مهدویت :روایت عبدالله بن عطا وز امام باقر(ع)

#حدیث_مهدوی

امام محمد باقر

«عبدالله بن عطا می گوید: به خدمت امام باقر علیه‌السلام شرفیاب شدم و عرض کردم: شیعیان شما در عراق بسیار فراوانند و در میان اهل بیت پیامبر کسی همانند شما نیست. فرمود: ای عبدالله! سخنان اراذل و اوباش را در مغز خود وارد کرده ای، به خدا سوگند صاحب شما من نیستم. پرسیدم:پس صاحب ما چه کسی است؟ فرمود:-«انظر من یخفی علی الناس ولادته فهو صاحبکم».-«نگاه کن، کسی که ولادتش بر مردم پوشیده بماند او صاحب شماست».

اعلام الوری/ ص402

مهدویت:اشعار مهدوی15

#شعر_مهدوی

بیا که بی‌تو جهان، از گلایه لبریز است

بهار، بی‌تو به رنگ غروب پاییز است

بیا که فاجعه می‌بارد از زمین و زمان

ز اشک و خون، دل یارانِ حق، گهر ریز است

بیا! به گوش دل ما سرودِ مهر بخوان

بیا که صحبت عشّاق، بس دل‌انگیز است

بیا! جهان زِ وجود شهید، رنگین شد

بیا که ناله انسان، گلایه‌آمیز است

مهدویت: ولادت حضرت(عج)3

#شعر_مهدوی

 "وعده ی دیـــــــدار ِ ما

می رود از بام دل این اضطراب ِ بی صدا

می زند بر چشم ِ شعرم سرمه ی نور خدا

تا کتاب ِ چشم ِ نرگس شد مرور از عمق ِ جان

پرسشی هرگز نــَمانــَد از درون ِ مـــــــاجرا

نام او سر حلقـــه ی قاب ِ زمین و هم زمان

آفتـــــاب ِ لم یزل ،هم کـــــهکشان ِ راه ما

ای حضور ِ حاضرت ظــــــهر تمام سایه ها

نیــــــمه ی جانم شوی ای ماه کامل بی ریا

شعبه ای از عشق تو سر فصل جانم می شود

انشعـــــــاب ثروت ِ دنــــــــیا و عــقبایم شمـــا

در دل ذرات ِ عـــــالم آفــــتاب آورده است

چهره ی خورشید را او بی نقاب اورده است

قرن ها این باغ ِ دل حیران ِ یک گل مانده بود

باغبان ِ با صفا یک گل چه ! ناب آورده است

لطف دارنــــــد از صمیم ِ دل تمام واژه ها 

چون غزل های لبش یک شعر ِ ناب آورده است

لحظه هــــا با یاد او معنـــــای دیگرمی دهد

حس ِ آرامش  بده !دل انقـــــلاب آورده است

جمعه ها خسته شدند ازقرن های انتظار

کن دعایم یابن زهرا بی قرارم بی قرار

مهدویت :حدیث الامام (عج)2؛تعجیل درفرج

#حدیث_مهدوی

احادیث عن الامام المهدی(عجله الله تعالی فرجه الشریف)

أکثروا الدعاء بتعجیل الفَرج فإنَّ ذلک فرجُکُم

ای شیعه ما 

براى تعجیل فَرَج زیاد دعا کنید، زیرا همین دعا کردن، فَرَج و گشایش شماست.

منابع:الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی) / ج 2 / 471 / احتجاج الحجة القائم المنتظر المهدی صاحب الزمان صلوات الله علیه و على آبائه الطاهرین ..... ص : 461الوافی / ج 2 / 425 / بیان ..... ص : 419بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج 52 / 92 / باب 20 علة الغیبة و کیفیة انتفاع الناس به فی غیبته صلوات الله علیه ..... ص : 90

مهدویت:ولادت حضرت (عج)2

#شعر_مهدوی

فرشتگان سما ائتلاف می کردند

به گرد بستر نرگس طواف می کردند

 

به زیر سایه ی محراب سبز گهواره

پیمبران خدا اعتکاف می کردند

 

و رودهای بهشتی به اشک شوق ظهور

زلال آبی خود را مضاف می کردند

 

تمام دوزخیان را ملائکه ز عذاب

به یمن خنده ی مهدی معاف می کردند

 

قمر رخان سماوات تیغ مژگان را

به محض دیدن پلکش غلاف می کردند

 

پری وشان به کنار ضریح چشمانش

به زشت بودن خود اعتراف می کردند

 

مقربان الهی برای دیدن او

خریدهای کلان کلاف می کردند

 

چقدر مردم عاشق کبوتر دل را

روانه سمت حوالی قاف می کردند

 

