف متوسط آن روزگار و شروع زندگی با حداقل ها، تبرج و تجمل براساس رتبه، مقام و منزلت را رد کرده و حتی منفور دانستند.
تقسیم کارهای بیرون و داخل منزل با اختیار و رضایت طرفین، در جامعه عربستان آن روزگار، نشانگر تاکید آن بزرگواران بر احترام و توافق آن‌ها در ازدواج، در مقابل کنترلگری و فشار‌های جامعه می‌باشد.
امید است با وجود دسترسی به چنین الگوی کاملی برای جوان شیعی و تحقیق و شناخت در ابعاد شخصیتی این بزرگواران شاهد افزایش ازدواج‌های موفق و کاهش طلاق هایی که به علت عدم شناخت و فشار جامعه به زوجین تحمیل می‌شوند، باشیم.
