عصر ظهور

#حدیث_مهدوی
 

امام حسن عسکری(ع)

حَدَّثَنَا عَلِی بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْوَرَّاقُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ  إِسْحَاقَ  بْنِ سَعْدٍ الْأَشْعَرِی قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی ع وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِهِ فَقَالَ لِی مُبْتَدِئاً :«یا أَحْمَدَ بْنَ  إِسْحَاقَ  إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ یخَلِّ الْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ ع وَ لَا یخَلِّیهَا إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بِهِ یدْفَعُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ بِهِ  ینَزِّلُ الْغَیثَ  وَ بِهِ یخْرِجُ بَرَکَاتِ الْأَرْضِ ».قَالَ فَقُلْتُ لَهُ یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَنِ الْإِمَامُ وَ الْخَلِیفَةُ بَعْدَکَ؟ فَنَهَضَ ع مُسْرِعاً فَدَخَلَ الْبَیتَ ثُمَّ خَرَجَ وَ عَلَى عَاتِقِهِ غُلَامٌ کَأَنَّ وَجْهَهُ الْقَمَرُ لَیلَةَ الْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ الثَّلَاثِ سِنِینَ فَقَالَ :«یا أَحْمَدَ بْنَ  إِسْحَاقَ  لَوْ لَا کَرَامَتُکَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَیکَ ابْنِی هَذَا إِنَّهُ سَمِی رَسُولِ اللَّهِ ص وَ کَنِیهُ الَّذِی یمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یا أَحْمَدَ بْنَ  إِسْحَاقَ  مَثَلُهُ فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ مَثَلُ الْخَضِرِ ع وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِی الْقَرْنَینِ وَ اللَّهِ لَیغِیبَنَّ غَیبَةً لَا ینْجُو فِیهَا مِنَ الْهَلَکَةِ إِلَّا مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِیهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِ». فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ  إِسْحَاقَ  فَقُلْتُ لَهُ یا مَوْلَای فَهَلْ مِنْ عَلَامَةٍ یطْمَئِنُّ إِلَیهَا قَلْبِی فَنَطَقَ الْغُلَامُ ع بِلِسَانٍ عَرَبِی فَصِیحٍ فَقَالَ:« أَنَا بَقِیةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَینٍ یا أَحْمَدَ بْنَ  إِسْحَاقَ  فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ  إِسْحَاقَ  فَخَرَجْتُ مَسْرُوراً فَرِحاً فَلَمَّا کَانَ مِنَ الْغَدِ عُدْتُ إِلَیهِ».

«احمد بن اسحاق می گوید: به خدمت امام حسن عسکری علیه‌السلام وارد شدم، در نظر داشتم که در مورد جانشین آن حضرت سوال کنم، امام علیه‌السلام خود ابتداعاً فرمود:«ای احمد بن اسحاق! خدای تبارک و تعالی، از روزی که حضرت آدم را آفریده، لحظه ای روی زمین را خالی از حجت نگذاشته، و تا روز قیام قیامت هرگز بندگان خودش را بی حجت نخواهد گذاشت. خداوند به برکت حجت خود بلاها را از اهل زمین دفع می کند و به سبب او باران را فرو می فرستد و به خاطر او برکات زمین را خارج می کند».پرسیدم: ای فرزند پیامبر! امام و جانشین بعد از شما کیست؟ امام (علیه‌السلام) از جای برخاست و شتاب‌زده وارد خانه شد و چون بازگشت کودک سه ساله ای بر دوش خود داشت که صورتش همچون ماه شب چهارده می درخشید. آنگاه خطاب به من فرمود:«ای احمد بن اسحاق، اگر نبود اینکه تو در پیش خدا و حجت‌های او عزیز هستی، این پسرم را بر تو عرضه نمی کردم. او هم‌نام پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم و هم کنیه ی آن حضرت است. هم اوست که زمین را پر از عدل و داد کند، آن سان که پر از جور و ستم شده باشد».سپس فرمود:«ای احمد بن اسحاق! مَثَل او در این امت مَثَل حضرت خضر (علیه‌السلام) و ذوالقرنین است، آنچنان از دیده ها غایب می شود که کسی در آن دوران از هلاکت رهایی نمی یابد، جز کسی که خداوند او را بر اعتقاد به امامت او ثابت و استوار نگهدارد و او را به دعا برای تعجیل فرج او موفق گرداند».احمد بن اسحاق می گوید: عرض کردم: سرورم! آیا نشانه ی دیگری نیز هست که دلم آرام بگیرد؟ آقازاده ی بزرگوار با زبان روشن و فصیح فرمود:«من یکتا بازمانده از حجت‌های خدا در روی زمین هستم. من دست انتقام خدا از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! پس از رویت دیگر نشان نپرس».

کمال الدین / ص384 و اثباة الهدی/ ج3/ ص480