سحر در اوج نگاهش، هزار اختر را

منجمان فرج اکتشاف می کردند

مهدویت:اشعار مهدوی14

#شعر_مهدوی

عید نزول حضرت عیسی ابن مریم است 

عید ظهور منجی اولاد آدم است 

یک عید نه، تجلی اعیاد عالم است 

شب رخت بسته صبحدم نصر آمده 

عید امامتِ ولیِ عصر آمده

  عید امید سلسله ی انبیاست این

 عید نزول مصحف نصرخداست این

 ای اهل آسمان و زمین عید ماست این

مستضعفان به پیش که عیدشماست این

 عالم به ظلِّ رایت توحید مهدی اند

اعیاد ما مقدمه ی عید مهدی اند

مهدویت :ولادت حضرت(عج)1

#شعر_مهدوی

                  دل شود امشب شکوفا در زمین

                  می زند لبخند شادی بر زمین

                  آسمان ِ دل تبسم می کند

                  روی ماهت را تجسم می کند

                  ای مسیح آل پیغمبر سلام

                  انتهای سوره ی کوثر سلام

                  ای کتاب راز های مرتضی

                  یادگار حضرت خیرالنسا

                  ای صفات تو صفات انبیا

                  حاصل جمع ِ تمام اولیا

                  ای قدم هایت صراط المستقیم

                  حافظ آیات قرآن کریم

                  ای امام صالحان در روی خاک

                  اکفیانی اکفیان روحی فداک

                  السلام ای آفتاب پشت ابر

                  السلام ای  اوج قله ، کوه صبر

                  السلام ای آخر هر دلخوشی

                  عاقب از غم تو ما را می کُشی

                  السلام ای فخر آدم در زمین

                  یادگار حضرت روح الامین

                  تو تمام چارده نور مبین

َ            

  

    جلوه ی زیبای ربُ العالمین

                  تو حدیث ناب عترت در زمین

                  زاده حیدر امیر المومنین

                  تو همان نوری که از روز ازل

                  کرد خالق روی ماهت بی بدل

                  تو سرشت ناب از نسل علی

                  نور رب در جلوه ی تو منجلی

                  عمر تو تاریخ ساز عالم است

                  مبداء آن از رسول خاتم است

                  ترسم آخر من نبینم روی تو

                  صورت زهرائی و دلجوی تو

                  تو کجائی شیعه می خواند تو را

                  پس نمی گوئی جوابش را چرا

                  کی می آیی دل تمنایت کند

                  تا که روزی بوسه بر پایت کند

                  کی می آیی عقده از دل وا کنم

                  روضه خوانی پیش تو آقا کنم

                  کی می آیی کربلا را تاب نیست

                  در میان خیمه دیگر آب نیست

                  وای بر طفل رباب و اضطراب

                  خیمه خیمه جستوی جرعه آب

                  آب نَبوَد تا که سیرابش کند

                  جرعه ای نوشاند و خوابش کند

                  کربلا و یک بیابان اشک و آه

                  شیرخواره در میان قتلگاه

                  نام تو آمد در آنجا بر زبان

                  کی می آیی حضرت صاحب زمان

                  ای خوش آن روزی فرج برپا شود

                  با دو دست فاطمه امضا شود

      دمی که سیر وجودم الی السما می شد

      تمام صفحه ی شعرم پر از خدا می شد 

       

      گمان کنم خبر از یار می رسد امشب 

      که باب فیض الهی به سینه وا می شد 

       

      به زخم کهنه ی چشم انتظارها دیگر 

      نگاه مرحمت دلبری دوا می شد 

       

      چه جلوه ای شده بر ظرف کوچک قلبم 

      که بند بند وجودم زهم جدا می شد 

       

      کنار سفره ی زیباترین مسافر عرش 

      دلم ز پنجه ی تنگ قفس رها می شد

       

      به هر نسیم که در زلف یار می پیچد 

      به هر کرشمه گره ها زکار وا می شد 

       

      در این زمانه که مردم همه غریبه شدند 

      در این سکوت کسی با من آشنا می شد 

       

      چه بیقرار دلم میل سامرا کرده 

      خدا به حضرت نرگس پسر عطا کرده 

       

      حریم کوچک سرداب ، عرش اعلا شد 

      نگار آمد و لبخندها شکوفا شد 

       

      سلام من به کسی که ز کاخ رم آمد 

      به ریسمان محبت اسیر آقا شد 

       

      خدا چه بخت بلندی به او عطا فرمود 

      ز راه دور رسید و عروس زهرا شد 

       

      عروس خانه غریب و امام خانه غریب 

      چقدر شادی این خانواده زیبا شد 

       

      نشسته یک پدری در کنار گهواره 

      ترنم لب او نغمه های لالا شد 

       

      شهادتین به لبهای او چه دیدن داشت 

      در ابتدا جلواتش شبیه عیسی شد 

       

      همه ذخیره ی حق در میان گهواره است 

      عصا بدست نگهبان خانه موسی شد 

       

       صدا صدای رسول خداست می آید

      طنین یارب او مثل پور لیلا شد 

       

      ستاره ی سحر خانواده سر زده است 

  خلاصه ی همه ی اهل بیت آمده است

مهدویت :اشعار مهدوی13

#شعر_مهدوی

جهان محیط وسیع عنایت است امروز

 وجود، مرکز نور هدایت است امروز

 عطاوجود و کرم بی نهایت است امروز

 دهید مژده که عید ولایت است امروز

 خجسته باد به مستضعفین زعامتشان

 که ثبت شد به کتاب خدا امامتشان

 الا که قائم امر قیام شد مهدی

 زمامدار به کل نظام شد مهدی

 به خلق، رهبر والا مقام شد مهدی

 امام بود و دوباره امام شد مهدی

 کرامت و شرف و نصر مامبارک باد

 امامت ولی عصر ما مبارک باد

نهج البلاغة:خطبه9 ؛شناخت طلحه وزبیر

9-  و من کلام له (علیه السلام)

