عصر ظهور

«١٣٥»وَ قالُوا کُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا قُلْ‌ بَلْ‌ مِلَّةَ‌ إِبْراهِیمَ‌ حَنِیفاً وَ ما کانَ‌ مِنَ‌ الْمُشْرِکِینَ‌ 

(اهل کتاب)گفتند:یهودى یا مسیحى شوید تا هدایت یابید،بگو:(چنین نیست،)بلکه(پیروى از)آئین حق‌گراى ابراهیم(مایه هدایت است،زیرا)او از مشرکان نبود. 

نکته‌ها: 

کلمه«یهود»از«هود»به معناى بازگشت به خدا،گرفته شده است.در مجمع البحرین از امام صادق علیه السلام نقل شده است که لقب یهود از آیه ١٥٦ سوره اعراف اقتباس شده است، آنجا که بنى اسرائیل به خدا گفتند: «إِنّا هُدْنا إِلَیْکَ‌» و کلمه نصارى نیز از کلام حضرت عیسى علیه السلام گرفته شده است آنجا که فرمود: «مَنْ‌ أَنْصارِی إِلَى اللّهِ‌» امّا کلمه«حنیف»از «حنف»به معناى در راه مستقیم آمدن است،همان گونه که«جنف»به معناى در راه کج قرار گرفتن آمده است. 

در آیه ١١٣ خواندیم که یهودیان،نصارى را قبول نداشتند و نصارى نیز یهودیان را پوچ مى‌دانستند و هریک خیال مى‌کرد که تنها خودش بر هدایت مى‌باشد.در حالى که هر دو گروه دچار شکّ‌ گردیده و از راه مستقیم منحرف شده‌اند و راه حقّ‌ راه ابراهیم علیه السلام است که هرگز دچار شکّ‌ نگردید. 

امام صادق علیه السلام فرمودند:دین حنیف و حق‌گرا،همان گرایش به حقّ‌ و اسلام است. ١

پیام‌ها: 

١-انحصار طلبى بى‌جا،ممنوع است.یهود و نصارى بدون داشتن دلیل،هرکدام هدایت را تنها در آئین خود مى‌دانند. «کُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا» 

٢-نام و عنوان مهم نیست،ایمان و عمل اهمیّت دارد.یهودى یا نصرانى یک لقب بیش نیست،آنچه ارزشمند است،توحید و یکتاپرستى است. «بَلْ‌ مِلَّةَ‌ إِبْراهِیمَ‌ حَنِیفاً» 

٣-به تبلیغات سوء دیگران پاسخ دهید. «قالُوا... قُلْ‌» 

٤-ابراهیم علیه السلام هیچگاه از مشرکان نبوده است،در حالى که یهود و نصارى گرفتار شرک شده‌اند. «وَ ما کانَ‌ مِنَ‌ الْمُشْرِکِینَ‌»