عصر ظهور

شک  نیست  که  قرآن  یک  کتاب  علوم  طبیعى  یا  طب  و  روانشناسى  و  علوم  ریاضى  قرآن  یک  کتاب  هدایت  و  انسان  سازى  ،است   وآنچه   رادر  این  راه  ضرورى  باشد  فروگذار  نمى کند.    ما  نباید  انتظار  داشته  باشیم  که  قرآندائرة  الم  ،عارفى  باشد  از  علوم  مختلف،  ما  باید  از  قرآن  نور  ایمان  و هدایت  تقوى  و  پرهیزگارى،  انسانیّت  و  اخلاق،  نظم  و  قانون  بطلبیم  و  قرآن  همه  اینها  را  در  بر دارد.   ولى  قرآن  گاه  براى  رسیدن  به  این  هدف  اشاراتى  به  پاره  اى   ازمسائل  علوم   طبیعى  و  اسرار  آفرینش و  شگفتى  هاى  جهان  هستى  دارد،  مخصوصاً  در  بحث   هاى  توحیدى،  به  تناسب  برهان  نظم،  پرده  از  روى اسرارى   از  جهان  آفرینش  برداشته،  و  مسائلى  را  فاش  کرده  که  در  آن  عصر  و  در  آن  محیط،  حتّى  براى دانشمندان  ناشناخته بود.   این  گونه  بیانات  قرآن،  مجموعه  اى   راتشکیل  مى  دهد  که   ماآن «   رامعجزات  علمى  قرآن  »مى خوانیم.    در  این  جا  به  چند  قسمت  از  این  معجزات  علمى  اشاره  مى کنیم:   قرآن  و  قانون  جاذبه   پیش  از«نیوتن  »هیچ  کس  قانون  جاذبه  عمومى  را  به  صورت  کامل  کشف  نکرده بود.

معروف  است«نیوتن  »  هنگامى  که  زیر  درخت  سیبى  نشسته  بود  و  سیبى  از  درخت  جدا  شد  و  به  روى زمین  افتاد،  این  حادثه  کوچک  و  ساده  چنان  فکر  او  را  به  خود  مشغول  داشت  که  سال  ها  در  اندیشه  بود  این  چه  نیرویى  است  که  سیب  به   راسوى  خود  کشید؟  چرا  به  آسمان  نرفت؟  و  پس  از  سال  ها  ،توانست  قانون  جاذبه   راکشف   کند  که«هر  دو  جسم  یکدیگر  را  به  نسبت  مستقیم  جرم  ها  به   ونسبت  معکوس  مجذور  فاصله  ها  جذب  مى  کنند».  در  پرتو  اکتشاف  این  قانون  ثابت  شد  که  نظام  مجموعه  شمسى  از  کجاست؟  چرا  این  کرات  عظیم  به  گرد  آفتاب  در  مدار  خود  مى  چرخند؟  چرا  فرار  نمى  کنند   وهر  کدام   بهسوئى  نمى  افتند؟  چرا  آنها  روى  هم  قرار  نمى  گیرند؟   این  چه  قدرتى  است  که  در  این  فضاى  بیکران  آنها  را  در مدار  دقیقى  به  گردش  واداشته،  و  سر  سوزنى  از  آن  فراتر  نمى  روند؟!   آرى«نیوتن  »  کشف  کرد  که:  حرکت  دورانى  یک  جسم  باعث  فرار  او  از  مرکز،  و  قانون  جاذبه  باعث جذب  او  به  مرکز،  مى  شود   وهرگاه  این  دو  نیرو  کام  ال  تعادل  داشت  ه  باشند،  یعنى«جرم ها»  «   وفاصله ها»    بهآن  اندازه «جاذبه»   تولید  کنند   که  سرعت  حرکت  دورانى  نیروى«دافعه  »و  گریز  از  مرکز  ایجاب  مى  ،کند  این  تعادل  «جاذبه  »  و«دافعه  »به  آنها  اجازه  مى  دهد  که  ًدائما  در  مدار  خود بمانند.    ولى  قرآن  مجید  بیش  از  هزار  سال  قبل  از  اینجریان،  این  واقعیّت  را  در  دومین  آیه  سوره  رعد  بیان  کرده بود:   (   هلل  الذى  رفع  السماوات  بغیر  عمد  ترونها  ثم  استوى  على  العرش  و  سخر  الشمس  و  القمر  کل یجرى   ال جل  مسمى  یدبر   لمر  یفصل   لیات  لعلکم  بلقاء  ربکم  یوقنون);  «خدا  آن  کس  است  که  آسمان  ها  (کرات  آسمانى )  با  راستو   نهاى  نامرئى  بر  افراشت،  سپس  بر  عرش  (مجموعه  عالم  هستى)  حکومت  کرد،  و  آفتاب و  ماه  را  مسخر  شما  ساخت،  او  تدبیر  امور  جهان  مى  کند   وآیات  خود   رابراى  شما  تشریح  مى  ،نماید  به   تا لقاى  پروردگار  یقین  پیدا  کنید».  در  حدیثى  که  ذیل  همین  آیه  از  امام  على  بن  موسى  الرضا(  علیهالس  لم)  نقل  شده  چنین  مى خوانیم:   «الیس   هلل  یقول  بغیر  عمد  ترونها؟  قلت:  بلى،  قال:  ثم  عمد لکن   ال  ترونها!  آیا  خدا  نمى  گوید  بدون  ستونى  که  آن   رامشاهده  کنید؟  راوى  مى  گوید  :در   ،جواب  امام  عرض  کردم، آرى  فرمود:  بنابراین  ستونى  وجود  دارد  امّا  شما  آن  را  نمى  بینید(1)». 

آیا  تعبیرى  روشن  تر  و  ساده  تر  در  افق  ادبیات  عربى  براى  بیان  نیروى  جاذبه  در  سطح  توده  مردم «  ازستون نامرئى»   پیدا  مى  شود؟!  در  حدیثى  نیز  از  امیرمؤمنان  على(علیه  الس  لم)  مى خوانیم:   «هذه  النجوم  التى  فى  السماء  مدائن  مثل  المدائن  التى  فى   لرض  مربوطة  کل  مدینة  الى  عمود  من نور;    این  ستارگانى  که  در  آسمان  است  شهرهایى  همچون  شهرهاى  زمین  است،  هر  شهرى  با  شهرى  دیگر (هر  ستاره  اى   باستاره  اى  دیگر  )ارتباط  دارد(2)»!  *  *  *   کشف  حرکت  زمین  به  دور  خود  و  خورشید   معروف  این  است  اوّلین  کسى  که  حرکت  زمین  را  به  دور  خود  کشف  کرد«گالیله»  ایتالیای  ًى  بود  که تقریبا  چهار  قرن  قبل  در  جهان  مى  ،زیست   وپیش   ازآن   دانشمندان  و  علماى  جهان  نسبت  به  هیئت بطلمیوس  دانشمند  مصرى  و  فرضیه  او  وفادار  بودند  که  مى  گفت  :زمین  مرکز  جهان  است   وتمام  کرات  دیگر   بهدور  آن  مى چرخند.    البته«گالیله  »  به  جرم  این  اکتشاف  علمیش  از  طرف  حامیان  کلیسا  تکفیر  شده  و  با  توبه  و  اظهار  ندامت از   اظهار  این  اکتشاف  از  مرگ  نجات  یافت!  ولى  با  لخره  دانشمندان  دیگر  دنبال  نظرات  او  را  گرفتند،  و امروز  این  مسئله  به  صورت  یک  مطلب  مسلّم  علمى  در  آمد،  و  حتّى  با  آزمایش  هاى  حسّى  نیز  ثابت  شده  است  که  زمین  به  دور  خود  مى  گردد   وبعد   ازپروازهاى  فضایى  مطلب  جنبه  عینى  پیدا  کرده است.    لصه  این  که  :مرکزیت  زمین  نفى  شد   ومعلوم  ،شد  این  تنها  یک  خطاى  حس  ماست   که  ما  حرکت  زمین را  با  حرکت  مجموعه  ثوابت  و  سیارات  اشتباه  مى  ،کنیم   ماخود   در  حرکتیم  و  آنها  را  در  حرکت فرض  مى  کنیم!   به  هر  حال  عقیده  بطلمیوس  حدود  یک  هزار  و  پانصد  سال  بر  فکر  دانشمندان  سایه  انداخته  بود،  و  به هنگام  ظهور  قرآن  کسى  جرأت  نداشت  بر   لف  این  فرضیه  اظهار  نظر کند. 