> فی صفته و صفة خصومه و یقال إنها فی أصحاب الجمل <

وَ قَدْ أَرْعَدُوا وَ أَبْرَقُوا وَ مَعَ هَذَیْنِ الْأَمْرَیْنِ الْفَشَلُ وَ لَسْنَا نُرْعِدُ حَتَّی نُوقِعَ وَ لَا نُسِیلُ حَتَّی نُمْطِرَ.

خطبه 009-درباره پیمان شکنان 

شناخت طلحه و زبیر (و اصحاب جمل) 

چون رعد خروشیدند، و چونان برق درخشیدند، اما کاری از پیش نبردند و سر انجام سست گردیدند، ولی ما اینگونه نیستیم، تا عمل نکنیم رعد و برقی نداریم، و تا نباریم سیل جاری نمی سازیم.

نهج البلاغة:خطبه 8؛زبیروبیعت او

8-  و من کلام له (علیه السلام)

> یعنی به الزبیر فی حال اقتضت ذلک و یدعوه للدخول فی البیعة ثانیة <

یَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَایَعَ بِیَدِهِ وَ لَمْ یُبَایِعْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَیْعَةِ وَ ادَّعَی الْوَلِیجَةَ فَلْیَأْتِ عَلَیْهَا بِأَمْرٍ یُعْرَفُ وَ إِلَّا فَلْیَدْخُلْ فِیمَا خَرَجَ مِنْهُ.

خطبه 008-درباره زبیر و بیعت او 

پیمان شکنی زبیر 

زبیر، می پندارد با دست بیعت کرد نه با دل، پس به بیعت با من اقرار کرده ولی مدعی انکار بیعت با قلب است، بر او لازم است بر این ادعا دلیل روشنی بیاورد، یا به بیعت گذشته باز گردد

مهدویت :اشعار مهدوی12

#شعر_مهدوی

از همه سو می دمد، نور تجلّای تو

غایبی و عالمی است، محو تماشای تو

تا که نهم از شرف، پا به سر آسمان

کاش که می شد سرم، خاک کف پای تو!

روی به هر سو کنی، پای به هر جا نهی

در سر ما شور توست، در دل ما جای تو

سروقدان قائمند تا تو قیامت کنی

ای نگه فاطمه بر قد و بالای تو!

خیز و بر آر از جگر بانگ "اَنَاالمنتقم"

تا همگان بشنوند از حرم، آوای تو

زنده شود از دمت، روح هزاران مسیح

دل ببرد از کلیم، نطق دل آرای تو

از حرم فاطمه تا صف کرببلاست

چشم دو ششماهه بر قامت رعنای تو

موسی سینای جان، چهره عیان کن عیان

تا که شود عالمی طور تجلّای تو

آرزوی فاطمه بانگ "اَنَاالمهدی ات"

عقده گشای علی، دست توانای تو

آینه بگشا دمی تا که کند هر دمی

چارده آیینه نور، جلوه ز سیمای تو

"میثم" اگر می چکد، از نفسش شهد جان

میوه نخلش بود، شاخة خرمای تو

نهج البلاغة:خطبه7،نکوهش دشمنان

7-  و من خطبة له (علیه السلام)

> یذم فیها أتباع الشیطان <

اتَّخَذُوا الشَّیْطَانَ لِأَمْرِهِمْ مِلَاکاً وَ اتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاکاً فَبَاضَ وَ فَرَّخَ فِی صُدُورِهِمْ وَ دَبَّ وَ دَرَجَ فِی حُجُورِهِمْ فَنَظَرَ بِأَعْیُنِهِمْ وَ نَطَقَ بِأَلْسِنَتِهِمْ فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الْخَطَلَ فِعْلَ مَنْ قَدْ شَرِکَهُ الشَّیْطَانُ فِی سُلْطَانِهِ وَ نَطَقَ بِالْبَاطِلِ عَلَی لِسَانِهِ.

خطبه 007-نکوهش دشمنان 

شناخت پیروان شیطان 

منحرفان شیطان را، معیار کار خود گرفتند، و شیطان نیز آنها را دام خود قرار داد، و در دلهای آنان تخم گذارد، و جوجه های خود را در دامانشان پرورش داد، پس با چشمهای آنان می نگریست، و با زبانهای آنان، سخن می گفت: پس با یاری آنها بر مرکب گمراهی سوار شد، و کردارهای زشت را در نظرشان زیبا جلوه داد، مانند رفتار کسی که نشان می داد در حکومت شیطان شریک است، و با زبان شیطان، باطل می گوید.

نهج البلاغة:خطبه6،اماده نبرد

6-  و من کلام له (علیه السلام) 

>لما أشیر علیه بألا یتبع طلحة و الزبیر و لا یرصد لهما القتال <

>و فیه یبین عن صفته بأنه علیه السلام لا یخدع <

وَ اللَّهِ لَا أَکُونُ کَالضَّبُعِ تَنَامُ عَلَی طُولِ اللَّدْمِ حَتَّی یَصِلَ إِلَیْهَا طَالِبُهَا وَ یَخْتِلَهَا رَاصِدُهَا وَ لَکِنِّی أَضْرِبُ بِالْمُقْبِلِ إِلَی الْحَقِّ الْمُدْبِرَ عَنْهُ وَ بِالسَّامِعِ الْمُطِیعِ الْعَاصِیَ الْمُرِیبَ أَبَداً حَتَّی یَأْتِیَ عَلَیَّ یَوْمِی فَوَاللَّهِ مَا زِلْتُ مَدْفُوعاً عَنْ حَقِّی مُسْتَأْثَراً عَلَیَّ مُنْذُ قَبَضَ اللَّهُ نَبِیَّهُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ حَتَّی یَوْمِ النَّاسِ هَذَا.

خطبه 006-آماده نبرد 

آگاهی و مظلومیت امام (ع) 

به خدا سوگند! از آگاهی لازمی برخوردارم و هرگز غافلگیر نمی شوم، که دشمنان ناگهان مرا محاصره کنند و با نیرنگ دستگیرم نمایند، من همواره با یاری انسان حق طلب، بر سر آن می کوبم که از حق روی گردان است، و با یاری فرمانبر مطیع، نافرمان اهل تردید را در هم می کوبم، تا آن روز که دوران زندگانی من به سر آید پس، سوگند به خدا، من همواره از حق خویش محروم ماندم، و از هنگام وفات پیامبر (ص) تا امروز حق مرا از من باز داشتند و به دیگری اختصاص دادند.

نهج البلاغة :خطبه 5 راه های دوری از فتنه ها

5-  و من خطبة له (علیه السلام) 

> لما قبض رسول الله (صلی الله علیه وآله) و خاطبه العباس و أبو سفیان بن حرب فی أن یبایعا له بالخلافة <

>النهی عن الفتنة< 

أَیُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاةِ وَ عَرِّجُوا عَنْ طَرِیقِ الْمُنَافَرَةِ وَ ضَعُوا تِیجَانَ الْمُفَاخَرَةِ أَفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ أَوِ اسْتَسْلَمَ فَأَرَاحَ هَذَا مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ یَغَصُّ بِهَا آکِلُهَا وَ مُجْتَنِی الثَّمَرَةِ لِغَیْرِ وَقْتِ إِینَاعِهَا کَالزَّارِعِ بِغَیْرِ أَرْضِهِ. 

>خلقه و علمه<

فَإِنْ أَقُلْ یَقُولُوا حَرَصَ عَلَی الْمُلْکِ وَ إِنْ أَسْکُتْ یَقُولُوا جَزِعَ مِنَ الْمَوْتِ هَیْهَاتَ بَعْدَ اللَّتَیَّا وَ الَّتِی وَ اللَّهِ لَابْنُ أَبِی طَالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْیِ أُمِّهِ بَلِ انْدَمَجْتُ عَلَی مَکْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لَاضْطَرَبْتُمْ اضْطِرَابَ الْأَرْشِیَةِ فِی الطَّوِیِّ الْبَعِیدَةِ. 

خطبه 005-پس از رحلت رسول خدا 

راههای پرهیز از فتنه ها 

ای مردم، امواج فتنه ها را با کشتیهای نجات، درهم بشکنید، و از راه اختلاف و پراکندگی بپرهیزید. و تاجهای فخر و برتری جویی را بر زمین نهید، رستگار شد آن کس که با یاران بپا خواست، یا کناره گیری نمود و مردم را آسوده گذاشت، اینگونه زمامداری، چون آبی بدمزه، و لقمه ای گلوگیر است، و آن کس که میوه را کال و نارس چیند، مانند کشاورزی است که در زمین دیگری بکارد. فلسفه سکوت در شرائطی قرار دارم که اگر سخن بگویم، می گویند بر حکومت حریص است، و اگر خاموش باشم، می گویند: از مرگ ترسید!! هرگز! من و ترس از مرگ؟! پس از آن همه جنگها و حوادث ناگوار؟! سوگند به خدا، انس و علاقه فرزند ابیطالب به مرگ در راه خدا، از علاقه طفل به پستان مادر بیشتر است، اینکه سکوت برگزیدم، از علوم و حوادث پنهانی، آگاهی دارم که اگر باز گویم مضطرب می گردید، چون لرزیدن ریسمان در چاههای عمیق!!

