عصر ظهور

#حدیث_مهدوی
 

امام حسن عسگری(ع)

«احمد بن اسحاق می گوید: فردای آن روز به خدمت امام حسن عسکری علیه‌السلام شرفیاب شدم و عرض کردم: ای فرزند پیامبر! از این همه منت که بر گردن من نهادی بسیار مسرور هستم، آیا سنت جاری از خضر و ذو القرنین در مورد آقازاده ی بزرگوار چیست؟ فرمود:«طول الغیبة یا احمد».«طولانی شدن غیبت او، ای احمد».گفتم: ای پسر پیامبر! آیا غیبت او خیلی طول می کشد؟ فرمود:«ای و ربی، حتی یرجع عن هذا الامر. اکثر القائلین به، و لا یبقی الا من اخذ الله عزوجل عهده لولایتنا، و کتب فی قلبه الایمان، و ایده بروح منه».«آری، قسم به پروردگارم، به قدری طول می کشد که بیشتر معتقدان به آن، از اعتقاد خود برمی گردند. و بر اعتقاد خود استوار نمی ماند به جز کسی که خداوند تبارک و تعالی از او برای ولایت ما پیمان گرفته، در دلش ایمان را نوشته، و او را با روحی از خود تأیید کرده باشد».«یا احمد بن اسحاق! هذا امر من امر الله، و سر من اسرار الله، و غیب من غیب الله. فخذ ما آتیتک و اکتمه و کن من الشاکرین، تکن معنا غدا فی علیین».«ای احمد بن اسحاق! این امری از امرهای خدا، و سرّی از اسرار خدا، و رازی از رازهای خداست. آنچه به تو گفتم گوش فرا دار و آن را مکتوم نگهدار و از سپاسگزاران باش، تا فردای قیامت در درجات عالی بهشت با ما باشی».

اعلام الوری/ ص413