تفسیرقرآن: سوره آل عمران ؛ آیه 47
«٤٧»قالَتْ رَبِّ أَنّى یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَ لَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ قالَ کَذلِکِ اللّهُ یَخْلُقُ ما یَشاءُ إِذا قَضى أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ
(مریم)گفت:پروردگارا! چگونه براى من فرزندى باشد،در حالى که هیچ انسانى با من تماس نداشته است؟خداوند فرمود:چنین است(کار) پروردگار،او هرچه را بخواهد مى‌آفریند.هرگاه اراده کارى کند،فقط به آن مى‌گوید:باش! پس(همان لحظه)موجود مى‌شود.
نکته‌ها:
اراده‌ى خداوند سبب پیدایش و آفرینش موجودات است و مى‌تواند بدون اسباب و وسیله‌ى مادّى نیز بیافریند.او سبب‌ساز و سبب‌سوز است،گاهى تأثیر چیزى را از آن مى‌گیرد و گاهى به چیزى اثر مى‌بخشد.پیدایش وبقا و آثار همه چیز بسته به اراده و خواست اوست.
پیام‌ها:
١-ریشه سؤال و تعجّب،اگر انکار و لجاجت نباشد مانعى ندارد. «أَنّى یَکُونُ لِی وَلَدٌ» اولیاى خدا نیز اراده خداوند در امور جهان را بر پایه‌ى اسباب و علل طبیعى مى‌دانند و لذا اگر بشارت ویژه‌اى برخلاف آن آمد،چگونگى آن را از خداوند مى‌پرسند.
٢-آفرینش خداوند از راه غیر معمول،کار تازه‌اى نیست و عوامل طبیعى نیز منحصر در امور شناخته شده نیست. «کَذلِکِ»
٣-شرط آفرینش،اراده‌ى حتمى الهى است. «قَضى أَمْراً... کُنْ فَیَکُونُ»