مهدویت :اشعار مهدوی10

#شعر مهدوی

لعن گویم آن " سه بت " را چون همی -

دین حق از جور ایشان پرپر است

در رهایش از کمند ملحدان

راه اولاد " علی " روشنتر است

خاک ذل این جهان از سر فکند -

آنکه تربت از " حسینش " بر سر است

بهر جهل و بی وفایی زنان

خون دلهای " حسن " , خود مطهر است

زینت دین شد چو " زین العابدین "

چهره او از عبادت , ازهر است

علم و دین در " باقر " آمد برقرار

قلب او از مهر تابان انور است

" صادق " آل محمد ( ص ) صدق را -

بهر امت تا قیامت , رهبر است

مر چشیدن زهر تلخ نصب را

کام " کاظم " جمله حلمش برتر است

از خراسان تا به شرق کهکشان

قصر رضوان " رضا " شه اختر است

من عزب مانم ! که بر جدم " جواد "

از شرنگ زن , جگر چون اخگر است

" هادی " بمن آموخت این :

ماندن اندر کهف عزلت بهتر است

" بو محمد عسکری " درسم بداد :

مرد را غربت همی چون لشکر است

نک که " مهدی " هست غائب , مر مرا -

مردن اندر غار " یمگان " خوشتر است

نهج البلاغه:خطبه 4 خصوصیات اهل بیت(ع)

4-  و من خطبة له (علیه السلام)

> و هی من أفصح کلامه (علیه السلام) و فیها یعظ الناس و یهدیهم من ضلالتهم <

بِنَا اهْتَدَیْتُمْ فِی الظَّلْمَاءِ وَ تَسَنَّمْتُمْ ذُرْوَةَ الْعَلْیَاءِ وَ بِنَا أَفْجَرْتُمْ عَنِ السِّرَارِ وُقِرَ سَمْعٌ لَمْ یَفْقَهِ الْوَاعِیَةَ وَ کَیْفَ یُرَاعِی النَّبْأَةَ مَنْ أَصَمَّتْهُ الصَّیْحَةُ رُبِطَ جَنَانٌ لَمْ یُفَارِقْهُ الْخَفَقَانُ مَا زِلْتُ أَنْتَظِرُ بِکُمْ عَوَاقِبَ الْغَدْرِ وَ أَتَوَسَّمُکُمْ بِحِلْیَةِ الْمُغْتَرِّینَ حَتَّی سَتَرَنِی عَنْکُمْ جِلْبَابُ الدِّینِ وَ بَصَّرَنِیکُمْ صِدْقُ النِّیَّةِ أَقَمْتُ لَکُمْ عَلَی سَنَنِ الْحَقِّ فِی جَوَادِّ الْمَضَلَّةِ حَیْثُ تَلْتَقُونَ وَ لَا دَلِیلَ وَ تَحْتَفِرُونَ وَ لَا تُمِیهُونَ الْیَوْمَ أُنْطِقُ لَکُمُ الْعَجْمَاءَ ذَاتَ الْبَیَانِ عَزَبَ رَأْیُ امْرِئٍ تَخَلَّفَ عَنِّی مَا شَکَکْتُ فِی الْحَقِّ مُذْ أُرِیتُهُ لَمْ یُوجِسْ مُوسَی (علیه السلام) خِیفَةً عَلَی نَفْسِهِ بَلْ أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُهَّالِ وَ دُوَلِ الضَّلَالِ الْیَوْمَ تَوَاقَفْنَا عَلَی سَبِیلِ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ مَنْ وَثِقَ بِمَاءٍ لَمْ یَظْمَأْ.

خطبه 004-اندرز به مردم 

ویژگیهای اهل بیت (ع)

 شما مردم به وسیله ما، از تاریکیهای جهالت نجات یافته و هدایت شدید، و به کمک ما، به اوج ترقی رسیدید، صبح سعادت شما با نور ما درخشید، کر است گوشی که بانگ بلند پندها را نشنود، و آن کس را که فریاد بلند، کر کند، آوای نرم حقیقت چگونه در او اثر خواهد کرد؟ قلبی که از ترس خدا لرزان است، همواره پایدار و با اطمینان باد 

من همواره منتظر سرانجام حیله گری شما مردم بصره بودم، و نشانه های فریب خوردگی را در شما می نگریستم، تظاهر به دینداری شما پرده ای میان ما کشید ولی من با صفای باطن درون شما را می خواندم. من برای واداشتن شما به راههای حق، که در میان جاده های گمراه کننده بود بپا خاستم در حالی که سرگردان بودید، و راهنمایی نداشتید، به دنبال رهبر و راهنما بودید اما او را نمی یافتید، امروز زبان بسته را به سخن می آورم، دور باد رای کسی که با من مخالفت کند، از روزی که حق به من نشان داده شد، هرگز در آن شک و تردید نکردم، کناره گیری من چونان حضرت موسی (ع) برابر ساحران است که بر خویش بیمناک نبود، ترس او برای این بود که مبادا جاهلان پیروز گردند و دولت گمراهان حاکم گردد، امروز ما و شما بر سر دوراهی حق و باطل قرار داریم، آن کس که به وجود آب اطمینان دارد تشنه نمی ماند.

مهدویت: اشعار مهدویت 9

#شعر مهدوی

اینهمه رمز و مثلها را کلید

جمله اندر خانه پیغمبر است

گر بخانه در , زراه در , شوند

این مبارکخانه را در , " حیدر " است

هر که بر تنزیل , بی تاویل رفت

او بچشم راست در عین اعوراست

مشک باشد لفظ , و معنی بوی او

مشک بیبو _ ای بشر _ خاکستر است !

