تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 67
«٦٧»ما کانَ إِبْراهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا وَ لکِنْ کانَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ
(برخلاف ادّعاى یهودیان و مسیحیان،)ابراهیم نه یهودى بود و نه نصرانى،بلکه او فردى حق‌گرا و تسلیم خدا بود و هرگز از مشرکان نبود.
نکته‌ها:
«حَنَف»،به معناى گرایش به حقّ و«جَنَف»،به معناى گرایش و تمایل به باطل است.
بنابراین«حَنیف»به کسى گفته مى‌شود که در مسیر باشد،ولى بت‌پرستان آن را در مورد خود به کار مى‌بردند و مشرکان نیز«حُنفاء»خوانده مى‌شدند.
این آیه،با آوردن کلمه‌ى «مُسْلِماً» در کنار کلمه‌ى «حَنِیفاً» ،هم ابراهیم را از شرک مبرّا کرده است و هم کفر و شرک را انحراف و ناحق دانسته است.حضرت على علیه السلام فرمودند:
دین ابراهیم همان دین محمّد صلى الله علیه و آله بود. ١
امام صادق علیه السلام در تفسیر عبارت «حَنِیفاً مُسْلِماً» فرمودند:«خالصاً مخلصاً لیس فیه شىء من عبادة الاوثان»ابراهیم شخصى خالص و برگزیده بود و در او ذره‌اى از پرستش بت‌ها نبود. ٢
اللهم عجل لولیک الفرج