تفسیرقرآن:سوره بقره؛آیه203
«٢٠٣»وَ اذْکُرُوا اللّهَ فِی أَیّامٍ مَعْدُوداتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقى وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ
و خدا را در روزهاى معیّنى یاد کنید،(روزهاى ١١ و١٢ و١٣ ماه ذىالحجّه که به ایام تشریق معروف است.)پس هرکس تعجیل کند(و اعمال مِنى را) در دو روز(انجام دهد،)گناهى بر او نیست و هر پرهیزکارى که تأخیر کند (و اعمال را در سه روز انجام دهد نیز)گناهى بر او نیست.و از خدا پروا کنید و بدانید شما بهسوى او محشور خواهید شد.
نکتهها:
در حدیثى که در تفسیر نور الثقلین آمده،توصیه شده است:در پشت سر پانزده نماز که آغازش نماز ظهر روز عید و انجامش،نماز صبح روز سیزدهم است،این دعا خوانده شود:
«اللّه اکبر،اللّه اکبر،لاالهالااللّه و اللّه اکبر،و للّه الحمد،اللّه اکبر على ما هَدانا،اللّه اکبر على ما رزقنا من بهیمة الانعام»خداوند بزرگتر است،خداوند بزرگتر است و معبودى جز او نیست، خداوند بزرگتر است و حمد و سپاس مخصوص اوست،خداوند بزرگتر است به خاطر آنکه ما را هدایت کرد،خداوند بزرگتر است به خاطر آنکه از گوشت چهار پایان به ما روزى داد.
این آیه مىفرماید:کسى که در خارج شدن از سرزمین مِنى عجله کند و روز دوازدهم بعد از ظهر بیرون آمده و به مکّه رود،گناهى بر او نیست،چنانکه اگر کسى شب سیزدهم را نیز در مِنى بماند،گناهى بر او نیست.
پیامها:
١-زمان در دعا اثر دارد. «فِی أَیّامٍ مَعْدُوداتٍ»
٢-خداوند در سایه لطف خود،راه را بر مردم تنگ نمىکند. «فَمَنْ تَعَجَّلَ... وَ مَنْ تَأَخَّرَ»
٣-اساس کار،تقواست. «لِمَنِ اتَّقى» به فرموده روایات مراد از«تقوى»در اینجا دورى کردن از محرّمات در حال احرام مىباشد. ٤-تعجیل در خروج از سرزمین منا در روز ١٢ ذىالحجه یا تأخیر تا روز ١٣، باید همراه تقوا باشد. «لِمَنِ اتَّقى»
اگر عجله براى نشان دادن زرنگى یا هدف فاسدى باشد و یا اضافه ماندن در آن سرزمین جهت خودنمایى و شهرت باشد،عمل فاسد مىشود.
٥-کارِ مقدّس و سرزمینِ مقدّس به تنهایى کافى نیست،انسان نیز باید مقدّس و با تقوا باشد.دوبار کلمه«تقوى»در کنار هم براى زائران خانهى خدا آن هم در سرزمین منا،مىتواند نشانهى این باشد که شیطان در همه جا نفوذ دارد.
٦-ایمان به معاد،قوىترین عامل تقواست. «وَ اتَّقُوا اللّهَ... أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ»