اعتقادات(۲۴ ):بهترین راه شناخت پیامبران
بى شک ادّعاى هر مدّعى راپذیرفتن بر لف عقل ومنطق است. مدّعى نبوّت و رسالت از سوى خداوند ممکن است راستگو باشد، امّا این احتمال را نیز دارد که شخص فرصت طلب و متقلبى خود را به جاى پیامبران راستین جا زند، و به این دلیل لزم است یک معیار قطعى براى ارزیابى دعوت پیامبران و ارتباط آنان با خدا در دست داشته باشیم. براى رسیدن به این مقصود راه هاى مختلفى وجود دارد که ازهمه مهم تر دو راه زیر است: 1- بررسى محتواى دعوتپیامبر و گردآورى قرائن و نشانه ها. 2- اعجاز و کارهاى مافوق بشرى. اجازه دهید نخست سخنى از اعجاز بگوییم: هستند کسانى که از لفظ«معجزه »تعجب مى ،کنند م یا وعجزات را هم ردیف افسانه ها واساطیر مى پندارند در حالى که اگر بهمعنى دقیق وعلمى معجزه بیندیشیم این گونه تصورها اشتباه محض است.
معجزه یک عمل غیر ممکن و معلول بى علت نیست، بلکه معجزه دریک تفسیر ساده، عمل خارق را مى گویند که انجام آن از قدرت افراد عادى بیرون است و تنها به اتکاى یک نیروى مافوق طبیعى امکان پذیر مى باشد. به این ترتیب معجزه داراى شرایطزیر است: 1- کارى است ممکن و قابل قبول. 2- انسان هاى عادى وحتّى نوابغ بهاتّکاى قدرت بشرى توانایى بر انجام آن ندارند. 3- آورنده معجزه باید به اندازه اى ک بهار خود اطمینان داشته باشد که دیگران را به مقابله دعوت کند. 4- ،هیچ کس نتواند همانند آن را ارائه دهدو چنان که ازنام معجزه پیداست همه در برابر آن عاجز گردند. 5- معجزه حتماً باید توأم با ادعاى نبوّت و یا امامت باشد (بنابراین کارهاى خارق عادتى که از غیر پیامبر و امام سر زند معجزه نامیده نمى شود بلکه کرامت نام دارد). * * * چند نمونه روشن همه ما شنیده ایم که یکى ازمعجزات حضرت مسیح زنده کردن مردگان ودرمان بیماران غیر قابل لج بوده است. آیا هیچ دلیل علمى و عقلى داریم که انسان بعد از آن که دستگاه هاى بدنش از کار افتاد و خاموش شد نتواند مجدداً به زندگى باز گردد؟! و آیا هیچ دلیل علمى و عقلى داریم که بیمارىسرطان که ما از درمانش عاجزیم درمان نداشته باشد؟! البته بدون شک انسان با نیرویى که دارد در شرایط فعلى قادر به زنده کردن مردگان، و یا درمان پاره اى از بیمارى ها نیست، هر چند تمام پزشکان جهان دست به دست هم دهند، و تجربه و معلومات خود را به یارى طلبند.
ولى چه ،مانعى دارد که انسانى با یک نیروى الهى، و با آگاهى خاصّى که از دریاى بیکران علم خدا دریافته بتواند با اشاره مرموزى روح به کالبد مرده اى باز گرداند وبیمار لع لجى را شفا بخشد؟! علم مى گوید :من نمى دانم وتوانایى ،ندارم امّا هرگز نمى گوید ممکن نیست ونامعقول است. اگر کسى به راستى توانست چنین امور خارق العاده یامانند آن راانجام دهد و همراه آن ادّعاى نبوّت کند، و انسان ها به رامقابله طلبد « وتحدى» نماید وهمگان در برابر او عاجز شوند یقین پیدا مى کنیم که از او طرف خداست. زیرا ممکن نیست خداوند چنین قدرت ى را در اختیار انسان دروغگویى قرار دهد که مایه گمراهى بندگان گردد. (دقّت کنید) * * * معجزات را نباید با خرافات آمیخت همیشه«افراط ها» « وتفریط ها» منشأ فساد وتباهى و تیرگى چهره حقیقت بوده است. در مورد معجزه نیز همین امر صادق است. در حالى که بعضى از«روشنفکرنماها» صریحاً یا تلویحاً به نفى هر گونه معجزه مى ،پردازند گروهى دیگر ازدر ودیوار معجزه مى تراشند واخبار ضعیف وافسانه هاى خرافى راکه ًاحیانا دست هاى مرموز دشمنان در ساختن آن فعّالیّت داشته بامعجزات مخلوط مى ،کنند و چهره علمى معجزات واقعى پیامبران را با افسانه هاى ساختگى واوهام بى اساس مى پوشانند. تا معجزات واقعى از این گونه افسانه هاى جعلى پیراسته ،نشود چهره اصیل آنها آشکار نمى گردد. به همین دلیل دانشمندان بزرگ ما همیشه مراقب بودند که احادیث اس لمى در زمینه معجزا ت و غیر آنها از این گونه مجعو لت به دور باشد. روى همین جهت«علم رجال » را به وجود آوردند، تا راویان حدیث به خوبى شناخته شوند، و احادیث «صحیح » از«ضعیف »جدا گردد، و مطالب موهوم و بى اساس باحقایق آمیخته نشود. سیاست هاى استعمارى والحادى امروز نیز بیکار ننشسته و سعى مى کنند پندارهاى بى پایه با رااعتقادات پاک دینى مخلوط سازند، و از این رهگذر«چهره غیر علمى » به همه آنها بدهند، باید به دقّت مراقب این توطئه هاى تخریبى دشمن باشیم.
فرق معجزه با خارق عادات دیگر غالباً شنیده ایم جمعى ازمرتاضان دست بهکارهاى خارق العاده اى مى ،زنند کسانى که این کارهاى عجیب و غریب را دیده اند کم ،نیستند این یک واقعیّت است نهافسانه. این جاست که این سؤال پیش مى آید که چه فرقى میان این کارهاى خارق العاد ه و معجزات انبیاء است؟ و ما با چه معیارى آنها را از هم تشخیص دهیم؟! اینسؤال پاسخ هایى دارد که ازهمه روشن تر دو امر است: 1- مرتاضان همیشه کارهاى محدودى را انجام مى ،دهند به وتعبیر دیگر هیچ مرتاضى حاضر نیست کارى را که شما پیشنهاد مى کنید انجام دهد بلکه خارق عادتى را انجام مى دهد که خودش مى خواهد یعنى آن را تمرین کرده وخوب یاد گرفته و بر آن مسلط است. دلیل این مطلب روشن است زیرا نیروى هر انسانى محدود است، و در یک یا چندین کار مى تواند مهارت داشته باشد. امّا خارق عادات پیامبران هیچ گونه حدّ و مرزى ندارد، هیچ گونه قید و شرطى براى آن نیست، آنها مى توانند در موارد لزوم هر معجزه ا که پیشنهاد مى شود انجام دهند، چرا که از قدرت بى پایان پروردگار مدد مى گیرند ومى دانیم قدرت خدا حد و مرزى نمى ،شناسد در حالى که قدرت انسان بسیار محدود است. 2- کارهایى که یک مرتاض مى کند، مرتاض دیگرى نیز همانند آن را انجام مى دهد یعنى ازقدرت بشر بیرون نیست. به همین دلیل مرتاض خارق العاده ،گر هرگز دیگران دعوت بهمقابله بهمثل نمى کند به واصط لح «تحدى» نمى ،نماید چون که مى داند در گوشه وکنار شهر خود یا شهرهاى دیگر افرادى مثل او وجود دارند. امّا پیامبران با اطمینان کامل تحدى مى ،کنند ومى گویند «اگر تمام انسان هاى روى زمین جمع شوند همانند کارى را که ما مى کنیم انجام نخواهند داد». این تفاوت در مورد«سحر » نیز صادق است، و این دو فرق را که بیان کردیم حد و مرز معجزه را از سحر کام ال جدا مى کند. (دقّت کنید)
فکر کنید و پاسخ دهید 1- «معجزه »را چرا معجزه مى گویند؟ 2- آیا معجزه استثناء در قانون علّیت است؟ 3- از چند راه مى توان معجزه از رااعمال مرتاضان وسحر بازشناخت؟ 4- شرایط اصلى معجزه چیست؟ 5- آیا در عمر خود تا کنون چیزى که شبیه به معجزه باشد دیده اید؟
