عصر ظهور

«٢٠٠»فَإِذا قَضَیْتُمْ‌ مَناسِکَکُمْ‌ فَاذْکُرُوا اللّهَ‌ کَذِکْرِکُمْ‌ آباءَکُمْ‌ أَوْ أَشَدَّ ذِکْراً فَمِنَ‌ النّاسِ‌ مَنْ‌ یَقُولُ‌ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا وَ ما لَهُ‌ فِی الْآخِرَةِ‌ مِنْ‌ خَلاقٍ‌ 
پس چون مناسک(حج)خود را انجام دادید،خدا را یاد کنید،همان گونه که پدران خویش را یاد مى‌کنید،بلکه بیشتر و بهتر از آن.پس بعضى از مردم کسانى هستند که مى‌گویند:خداوندا! به ما در دنیا عطا کن.آنان در آخرت بهره‌اى ندارند. 
نکته‌ها: 
گروهى از اهل مکّه،بعد از پایان مراسم حج در محلّى اجتماع کرده و با یاد کردن پدران و نیاکان خود به آن تفاخر و مباهات مى‌کردند.قرآن دستور مى‌دهد به جاى تفاخر به نیاکان، خدا را یاد کنید ١و از نعمت‌ها و توفیقات او سخن بگویید و در این کار جدّى‌تر باشید. 
یاد هرکس یا هر چیز،نشانه‌ى حاکمیّت آن بر فکر انسان است.کسى که یاد نیاکان را دارد و به آنان افتخار مى‌کند،فکر و فرهنگ آنان را پذیرفته است و این یادکرد مى‌تواند فرهنگ جاهلى را بر جامعه حاکم کند.به همین دلیل حضرت موسى گفت:من گوساله طلائى و پرقیمت سامرى را آتش مى‌زنم و خاکسترش را به دریا مى‌ریزم.زیرا تماشاى آن،فرهنگ و تفکّر شرک را در انسان زنده مى‌کند. 
پیام‌ها: 
١-جهت‌دهى به ایام فراغت،یکى از وظایف مربّى است. «فَإِذا قَضَیْتُمْ‌... فَاذْکُرُوا اللّهَ‌» 
٢-یاد خدا،هم از نظر کمّیت باید کثیر باشد؛ «وَ اذْکُرُوا اللّهَ‌ کَثِیراً» و هم از نظر کیفیّت،عاشقانه و خالصانه. «أَشَدَّ ذِکْراً» 
٣-سطحى‌نگر نباشیم.گروهى در بهترین زمان‌ها و مکان‌ها،تنها دعاى آنها رسیدن به زندگى کوتاه مادّى است. «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا وَ ما لَهُ‌ فِی الْآخِرَةِ‌ مِنْ‌ خَلاقٍ‌»