نهج البلاغه:نامه22 ؛ به ابن عباس در سفارش به آخرت گرایی
22- و من کتاب له (علیه السلام)
>إلی عبد الله بن العباس رحمه الله تعالی و کان عبد اللّه یقول "ما انتفعت بکلام بعد کلام رسول الله صلی اللّه علیه و آله، کانتفاعی بهذا الکلام" <
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ یَسُرُّهُ دَرْکُ مَا لَمْ یَکُنْ لِیَفُوتَهُ وَ یَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ یَکُنْ لِیُدْرِکَهُ فَلْیَکُنْ سُرُورُکَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِکَ وَ لْیَکُنْ أَسَفُکَ عَلَی مَا فَاتَکَ مِنْهَا وَ مَا نِلْتَ مِنْ دُنْیَاکَ فَلَا تُکْثِرْ بِهِ فَرَحاً وَ مَا فَاتَکَ مِنْهَا فَلَا تَأْسَ عَلَیْهِ جَزَعاً وَ لْیَکُنْ هَمُّکَ فِیمَا بَعْدَ الْمَوْتِ.
نامه 022-به ابن عباس
سفارش به آخرت گرایی
پس از یاد خدا و درود!
همانا انسان گاهی خشنود می شود به چیزی که هرگز از دستش نمی رفت، و ناراحت می شود برای از دست دادن چیزی که هرگز به آن نمی رسید. ابن عباس! خوشحالی تو از چیزی باشد که در آخرت برای تو مفید است، و اندوه تو برای از دست دادن چیزی از آخرت باشد، آنچه از دنیا به دست می آوری تو را خوشنود نسازد، و آنچه در دنیا از دست می دهی زاری کنان تاسف مخور، همت خویش را به دنیای پس از مرگ واگذار.