مر نهفته دختر تنزیل را -

معنی و تاویل " حیدر " شوهر است

مشکل تنزیله بی تاویله او

بر گلوی دشمن دین خنجر است

ای گشاینده در خیبر , قرآن -

بی گشایش های خوبت خیبر است

وین گشایش را نمایش در عدد,

هرشب و هر روز , ساعت الظهر است

چون بشب بر آسمانها بنگری

با بروج و دور سالان همسر است

بر فروغ ماه تابان کن نظر !

عده الشهر همین سان یکسر است

وین عدد اندر دعا , واندر قنوت

دست مومن را چو خانم , زیور است

شست سین است و " نبی " یاسین بود

بند انگشتان دیگر , مظهر است

بند شست دویمین : " زهرای " پاک

هست , کو چون بضعه آن سرور است

آنکه یک تن زین میان منکر شود

شیعه نبود او شقی و ابتر است

مهدویت :اشعار مهدوی8

#شعر_مهدوی

عید هجــده آفتـاب نـوک نی

کرده نوک نی چهل معراج طی

عید طاهـا عید فرقان عید نور

عید قرص مـاه در خاک تنور

عید عزت عیـد مجد و افتخار

عید مردان بـــزرگ انتظـار

آی مهدی دوستـان! عید شمـاست

این شعاع حسن خورشید شماست

آنکـه باشـد عـدل و داد حیدرش

حـق نهـد تـاج امـامت بر سرش

وعده فیض حضور آید به گوش

مـژده روز ظهـور آیـد به گوش

تا کنـد محکـم اسـاس کعبه را

کعبـه پوشیـده لبـاس کعبــه را

می کشد چون شیر حق از دل خروش

می رســد از کعبــه آوایش بـه گوش

می برد از دل شکیب کعبه را

می کشد اول خطیب کعبه را

روی او آیینه روی خــداست

پشت او محکم به نیروی خداست

پیش رو خوبان عالم، لشکرش

پشت سر دست دعای مادرش

بـر سـرش عمـامه پیغمبر است

ذوالفقارش ذوالفقار حیدر است

پرچمش پیراهـن خـون خداست

نقش آن رخسار گلگون خداست

رشته هایش از رگ دل پاک تر

از گل پرپر شده صـدچاک تر

حنجـر او نینـوای زینبین

نعر? او «یا لثارات الحسین»

اشک چشمش خون هفتاد و دو تن

چهره: تصویـر حسین است و حسن

خیمـه اش آغـوش حی دادگر

مقدمش چشمِ قضا، دوش قدر

عدل از نـور جمـالش منجلی

پــایتختش کوفـه مـانند علی

ولادت حضرت عباس ابن علی بر همه شیعیا ن مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم

سالروز ولادت حضرت ابوالفضل(علیه السلام)

حضرت ابوالفضل العباس نخستین فرزند از ازدواج حضرت امیر المؤمنین على(علیه السلام) و ام البنین بود ایشان در روز چهارم شعبان سال 26 هجرى در مدینه چشم به جهان گشودند.

ماجراى ازدواج على(علیه السلام) با ام البنین

قضیه ازدوادج مادر مکرمه اش ام البنین با حضرت على(علیه السلام) بدین گونه بود که پس از شهادت حضرت زهرا(علیها السلام) على(علیه السلام) برادرش عقیل که در علم نسب شناسى آگاهى کامل داشت و قبایل و خصلت هاى اخلاقى و روحى انها آشنا بود را به حضور طلبید و از وى خواست که براى آن حضرت همسرى شایسته و از قبیله اى که اجدادش از شجاعان و دلیر مردان باشند پیدا کند تا ثمره ازدواجشان فرزندانى شجاع و رشید باشند پس از مدتى عقیل زنى از طایفه بنى کلاب را به حضرت معرفى کرد که داراى آن ویژگى ها بود نامش فاطمه دختر حزام بن خالد بود و نیاکانش همه از دلیرمردان بودند. حضرت با وى ازدواج نمود و او نیز وظیفه مادرى و سر پرستى براى فرزندان حضرت زهرا(علیها السلام) را به عهده گرفت و آنان را چون فرزندان خود بلکه بیشتر از فرزندانش دوست مى داشت گویند وقتى وى را فاطمه صدا مى زدند وى گفت مرا فاطمه صدا نکنید زیرا فرزندان با شنیدن نام فاطمه به یاد غم هاى مادرشان مى افتند و ناراحت مى شوند بلکه مرا خادم خود بنامید. و حضرت على(علیه السلام) ولى را ام البنین یعنى مادر پسران نامید و به این نام شهرت یافت.

تولد حضرت عباس

حضرت ابوالفضل نخستین فرزند از چنین بانوى با معرفت و حق شناسى بود تولد وى، خانه على(علیه السلام) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت وقتى که به دنیا آمد حضرت على(علیه السلام) در گوش او اذان و اقامه گفت نام خدا و رسول خدا را بر گوش وى خواند و نام او را عباس قرار داد.