ولى  به  هنگامى  که  به  آیات  قرآن  مراجعه  مى  ،کنیم  مى  بینیم  قرآن  در  سوره  ،نمل  آیه 41،   حرکت  زمین  به  روشنى  آمده  است:  (  و  ترى  الجبال  تحسبها  جامدة  و  هى  تمرمرّ  السحاب  صنع   هلل  الذى  اتقن  کل  شىء  انّه خبیر  بما  تفعلون);  «کوه  ها   رامى  بینى   وچنین  مى  پندارى  که  آنها  ساکن   وجامدند  در  حالى  که   همچون  ابر  در حرکت  مى  ،باشند  این  آفرینش  خداوندى  است  که  هر  چیزى  از   راروى  اسلوب  صحیح  ساخته،  او  به   اعمالى  که شما  انجام  مى  دهید  آگاه  است».  آیه  فوق  با  صراحت  از  حرکت  کوه  ها  سخن  مى  گوید  در  حالى  که   ماهمه  آنها   راساکن  مى  ،پنداریم  و  تشبیه  حرکت  آن   بهحرکت  ،ابرها  هم  اشاره   بهسرعت  است   وهم  نرمش،  و  آرامش  و  بى  سر  و  صدا  بودن!  و  اگر  مى  بینیم   بهجاى  «حرکت  زمین  »  تعبیر  به«حرکت  کوه ها»   مى  کند  براى  این  که  عظمت  مطلب  آشکار  ،شود  زیرا  مسلم  است  کوه  ها  بدون  زمین  هاى  اطراف  خود   حرکتى  ندارند  و  حرکت  آنها  عین حرکت  زمین  است  (یا  به  دور  خود  و  یا  به  دور  آفتاب  و  یا  هر  دو).   اکنون  فکر  کنید  در  عصر  و  زمانى  که  تمام  محافل  علمى  جهان  و  مردم  عادى  نظریه  سکون  زمین  و حرکت   خورشید  و  تمامى  کواکب  آسمان  را  به  دور  آن  به  رسمیت  شناخته  بودند،  خبر  دادن  از  حرکت  زمین  با این  صراحت  یک  معجزه  علمى  محسوب  نمى  شود؟!  آن  هم  از  ناحیه  کسى  که  مطلقاً  درسى  نخوانده،  و  اصولا  از  محیطى  برخاسته  که  در  آنجا  درسى  وجود  نداشته  و  از  عقب  افتاده  ترین  محیط  ها   ازنظر  علم   وفرهنگ  محسوب  مى  ،شده  آیا  این  سند  حقّانیت  این  کتاب  آسمانى  نیست؟!   1.   میزان  الحکمة،  ج1  ،  ص664.  2.   بحار،  ج66  ،  ص01. 

فکر  کنید  و  پاسخ  دهید  1-  منظور  از  معجزات  علمى  قرآن  چیست؟  2-   نخستین  کسى  که  قانون  جاذبه  راکشف  کرد  که  بود  و  در  چه  عصرى  مى  زیست؟  3-  قرآن  در  کدام  آیه  و  با  چه  تعبیرى  از  جاذبه  عمومى  خبر  مى  دهد؟  4-   فرضیه  سکون  زمین  و  کشف  حرکت  آن  به  وسیله  چه  اشخاصى  صورت  گرفت  و  چند  سال  بر افکار  جهانیان  حاکم  بود؟  5-  قرآن  در  کدام  آیه  و  با  چه  تعبیرى  از  حرکت  زمین  سخن  مى  گوید؟