تفسیرقران:سوره بقره؛ایه128
«١٢٨»رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَکَ وَ أَرِنا مَناسِکَنا وَ تُبْ عَلَیْنا إِنَّکَ أَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیمُ
(ابراهیم و اسماعیل همچنین گفتند:)پروردگارا! ما را تسلیم(فرمان)خود قرار ده و از نسل ما(نیز)امّتى که تسلیم تو باشند قرار ده و راه و روش پرستش را به ما نشان ده و توبۀ ما را بپذیر،که همانا تو،توبه‌پذیر مهربانى.
نکته‌ها:
با آنکه حضرت ابراهیم و اسماعیل هر دو در اجراى فرمان ذبح،عالى‌ترین درجه تسلیم در برابر خدا را به نمایش گذاردند،امّا بااین‌همه در این آیه از خداوند مى‌خواهند که مارا تسلیم فرمان خودت قرار ده.گویا از خداوند تسلیم بیشتر و یا تداوم روحیّه تسلیم را مى‌خواهند.
کسى که فقط تسلیم خدا باشد،نه در برابر عموى بت‌تراش تسلیم مى‌شود و نه در برابر بت‌ها به زانو مى‌افتد و نه از طاغوت‌ها پیروى مى‌کند. پیام‌ها:
١-به کمالات امروز خود قانع نشوید،تکامل و تداوم آن را از خدا بخواهید. «رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَکَ»
٢-توجّه به نسل و فرزندان،یک دورنگرى عاقلانه و خداپسندانه است که حاکى از وسعت نظر و سوز و عشق درونى است وبارها در دعاهاى حضرت ابراهیم آمده است. «وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا»
٣-راه و روش بندگى را باید از خدا آموخت وگرنه انسان گرفتار انواع خرافات و انحرافات مى‌شود. «أَرِنا مَناسِکَنا»
٤-تا روح تسلیم نباشد،بیان احکام سودى نخواهد داشت.در اینجا ابراهیم علیه السلام ابتدا از خداوند روح تسلیم تقاضا مى‌کند،سپس راه و روش عبادت و بندگى را مى‌خواهد. «وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَکَ... أَرِنا مَناسِکَنا»
٥-نیاز به توبه و بازگشت الطاف الهى،در هر حال و براى هر مقامى،ارزش است. ١«تُبْ عَلَیْنا»
٦-یکى از آداب دعا،ستایش پروردگار است که در این آیه نیز به چشم مى‌خورد.
«اَلتَّوّابُ الرَّحِیمُ»