با آن که این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طورى که وى را قمر بنى هاشم نامیده اند و به ماه شب چهارده تشبیه نموده اند و حضرت وى را به نام عباس نام نهاد و آن به این علت بود که عباس هم به معناى شیر شرزه و خشمگین است و هم به معناى عبوس و چهره گرفته زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگین داشتند.

در روز هفتم تولدش گوسفندى را به عنوان عقیقه ذبح کردند و گوشت آن را به فقرا صدقه دادند.

با آن که هنگام تولد پدر خوشحالى مى کند، حضرت گاهى قنداقه عباس خردسال را در آغوش مى گرفت و آستین دست هاى کوچک او را بالا مى زد و بر بازوان او بوسه مى زد و اشک مى ریخت حضرت در پاسخ ام البنین نسبت به این کار فرمود این دست ها براى کمک و یارى به برادرش حسین قطع خواهد شد.

حضرت عباس در خانه على(علیه السلام) و در دامان مادر با ایمان وفادارش و در کنار امام حسین رشد کرد و درس هاى بزرگ انسانیت صداقت و اخلاق را فرا گرفت تربیت خاص امام على(علیه السلام) بى شک در شکل دادن به شخصیت فکرى و روحى این نوجوان سهم عمده اى داشت روزى حضرت على(علیه السلام) عباس خردسال خود را نشاده بود و حضرت زینب(علیها السلام) هم حضور داشت امام به این کودک عزیز گفت به بگو یک عباس گفت یک فرمود بگو دو عباس خوددارى کرد و گفت شرم دارم با زبانى که خدا را به یگانگى خوانده ام دو بگویم حضرت از معرفت این فرزند خوشحال شد و پیشانى عباس را بوسید.

شجاعت و شهامت عباس

دلاورى هاى این نوجوان از زمان پدر بزرگوارش در جنگ هاى آن حضرت با مخالفین نمودار بود که برخى جلوه هایى از شجاعت این نوجوان را در جنگ صفین در تاریخ ثبت کرده اند. گویند: در یکى از روزهاى نبرد صفین نوجوانى از سپاه على(علیه السلام) بیرون امد که نقاب بر چهره داشت و از حرکات او نشانه هاى شجاعت، هیبت و قدرت هویدا بود از سپاه شام کسى جرأت نکرد به میدان بیاید معاویه یکى از مردان سپاه خود به نام ابى شقاء که دلاورى نام آور بود را گفت به جنگ این جوان برو وى گفت اى امیر شأن بالاتر از آن است که جنگ وى بروم بلکه من هفت پسر دارم و یکى از آنها را مى فرستم تا او را از پاى درآورد وى یکى از پسرانش را فرستاد که از پاى درآمد پسر بعدى اش را فرستاد که او هم به سرنوشت برادر قبل دچار شد تا این که هر هفت پسر در نبرد با او کشته شدند و در این هنگام پدر خود به میدان کارزار آمد و پس از رد و بدل شدن ضرباتى چند ابن شعثاء نیز بمانند فرزندانش به هلاکت رسید که این موجب تعجب حاضران شد حضرت على(علیه السلام) وى را فرا خواند و نقاب از چهره اش برداشت و پیشانى اش را بوسید و در این هنگام همگان دیدند که این نوچوان عباس بن على قمر بنى هاشم است.

و همچنین نقل کرده اند در جنگ صفین هنگامى که سپاه معاویه بر آب مسلط بودند و سپاه اسلام در تشنگى به سر مى برد جمعى را در رکاب امام حسین(علیه السلام) فرستاد که شریعه فرات را از سپاه دشمن پس بگیرند که در این جمع که موفق به باز کردن راه آب براى سپاه اسلام شده بودند حضرت عباس نیز حضور داشت.

پس از مرگ معاویه که حاکم مدینه مى خواست از امام حسین(علیه السلام) براى خلافت یزید بیعت بگیرد سى نفر از جوانان بنى هاشم به فرماندهى حضرت عباس با شمشیرهاى برهنه بیرون خانه و پشت در ایستاده بودند و منتظر اشاره امام بودند که اگر نیازى باشد مانع بروز هر حادثه اى شوند و اینان در تحت فرماندهى حضرت عباس قرار داشتند.

فضائل عباس

حضرت امام سجاد درباره حضرت عباس مى فرماید: خداوند عمویم عباس را رحمت کند که در راه برادرش ایثار و فداکارى کرد و از جان خود گذشت چنان فداکارى کرد که دو دستش قلم شد خداوند نیز به او همانند جعفر بن ابى طالب در مقابل آن دو دست قطع شده دو بال عطا کرد که با آنها در بهشت با فرشتگان پرداز مى کند عباس نزد خداوند مقام و منزلتى بسیار بزرگ دارد که همه شهیدان در قیامت به او غبطه مى خورد.

چنانچه شاعر نیز در این باب مى گوید:

چون اقتدا به جعفر طیار کرده ایم    برد از ماست با پرِ جان در فضاى دوست

در پیروى زخط علمدار کربلاست    دوستى که داده ایم به راه رضاى درست

امام صادق نیز در ستایش از حضرت عباس مى فرماید:

عموى ما عباس داراى بصیرة نافذ و ایمانى استوار بود همراه امام حسین جهاد کرد و آزمایش خوبى داد و به شهادت رسید.

