تفسیرقران:سوره بقره؛ایه129
«١٢٩»رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِکَ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُزَکِّیهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
پروردگارا! در میان آنان پیامبرى از خودشان مبعوث کن تا آیات تو را بر آنها بخواند و به آنان کتاب و حکمت بیاموزد و(از مفاسد فکرى،اخلاقى و عملى)پاکیزهشان نماید،همانا که تو خود توانا و حکیمى. نکتهها:
این آیه،دعایى دیگر از حضرت ابراهیم علیه السلام را بازگو مىکند که بیانگر عظمت فوقالعاده روح،و ترسیمکنندۀ سوز و اخلاص درونى اوست.با آنکه خود در حال حیات و از پیامبران برجسته الهى است،براى نسلهاى آینده دعا مىکند که پروردگارا! در میان مردم و ذریّه من،پیامبرى از خودشان مبعوث کن.
از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل شده است که فرمودند:«أنا دعوة ابى ابراهیم»،من نتیجه اجابت دعاى پدرم ابراهیم هستم که فرمود: «رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ» ١
با آنکه در دعاى ابراهیم علیه السلام تعلیم بر تزکیه مقدّم شده است،امّا خداوند در اجابت این دعا، تزکیه را مقدّم داشته تا به ابراهیم هشدار دهد که تزکیه، باارزشتر است و تعلیم در مرتبه بعدى است. «یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ» ٢
پیامها:
١-نیاز به رهبر آسمانى،از اساسىترین نیازهاى جامعه بشرى است.اگر قرنها قبل براى آن دعا مىشود، نشاندهندۀ اهمیّت و ارزش و نقش آن است.
«یَرْفَعُ إِبْراهِیمُ... وَ ابْعَثْ فِیهِمْ» آرى،بالا بردن دیوارهاى کعبه بدون حضور رهبر معصوم و الهى،بتخانهاى بیش ازآبدرنمىآید.
٢-هدف از بعثت پیامبران،تعلیم و تزکیه مردم براساس کتاب آسمانى است.
«یَتْلُوا... یُعَلِّمُهُمُ... یُزَکِّیهِمْ»
٣-علم و دانش زمانى نتیجه مىدهد که همراه با بینش و حکمت،و همراه با تزکیه و تقوا باشد. «یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُزَکِّیهِمْ»