عصر ظهور

«٣٤»ذُرِّیَّةً‌ بَعْضُها مِنْ‌ بَعْضٍ‌ وَ اللّهُ‌ سَمِیعٌ‌ عَلِیمٌ‌ 
فرزندانى که بعضى از آنان از(نسل)بعضى دیگرند(از پدران برگزیده زاده شده و در پاکى همانند یکدیگرند)و خداوند شنواى داناست. 
پیام‌ها: 
١-در طول تاریخ،دودمان نبوّت از نسل پاکان بوده است. «اِصْطَفى‌... عَلَى الْعالَمِینَ‌ ذُرِّیَّةً‌...» 
٢-بعضى از ویژگى‌ها و کمالات از طریق وراثت منتقل مى‌شود. «بَعْضُها مِنْ‌ بَعْضٍ‌» 
٣-خدا حتّى بر گفتار و رفتار برگزیدگان خود نظارت دارد. «اِصْطَفى‌... سَمِیعٌ‌ عَلِیمٌ‌» 
«٣٥»إِذْ قالَتِ‌ امْرَأَتُ‌ عِمْرانَ‌ رَبِّ‌ إِنِّی نَذَرْتُ‌ لَکَ‌ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ‌ مِنِّی إِنَّکَ‌ أَنْتَ‌ السَّمِیعُ‌ الْعَلِیمُ‌ 
(به یاد آور)هنگامى که همسر عمران گفت:پروردگارا! همانا من نذر کرده‌ام آنچه را در رحم دارم،براى تو آزاد باشد(و هیچ‌گونه مسئولیّتى به او نسپارم تا تمام وقت خود را صرف خدمت در بیت‌المقدّس کند،)پس از من قبول فرما،که براستى تو شنواى دانایى. 
نکته‌ها: 
چنانکه در تفاسیر و کتب روایى آمده است:دو خواهر به نام‌هاى«حَنّه»و«اشیاع»،که اوّلى همسر«عمران»از شخصیّت‌هاى برجسته بنى اسرائیل و دومى همسر زکریّاى پیامبر بود،بچّه‌دار نمى‌شدند.روزى«حَنّه»زیر درختى نشسته بود،پرنده‌اى را دید که به جوجه‌هایش غذا مى‌دهد.محبّت مادرانه،آتش عشقِ‌ به فرزند را در وجود او شعله‌ور ساخت، در همان حال دعا کرد و مستجاب شد. ازسوى‌دیگر به شوهرش الهام شد که فرزندش از اولیاى خدا خواهد بود و بیماران را شفا و مردگان را زنده خواهد کرد. 
وقتى«حَنّه»حامله شد،تصوّر کرد آن فرزندى که قرار است کارهاى خارق‌العاده انجام دهد، پسر خواهد بود،لذا نذر کرد که فرزندش خدمتکار بیت‌المقدّس شود.امّا چون نوزاد به دنیا آمد،دیدند دختر است.آنها فهمیدند که آن الهام الهى در مورد خود مریم نبوده است،بلکه درباره فرزند او خواهد بود. ١
پیام‌ها: 
١-رشد معنوى زن تا آنجا بالا مى‌رود که بعد از سالها انتظار،فرزند خود را نذر خدمت خانه خدا مى‌کند. «قالَتِ‌ امْرَأَتُ‌ عِمْرانَ‌ رَبِّ‌ إِنِّی نَذَرْتُ‌ لَکَ‌» 
٢-افراد دوراندیش،قبل از تولّدِ فرزند به فکر مسیر خدمات او نیز هستند. 
«نَذَرْتُ‌ لَکَ‌ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً» 
٣-نذر باید خالصانه باشد. «نَذَرْتُ‌ لَکَ‌» 
٤-خدمت در مسجد به قدرى ارزشمند است که اولیاى خدا عزیزان خود را قبل از تولّد نذر آن مى‌کنند. «نَذَرْتُ‌ لَکَ‌...» 
٥-موضوع نذر،تاریخى بس طولانى در ادیان الهى دارد. «رَبِّ‌ إِنِّی نَذَرْتُ‌» 
٦-مادر،نوعى ولایت بر فرزند دارد. «نَذَرْتُ‌ لَکَ‌ ما فِی بَطْنِی» 
٧-میان گذشت از فرزند و برگزیدگى خداوند رابطه است. «اِصْطَفى‌... آلَ‌ عِمْرانَ‌... 
نَذَرْتُ‌ لَکَ‌ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً» 
٨-کسانى در خدمات دینى موفّق‌ترند که تمام وجود خود را صرف خدمت نمایند،نه بخشى از وقت را. «مُحَرَّراً» 
٩-خدمت فرزند به مادر،حقّ‌ طبیعى مادر و قابل گذشت است. «مُحَرَّراً» 
١٠-اگر عزیزترین و محبوب‌ترین چیزها را مى‌دهید،به فکر قبولى آن نیز باشید. 
«فتَقبَّل»