علم عباس

وى تنها به عنوان یک قهرمان نامدار و دلاور مطرح نبود بلکه فضائل علمى، تقوایى او و دانش رفیع را از خردسالى از سرچمشه علوم الهى به دست آورده بود چنانچه برخى روایات اشاره به این نکته دارند که وى از زمان کودکى شروع به تغذیه علمى نموده است.

مقام فقهى او بسیار بالا بوده است و در نزد راویان مورد وثوق و اعتماد بوده است و از جهت پارسایى در درجه بالا قرار داشت چنانچه برخى از رجالیون درباره ایشان گفته اند: عباس از فقیهان و دین شناسان اولاد ائمه بود، عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاک بود و دیگران نیز وى را این گونه تعریف نموده اند که عباس از بزرگان و فاضلان فقهاى اهل بیت بود بلکه وى عالم استاد ندیده بود.

حضرت عباس و امام حسین(علیهم السلام)

حضرت عباس همان جایگاه را نسبت به امام حسین(علیه السلام) داشت که حضرت على نسبت به پیامبر(صلى الله علیه وآله)داشت ایشان پشتوانه و تکیه گاهى براى امام حسین بودند چنانچه امیر المؤمنین چنین جایگاهى را نسبت به پیامبر داشت.

عباس همان طور که على(علیه السلام) همیان نان و خرما به دوش مى گرفت و براى مستمندان مى برد او نیز به اتفاق برادرش حسین(علیه السلام) بسیارى از گرسنگان مدینه را سیر مى کرد عباس همچنانکه على که باب حوائج دربار پیامبر بود و هر کس رو به ساحت ایشان مى کرد اول على(علیه السلام) را مى خواند وى نیز باب حوائج آستان امام حسین بود و هر کس براى رفع حوائج به دربار حسین مى شتافت عباس را مى خواند.

عباس مانند پدر که در بستر پیغمبر خوابید و فداکارى کرد در روز عاشورا براى اطفال و آوردن آب فداکارى کرد.

القاب حضرت عباس

براى ایشان 16 لقب شمرده اند که هر کدام جلوه اى از فضائل، کرامات و عظمت وى را نشان مى دهد و ما برخى از آنها را برمى شمریم.

1 ـ عباس: چون مثل شیر حمله مى کرد دلیر بود ترس در دل دشمن مى ریخت و فریادهاى حماسى اش لرزه بر اندام حریفان مى افکند.

2 ـ ابوالفضل: نام پسرش فضل بود و هم این که وى پدر فضیلت و خوبى ها بود و فضل و نیکى زاده او و مولود سرشت پاکش بود.

3 ـ ابوالقربه: (پدر مشک) به خاطر مشک آبى که بر دوش مى گرفت و از کودکى میان بنى هاشم سقایى مى کرد.

4 ـ سقا: به خاطر این که آب آور تشنگان بخصوص در سفر کربلا بود.

5 ـ قمر بنى هاشم: وى در میان بنى هاشم زیباترین و جذاب ترین چهره را داشت و چنین ماه درخشان در شب تار مى درخشید.

6 ـ باب الحوائج: آستان رفیعش قبله حاجات و توسل به آن حضرت بر آورند و نیاز دردمندان است.

مهدویت:اشعار مهدوی7

#شعر_مهدوی

عید هجــده آفتـاب نـوک نی

کرده نوک نی چهل معراج طی

عید طاهـا عید فرقان عید نور

عید قرص مـاه در خاک تنور

عید عزت عیـد مجد و افتخار

عید مردان بـــزرگ انتظـار

آی مهدی دوستـان! عید شمـاست

این شعاع حسن خورشید شماست

آنکـه باشـد عـدل و داد حیدرش

حـق نهـد تـاج امـامت بر سرش

وعده فیض حضور آید به گوش

مـژده روز ظهـور آیـد به گوش

تا کنـد محکـم اسـاس کعبه را

کعبـه پوشیـده لبـاس کعبــه را

می کشد چون شیر حق از دل خروش

می رســد از کعبــه آوایش بـه گوش

می برد از دل شکیب کعبه را

می کشد اول خطیب کعبه را

روی او آیینه روی خــداست

پشت او محکم به نیروی خداست

پیش رو خوبان عالم، لشکرش

پشت سر دست دعای مادرش

بـر سـرش عمـامه پیغمبر است

ذوالفقارش ذوالفقار حیدر است

پرچمش پیراهـن خـون خداست

نقش آن رخسار گلگون خداست

رشته هایش از رگ دل پاک تر

از گل پرپر شده صـدچاک تر

حنجـر او نینـوای زینبین

نعر? او «یا لثارات الحسین»

اشک چشمش خون هفتاد و دو تن

چهره: تصویـر حسین است و حسن

خیمـه اش آغـوش حی دادگر

مقدمش چشمِ قضا، دوش قدر

عدل از نـور جمـالش منجلی

پــایتختش کوفـه مـانند علی