عصر ظهور

«٢١٠»هَلْ‌ یَنْظُرُونَ‌ إِلاّ أَنْ‌ یَأْتِیَهُمُ‌ اللّهُ‌ فِی ظُلَلٍ‌ مِنَ‌ الْغَمامِ‌ وَ الْمَلائِکَةُ‌ وَ قُضِیَ‌ الْأَمْرُ وَ إِلَى اللّهِ‌ تُرْجَعُ‌ الْأُمُورُ 
آیا جز این انتظار دارند که خداوند و فرشتگان در سایه‌هاى ابر به‌سوى آنها بیایند تا کار آنان یکسره شود؟(در حالى که بعد از نزول آیات روشن،نیازى به چیز دیگرى نیست.)و به‌سوى خدا تمام امور برمى‌گردد. 
نکته‌ها: 
دعوت انبیا از طریق استدلال و معجزه است،ولى گاهى مردمِ‌ بهانه‌جو،انتظارات دیگرى داشتند.خداوند بر انجام هر کارى قدرت دارد،ولى مى‌فرماید:اگر بعد از برآمدن انتظار شما بازهم لجاجت کنید،قهر الهى شما را فرا خواهد گرفت و دیگر مهلتى براى عذرخواهى و توبه در کار نیست.نمونه آن را در مائده آسمانى که از حضرت عیسى خواستند و یا ناقه‌اى که از حضرت صالح درخواست نمودند،مى‌بینیم که هرگاه نوع معجزه به درخواست مردم صورت گیرد،باید اطاعت حتمى باشد وگرنه قهر حتمى است.البتّه این در مواردى است که اصل انتظار محال نباشد،مانند دیدن خدا وگرنه اگر اصل توقّع نابجا باشد،پاسخ ردّ به آنان داده مى‌شود. 
نظام آفرینش و تربیتى خداوند،بر محور انتظارات نابجاى شما نمى‌چرخد.ممکن است شما انتظار داشته باشید خداوند و فرشتگان در لابلاى ابرها،بالاى سر شما به صورت جسمى پیدا شوند و مستقیماً با خودتان حرف بزنند،ولى چنین چیزى ممکن نیست. 
پیام‌ها: 
١-با وجود دلائل روشن بر رسالت پیامبر،توقّع نابجا ممنوع است. «هَلْ‌ یَنْظُرُونَ‌» ٢-انتظار رؤیت خدا و فرشتگان،بهانه‌اى براى فرار از پذیرش حقّ‌ است. 
«یَنْظُرُونَ‌... یَأْتِیَهُمُ‌ اللّهُ‌... وَ الْمَلائِکَةُ‌» 
٣-سرچشمه و بازگشت همه چیز به‌سوى خداست.چرا در انتظار دیدن خود او هستید،مگر آثار او را نمى‌بینید. «هَلْ‌ یَنْظُرُونَ‌... وَ إِلَى اللّهِ‌ تُرْجَعُ‌ الْأُمُورُ»