نهج البلاغه:نامه ها1..به مردم کوفه

 1-  و من کتاب له (علیه السلام) 

>إلی أهل الکوفة عند مسیره من المدینة إلی البصرة<

مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَی أَهْلِ الْکُوفَةِ جَبْهَةِ الْأَنْصَارِ وَ سَنَامِ الْعَرَبِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّی أُخْبِرُکُمْ عَنْ أَمْرِ عُثْمَانَ حَتَّی یَکُونَ سَمْعُهُ کَعِیَانِهِ إِنَّ النَّاسَ طَعَنُوا عَلَیْهِ فَکُنْتُ رَجُلًا مِنَ الْمُهَاجِرِینَ أُکْثِرُ اسْتِعْتَابَهُ وَ أُقِلُّ عِتَابَهُ وَ کَانَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَیْرُ أَهْوَنُ سَیْرِهِمَا فِیهِ الْوَجِیفُ وَ أَرْفَقُ حِدَائِهِمَا الْعَنِیفُ وَ کَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِیهِ فَلْتَةُ غَضَبٍ فَأُتِیحَ لَهُ قَوْمٌ فَقَتَلُوهُ وَ بَایَعَنِی النَّاسُ غَیْرَ مُسْتَکْرَهِینَ وَ لَا مُجْبَرِینَ بَلْ طَائِعِینَ مُخَیَّرِینَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ دَارَ الْهِجْرَةِ قَدْ قَلَعَتْ بِأَهْلِهَا وَ قَلَعُوا بِهَا وَ جَاشَتْ جَیْشَ الْمِرْجَلِ وَ قَامَتِ الْفِتْنَةُ عَلَی الْقُطْبِ فَأَسْرِعُوا إِلَی أَمِیرِکُمْ وَ بَادِرُوا جِهَادَ عَدُوِّکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ.

نامه 001- به مردم کوفه 

افشای سران ناکثین 

از بنده خدا، علی امیر مومنان، به مردم کوفه، که در میان انصار پایه ای ارزشمند، و در عرب مقامی والا دارند. پس از ستایش پروردگار! همانا شما را از کار عثمان چنان آگاهی دهم که شنیدن آن چونان دیدن باشد، مردم برعثمان عیب گرفتند، و من تنها کسی از مهاجران بودم که او را برای جلب رضایت مردم واداشته، و کمتر به سرزنش او زبان گشودم، اما طلحه و زبیر، آسان ترین کارشان آن بود که بر او بتازند، و او را برنجانند، و ناتوانش سازند، عایشه نیز ناگهان بر او خشم گرفت، عده ای به تنگ آمده او را کشتند، آنگاه مردم بدون اکراه و اجبار، بلکه به اطاعت و اختیار، با من بیعت کردند. آگاه باشید! مدینه مردم را یکپارچه بیرون رانده، و مردم نیز او را برای سرکوبی آشوب فاصله گرفتند، دیگ آشوب به جوش آمده، و فتنه ها بر پایه های خود ایستاد، پس به سوی فرمانده خود بشتابید، و در جهاد با دشمن بر یکدیگر پیشی گیرید، به خواست خدای عزیز و بزرگ

 

وهابیت: مغالطات ابن تیمیه"13مغالطه خودت هم 14مغالطه تناقض

13-   :مغالطه  خودت  هم  

هرگاه  اشکال  کسی  را  بگویی  و  فرد  به  جای  پاسخ  یا  عذرخواهی بگوید این  .کار  را  کردی  این  مغالطه  صورت  گرفته  است  نمونه  اول:  وی  در   وقتی  که  به  امام حسین(  ع  )می  ،رسد  می  گوید  :اگر  بگویید  خاندان  حسین(  را    عّسب  کردند   وحسین   را،کشتند   باآنها  همان  کاری   راکردند  که  آنها   باعایشه  کرده  ،بودند   ازحیث  آنکه   برآنها  مستولی  و  پیروز  شدند   وآنها   رابه  سوی  خانه  هایشان  بردند   ونفقه  هایشان   رادادند   وهمین  کار  هم   باخاندان  حسین شد.  (همان:   ج4 :165)    ابن  تیمیه  گذشته  از  این  که  غیرمنصفانه  برخورد  احترام  آمیز  حضرت  امیر(ع)  با  عایشه  در  جنگ  جمل  را با  برخورد  ظالمانه  یزید  با  اسرای  کربلا   یکسان  داوری  می   کند  دچار  این  مغالطه  گشته  است  که  به  جای جدایی   حق  از  باطل،  هر  چیزی  را  اعم  از  حق  و  باطل  و  به  هر  قیمتی  در  مقابل  حقّی  قرار  داده  و  بگوید  خودت هم  چنین کردی!  

14-   مغالطه تناقض:    

دو  گونه  سخن  گفتن  یا  دوگانه  برخورد  کردن  در  یک  موضوع  را  به  نحوی  که  کام  لً مخالف  هم  باشند  تناقض  می   گویند.  برخورد  و  داوری  دوگانه  و  متناقض  ابن  تیمیه  با  محدثان  و  دانشمندان  اهل سنت  در  شمار  همین  مغالطه  قرار  می  .گیرد  نمونه  اول:  وی  أبوحنیفة   وأحمد  بن  حنبل   ومحمّد   بن  جریر  طبری  را  از  امامین  عسکریین  اعلم  معرفی  می  کند  و  ایشان  را  در  علم  اقوال  پیامبر   وصحابه   وتابعین  دارای  معرفت  تام  می  داند  اما  هنگامیکه  ایشان  سخنی   لف  عقیده  او  در  آثارشان  دارند  ایشان  را کوچک   شمرده  و  تحقیر  می  !کند   ،(کنتوری1414:ق ج14:  154)   نمونه  دوم:   ابن  تیمیه  هنگام  سخن   ازبعضی  احادیث  می  گوید  که  قابل  اعتنا  نیستند  چون  در  صحاح  ستّه  و  مسند  احمد  نیامده  اند .   ازاین   کلام  برداشت  می  شود  که  وی  تنها  احادیثی   راقبول  دارد  که  در  این  کتب -   ًخصوصا  در  صحیح  بخاری   ومسلم -   وجود  دارند  (  ،عبدالحمید1414:ق  02  )ولی   باکمال  تعجب  در  بسیاری  موارد  مشاهده می    شود  که  ًاول  خودش  به   کتب  غیر  مشهور  استناد  کرده   ودر  مقابل   لمه  حلی  از  آنها  روایت  نقل  می  کند  (  ،ابن  تیمیه1382ق: ج5 :   369؛ ج4 :   494   و459ً)  ثانیا  احادیثی  که  در  فضائل  اهل  )بیت(ع  در  صحاح  ستّه   ومسند  احمد  آمده  اند   راّرد  می کند.